คุณหมอคนซื่อ

19-7-51

สัปดาห์ที่แล้วมีคนไข้อายุประมาณ48      เดินเข้ามาในคลินิกดิฉันพร้อมกับใบหน้าที่ไม่ค่อยมีความสุขและบอกกับดิฉันว่า  

 คุณหมอ   ฉันขอฉีดยาคุมหน่อย

ดิฉันบอกว่าเชิญเลยค่ะๆ   ขึ้นเตียงเลยนะคะเดี๋ยวจะให้คุณพยาบาลฉีดให้

คนไข้ยังหน้าบึ้งๆพร้อมกับเสียงคร่ำครวญว่า  

ฉันไปร้านโน้นหมอ     ไม่ฉีดให้ฉัน 

 หมอบอกว่าต้องเอาบัตรฉีดยามายืนยันจึงจะฉีดให้

  ฉันอายุ 50 แล้ว          ฉีดมาตั้ง22ปี      จะให้ฉันไปหาบัตรจากที่ใหน

มีหมอที่เก่งๆ บางคนที่ดิฉันรู้จักก       คนไข้ไม่ยอมเข้าไปให้ตรวจ   ทำคลินิกก็ไม่มีคนเนื่องจากมีความรู้แต่ขาดทักษะในการทำงานสื่อสารกับคนไข้ซึ่งเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง                การสื่อสารเป็นTacitของหมอแต่ละคน  

 บางคนอบรมมาแล้วแต่ก็ไม่สามารถทำงานได้

มีคนไข้อีกคนมาเล่าให้ฟังว่าท้องเสียแล้วไปรักษาหมอรพ.เอกชนใกล้ๆคลินิกดิฉัน  

หมอถามว่าไปกินอะไรมาก็เลยบอกว่ากินหอยนิวซีแลนด์ค่ะ   

 คุณหมอพูดว่าทำไมไม่กินหอยไทย  

 ทำไมต้องไปกินหอยนิวซีแลนด์???

 แหมคุณหมอดิฉันฉุนขึ้นมาและโกรธหมอมากทำให้ไม่อยากไปรักษาอีกเลย

เคยอ่านหนังสือพระไตรฎิดกฉบับย่อ    

  พระพุทธเจ้าสอนให้พูดเฉพาะสิ่งที่เป็นความจริงและมีประโยชน์  

ถึงจริงแต่ไม่ได้ประโยชน์ก็ไม่ให้พูด 

ดิฉันบอกคนไข้ว่าถ้าเป็นดิฉันก็จะบอกหมอว่า   

 เผอิญรวยค่ะ

 

นิสัยดิฉันยังไม่ค่อยดีทำให้เผลอบอกว่าน่าจะบอกหมอว่าเผอิญรวย      ซึ่งไม่ จริงและยังไม่ได้ประโยชน์อีกค่ะ  

แต่มันสะใจดีเพราะความคิดที่ไม่ค่อยดีมักจะผุดขึ้นมาให้เราตามรู้   

แต่ยังดีที่ยังตามรู้กายรู้ใจทำให้ลดสิ่งที่ไม่น่าจะทำอีกหลายเรื่องค่ะ