กราบสวัสดีพระแม่ธรณี พระแม่คงคา และทุกๆท่านครัีบ
สบายดีนะครัีบ คนเราว่าไปแล้วบ้างก็เกิดบนดิน เกิดในน้ำ เกิดบนอากาศ(เครื่องบิน) เกิดในไฟ(สงคราม ทุรกันดาร) ตอนแรกก็ไม่ได้รู้สึกอะไรหรอกครับ แต่พอเริ่มวิ่งเล่นได้ จนเติบใหญ่แล้วเป็นคนตัวเต็มวัย ไม่ว่าตัวจะอยู่ไหนแต่ใจคิดถึงบ้านเกิดครับ ผมไม่รู้ว่าคนอื่นคิดกันอย่างไรบ้าง แต่ผมเชื่อว่าส่วนใหญ่คิดคล้ายๆ ผมที่มีความผูกพันนี้ที่เคยอยู่ในแผ่นดินบ้านเกิด
แม้ว่าแผ่นดินไม่ว่าจะอยู่ตรงไหนแต่ก็เชื่อมโยงถึงกัน จะกราบดินจากเยอรมันพระแม่ธรณีก็ส่งสารถึงพระภูมิเจ้าที่ที่บ้านไผ่หนาม ต.ทุ่งโพธิ์ได้เช่นกัน เพราะแผ่นดินติดกัน แม้จะอยู่บนเกาะก็ถึงกัน น้ำทะเลคั่นแค่ผิวดินแค่นั้นแต่เปลือกโลกใต้ดินก็ล้วนถึงกัน
มาถึงทุกวันนี้ การแปลงทุกๆ อย่างตามยุคทุนโดยเฉพาะเรื่องของการตีค่าเป็นตัวเลข เป็นราคา มีบทบาทในทุกๆ ด้าน ไม่ว่าจะด้านนามธรรมซึ่งวัดค่าด้วยนามธรรมหรือใจนั้นก็ถูกแปลงให้อยู่ในรูปที่เป็นตัวเลขเพื่อเทียบว่ามันดีกว่านะ หรือแย่กว่า หรือพอดี ก็ว่ากันไปครับ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมอยากจะนำเสนอคือการแปลพื้นแผ่นดินเกิดเป็นราคาตามที่ครอบครองแล้วซื้อขายกัน นับว่าเป็นการขืนใจพระแม่ธรณีอย่างหนักครับ ทำไมผมพูดแบบนี้ ยกตัวอย่างเช่น มีการแปลงจากผืืนป่า เป็นที่โล่งเตียนหลังจากการเจรจาราคาและขายพื้นที่ จากนั้นก็ปรับไปตามยุคตามสมัย ส่วนผสมของดินก็เปลี่ยนไป คนที่เคยอยู่เดิมก็โดนฟาดด้วยดาบทุนนิยมด้วยเงินราคาสูงๆ ให้ขาย เช่นแปลงละสิบล้าน ด้วยความที่ว่าเงินสิบล้านมันเยอะมากในชีวิตยังไม่เคยเจอ แล้วก็ขายให้กับนายทุนหรือใครก็แล้วแต่ พระภูมิเจ้าที่จะอยู่กับใครครับ ขายนา ขายไร่ ขายป่าเขา เพราะคิดว่าเราร่ำรวยแล้ว แต่เงินสิบล้านนั้น จะบริหารอย่างไร หรือว่าจะจ่ายไปวันละนิดๆ หรือว่าจะทำอะไรตามที่ฝัน หรือจะสุรุ่ยสุร่ายตามกิเลสอาสะวะของเรา อันนี้ก็ตามแต่ครับ บางคนบอกว่าขายที่ตรงนี้ไปซื้อทีตรงอื่น
ทรัพย์ในดินสินในน้ำนั้น เรามีแค่นั้นไม่พอครับ ต้องมีทรัพย์ในตัวด้วยครับ การตีค่าประเมินค่าของแผ่นดินนั้น จริงๆ แล้วว่าไปเราไม่มีสิทธิ์ที่จะขายด้วยซ้ำครับ เพราะแท้จริงแล้วเป็นเพียงสมมติกัน และผู้ครอบครองก็ใช่ว่าจะครอบครองได้จริงเพราะซื้อได้ตอนนั้นแต่ซื้อความปลอดภัยจากสึนามิไม่ได้ ซื้อความปลอดภัยจากแผ่นดินไหวไม่ได้ ซื้อความปลอดภัยจากฝนตกน้ำท่วมไม่ได้ แต่ละที่โดนกันแต่ละแบบ แต่การเปลี่ยนแปลงสภาพแผ่นดินแบบพลิกดินไปเลยก็เป็นเรื่องที่ต้องพิจารณา แต่พอคิดด้วยความเป็นชาติ เป็นผืนแผ่นดินของประเทศ การเข้ามาครอบครองของนายทุนโดยที่ชาวบ้านรู้เท่าไม่ถึง จึงเป็นเรื่องที่น่ากังวล โดยหลอกล่อด้วยเงินทองใ้ห้ตาลุกวาว เรื่องนี้จึงเกี่ยวข้องกับภูมิคุ้มกันบกพร่องในตัวเราที่ควรจะตระหนักครับ บางคนบอกว่าขายเฉพาะแต่เราไม่เป็นไรหรอก บางคนบอกว่า เห็นคนอื่นก็ขายเราก็ขายได้ บ้างก็เพิ่มมูลค่าเพิ่มโดยการปลูกพืชผลไ้ม้ไว้เพื่อจะให้ได้ราคาดี บ้างก็มาขอเช่าที่ทำธุรกิจต่างๆ แต่เราไม่ค่อยได้คิดว่า หากตั้งสิ่งเหล่านั้นไปแล้ว หลังจากนั้นพื้นที่นี้จะเสื่อมโทรมปานใด เราคิดกันสั้นๆ มองหัวแม่เท่าก็เห็นแค่นั้น เดินไปมองหัวแม่เท้าไป ก็เห็นอะไรสั้นๆ หากเปิดมุมเงยให้สูงขึ้น ก็จะทำใ้ห้การมองไกลมากขึ้น การตัดสินใจก็จะไปได้ไกลขึ้น
ผมเคยเขียนบทความเรื่องชาวนา ช้าเน่า เช่านา เอาไว้ เป็นการบอกว่า ชาวนาที่รัก เราต้องเริ่มคิดกันแล้วนะครับ เราต้องตามโลกนี้ โลกทุนนิยมนี้ให้ทัน และปรับตัวให้ทัน ตามให้ทันไม่ได้หมายความว่าทิ้งนาไปหาเมืองศิวิไลซ์ แต่เป็นการปรับตัวเราให้รู้เท่ากันและมีเกราะป้องกันภัยให้กับตัวเอง โดยเฉพาะการมีการกว้านซื้อที่ไร่ สวน และที่นา หากเราหลงระเริงกับราคาเหล่านั้น วันหนึ่งเราก็ต้องเช่านา ทำกินกันแน่ๆ แล้วถึงเวลานั้นจะเป็นอย่างไร เราจงภูมิใจที่มีพื้นที่ทำกินตกทอดมาจากบรรพบุรุษของเราแล้วตายลงบนแผ่นดินของเราเพื่ออุ้มชูเรา แล้ววันหน้าก็จะเป็นตาของเราบ้างที่จะต้องคืนร่างนี้ลงดินเพื่ออุ้มชูลูกหลานเราอีกเช่นกันครัีบ
ลองคิดๆ กันดูนะครับ... พื้นของประเทศไทย มีประมาณ 320 ล้านไร่ (หากจำไม่ผิดนะครับ) อุ้มชูคนไทยประมาณ 64 ล้านคน เอาไปหารๆกันแล้ว โดยเฉลี่ยคือ มีพื้นที่กัน คนละ 4-5 ไร่ ถามว่าอัตราส่วนการแบ่งปันใช้ที่ดินกันของคนไทยเป็นอย่างไร....เราตายไปใช้พื้นที่วางร่างเพียงไม่เกิน 2 ตารางเมตร... การแบ่งปันเกื้อกูลเกิดอย่างไรบ้าง คนมีพื้นที่มากจะแสวงหาอะไรกันมากมาย อิๆ คนบางคนไม่มีแม้แต่จะปลูกต้นไม้ แต่ต้องนอนใต้สะพานหรือข้างกองขยะ ประเทศเราีนี้ สมดุลกันแค่ไหน?
นี่ัยังไม่ได้พูดถึง การซื้อสารเคมีมาฝังในประเทศเรานะครัีบ เพื่อนำมาซึมเข้าพืชผักและปลาสัตว์น้ำ สัตว์ทะเล คุณรู้ไหมว่า หากขุดเจาะลงไปในอ่าวไทย จะมีกากสารพิษสะสมอยู่บ้างไหมในใต้ตะกอนอ่าวไทย? แน่นอนว่าเราไม่ได้ตายแบบกระทันหันครับ แต่ค่ารักษาพยาบาลและอื่นๆ ที่เราต้องนำเข้าเพื่อมาบริหารจัดการอีกเท่าไร...
กี่ร่าง กี่วิญญาณ อุ้มชูเราบนแผ่นดินเกิด
ฤาเราจะเชิดหน้าหนีทิ้งธรณีเศร้า?
ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ครับ........เชิญคุณบรรเลง
แถม...
กราบขอบพระุคุณมากครัีบ
เม้งครัีบ
