บันทึกฤดูฝน 1


เพื่อนรัก....

หลังจากที่ห่างหายไปนาน เนื่องจากว่า ไม่ได้ ออกจากหุบเขาเลย ฝนตก เป็นช่วงอะไรที่น่าเบื่อมาก

มีเวลาว่างก็ได้แต่นั่งอ่านหนังสือ ในห้องสมุดของโรงเรียน ซึ่งเป็นห้องสมุดเล็กๆ แต่ก็จะทำไงได้ละครับ

พอดี อ่านเจอเรื่อง เพื่อนรัก...

เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ เด็กอายุประมาณ 7 - 8 ขวบ ซึ่งเป็นเพื่อนกัน 3 คน

เนื้อเรื่องมีอยู่ว่า มีเด็กชาย ชื่อว่า ภุชงค์ เค้าเดินกลับจากโรงเรียน เดินผ่านประตูรั้วบ้านหลังหนึ่งซึ่งเป็นบ้านเช่า ของทหารฝรั่ง มีมาสงครามช่วยประเทศไทย ในช่วงสงครามเวียดกง ภุชงค์ เดินผ่านประตูบ้าน ก็เหลือบไปเห็นเด็กชาย ลูกครึ่ง อายุประมาณ 7 ขวบ เขาก็หยุดสายตามและยิ้มให้โดยบริสุทธิใจ เด็กฝรั่งชื่อ จิมมี ก็ยิ้มตอบกลับมา และพูดคุยทักทายกัน ตามประสาเด็กๆ จากนั้น ภุชงค์ ก็ล้วงประเป๋ากางเกง มือจับ ลูกอม ออกมายื่นให้ จิมมี่ และก็อีกเม็ด ภุชงค์ ก็แกะ และใส่เข้าปาก แต่ จิมมี่ ทั้งที่ที่บ้านก็มี มากมายอยู่แล้วไม่ค่อยอยาก จะกินเท่าไร แต่ก็ คิดว่าเป็นน้ำใจ ก็เลยกินเข้าไป จากที่คุยกันไป จิมมี่ก็ได้ชวนพุชงค์ เข้ามาเล่นของเล่นในบ้าน แต่ภุชงค์ ก็ไม่อยากจะเข้าไปนัก แต่ก็ทนคำขอร้องของจิมมี่ไม่ไหว เมื่อเข้าไป ก็ได้พบกับ ผู้หญิง สองคน ซึ่งพูดจาไม่ค่อยเพราะมากนัก ซึ่งไม่น่าจะเป็น แม่ของ จิมมี่ ในสมัยนั้น หญิงไทยนิยม ที่จะเป็น เมียเช่าฝรั่งกันมาก เนื่องจากว่า ไม่ต้องทำงานอะไรมาก แถมได้เงินดีอีกต่างหาก ไม่นาน ภุชงค์ก็ขอตัวกลับบ้าน

ภุชงค์อาศัยอยู่ กับแม่เลี้ยงกับลูกๆและคนใช้ ส่วนพ่อ ไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศ ก็รู้ดีอยู่แล้วว่า แม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยงเป็นยังไงกันบ้าง

เสียงเรียก คุณหนูๆ ไปซื้อของที่ตลาดให้ป้าหน่อย เป็นเสียงเรียกของป้าอ้น ย่อมเป็นอย่างนี้ประจำ ป้าอ้นแกมักจะใช้ พ่อภุชงค์ ไปซื้อของให้ เมื่อภุชงค์ เดินผ่านหน้าร้าน ขายกาแฟ ดูเงินในกระเป๋า ซึ่งมีอยู่ ไม่ถึง บาท และเดินเข้าไปในร้าน มี ขวดโหล อยู่ 3 ขวด ขวดหนึ่ง เป็นลูกอม หมากฝรั่ง และขนม ภุชงค์ยืนตัดสินใจอยู่นาน ก็เลยตัดสินใจ เลือกลูกอม เนื่องจากว่า ได้เยอะ 1 สลึงได้ตั้ง 4 เม็ด ทันใดนั้นก็เหลือบไปเห็น เด็กผู้หญิง ลูกเจ๊กลูกจีน คนหนึ่งอายุประมาณ 6 ขวบ ออกมาขายของ มือของเขา กำลูกอม แอบใส่มือ ภุชงค์ ทันใดนั้น เจ้าของร้านมองเห็นพอดี ก็เลยเอะว่า และตีแม่หมวยน้อย

แม่หมวยเป็นเด็กที่ ถูกซื้อมาเลี้ยงไว้เป็นคนใช้ ซึ่งยังเด็กมากนักที่จะเข้าใจอะไร เมื่อแม่หมวยถูกตี ก็ร้องโฮ ภุชงค์จ้องมองก็นึกสงสารแม่หมวย ถ้าเขาไม่รับลูกอมแม่หมวยก็คงไม่ถูกตี จากนั้นภุชงค์ก็เดินออกจากร้าน ไปซื้อของให้ป้าอ้น

วันต่อมา มีหนังขายยามาฉาย ภุชงค์ ก็เดินไปทางบ้านของ จิมมี่ และบอกจิมมีว่าวันนี้จะมีหนังมาฉาย จิมมี่ออกมาดูให้ได้นะ เราก็จะชวนป้าอ้นออกมาดู จิมมีก็รับปาก

พอตกเย็น ผู้คนก็หลั่งไหลกันถือ เสื่อ กระดาษหนังสือพิมพ์มาปูจองที่นั่งกันไว้ เวลานั้น ภุชงค์ไม่เป็นอันดูหนัง เลยเพราะว่า ตาคอยแลหา เพื่อนที่ชื่อจิมมี่ ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงลูกครึ่งพูดเรียกภุชงค์ ว่า ภุช็องๆ ไม่ต้องหันไปดู ก็รู้ว่าเป็นเสียงของจิมมี่ เด็กทั้งสองก็ชวนกันออกไปนั่งเล่นใต้ตนไม้ ไม่ทันสังเกตว่า มีเด็กหญิงเล็กๆเดินตามมาด้วย เมื่อจิมมี่เห็นก็บอกว่า เด็กผู้หญิง ซึ่งเมื่อภุชงค์หันไปดูก็รู้ว่าเป็นแม่หมวยที่เคยแอบเอาลูกอมให้ แม่หมวยก็รีบตามมาติดๆ และพูดว่า เราขอเล่นด้วยคนนะ จิมมีก็เลยบอกว่า เราไม่อยากเล่นกับผู้หญิง ผู้หญิงนะยุ่ง แม่หมวยก็บอกว่า เรามี หมากฝรั่งด้วย อะอั๊วให้ เด็กชายทั้งสองก็ยอมให้แม่หมวยเล่นด้วย นี่คือ จุดเริ่มต้นของมิตรภาพเล็กๆที่ใสซื่อบริสุทธิ์ ของเด็กทั้งสาม

แม่หมวยก็เลยบอกว่า อั๊วชื่อหมวย นี่จิมมี่และเราภุชงค์ จิมมี่เรียกแม่หมวยไม่ถนัดปากนักมักจะออกเสียงเป็น มวย มวย อยู่เรื่อย จึงจะคิดจะตั้งชื่อให้แม่หมวยใหม่ ภุชงค์เอ่ยปากก่อนว่า อยู่เมืองไทย ต้องมีชื่อแบบไทย  มะลิ ชื่อมะลิ ดีกว่า  ส่วนจิมมี่ ก็ออกเสียงไม่ชัดตามเคย มอลลี่  ภุชงค์ก็บอกว่า มะลิ จิมมี่บอกว่า มอลลี่ ทั้งสองคน เถียงไปเถียงมา แม่หมวยก็เลยขัดขึ้นว่า งั้น อั๊วมีชื่อทั้งสองชื่อก็ได้ ภุชงค์เรียก อั๊วว่า มะลิ จิมมี่เรียกว่า มอลลี่

แล้วภุชงค์ก็เอะว่า อะไร อะไร ก็อั๊ว อั๊ว ต้องเรียกแทนตัวเองว่า หนู เข้าใจมั้ย แม่หมวยก็เลย รับปาก

จากนั้นเด็กทั้ง 3 ก็ เดินกลับไปดูหนังซึ่งกำลังฉายอยู่

 

ติดตาม ตอนต่อไปครับ ....

หมายเลขบันทึก: 195048เขียนเมื่อ 19 กรกฎาคม 2008 10:25 น. ()แก้ไขเมื่อ 13 มิถุนายน 2012 19:40 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยม เป็นกำลังใจให้นะคะ

สวัสดีครับ

และขอบคุณสำหรับการเยี่ยมชมครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ

สวัสดีค่ะครูดอย

***มาชื่นชมที่อ่านหนังสือแก้เหงา...เป็นทางออกที่ดี..หนังสือคือเพื่อน ส่งเสริมให้นักเรียนอ่านหนังสือเหมือนคุณครูนะคะ

***อากาสเย็น...ห่มผ้าหนาๆนะคะ

มาชม ตามสายทางที่คุณครูดอยฝากเอาไว้...

มีกล้องสักตัว...ถ่ายทำสิ่งจริงรอบข้าง ตามธรรมชาติแล้วส่งบันทึกลงให้ชมอ่านกันจะดีไม่น้อยเลยนะนี่...อิ อิ อิ

สวัสดีค่ะ

แวะมาอ่านและแวะมาทักทายค่ะ

เรื่องสนุกดีค่ะ

มาทายทัก แบบสบาย ๆ นะครับ ในวันหยุดยาว ๆ อิ อิ อิ

  • รออ่านมิตรภาพที่ไร้เดียงสาของเด็ก ๆ ค่ะ
  • เขียนบันทึกตอนต่อไปแล้ว แวะมาบอกด้วยนะคะ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท