เป็นมวยซุ่ม

"...เฮ้ย มวยต่างถิ่นชนะแล้วกลับไม่ได้โวย..."พึ่งรู้วันนั้นเองว่าไปต่างถิ่นต้องมีของไปด้วยครบมือ...?..แต่ก็รอดมาได้ไม่มีอันตรายใดๆ

                                                         เป็นมวยซุ่ม 

ปี ๒๕๑๕ มีเซียนมวยมารับขณะเรียนหนังสืออยู่ชั้น มศ.๓ พร้อมคุณพ่อ พาไปเที่ยวโคราช  เป็นงานศพวันนั้นยังอย่ในชุดนักเรียน  หน้าตาผมคงดูอ่อน พอขึ้นไปยืนบนที่ประกบคู่มวย  มีนักมวยมาขอจับมืออยากเอาเป็นคู่ชกเยอะมาก  เซียนมวยโคราชประกบให้ผมชกกับมวยพิมาย วางเดิมพัน ๒ พันบาท  ให้ชกเวลา ๔ โมงเย็น  ผมเพิ่งเคยเห็นมวยชกงานศพ ตั้งแต่เย็นยันค่ำ

วันนั้นผมต้องชกถึงสองครั้ง  เพราะ รอบแรกดันไปชนะเขาด้วยการเตะก้านคอน๊อกตั้งแต่ยกที่สอง  ยังไม่ทันเจ็บไม่ทันเหนื่อย

ลงจากเวทีมาก็ถูท้าให้ชกกับมวยอีกคนหนึ่งแต่งชุดทหารเกณฑ์มาเลย  ..... พ่อและน้าทม(แมนสิงห์ ส.ราชวัฒน์) ยุให้เอาเลยปื๊ด  .... ตกลงชกตอน ห้าทุ่ม เป็นคู่รองคู่เอก เดิมพัน ห้าพันบาท

ชนะไม่ยาก   เพราะเขาไม่เก่ง มวยบ้านนอกดูท่าหน้ากลัวเพราะเป็นทหาร  ทางมวยและฝีมือไม่มี มีแต่กำลัง  จึงหลอกแตะสนุกไปเลย

ตอนกลับบ้านซิ อันตรายเพราะโดนนักเลงดีดักกลางทาง  "...เฮ้ย   มวยต่างถิ่นชนะแล้วกลับไม่ได้โวย..."  ดีว่าพ่อและพวกที่ไปด้วยเป็นคนจริงทั้งนั้น  พึ่งรู้วันนั้นเองว่าไปต่างถิ่นต้องมีของไปด้วยครบมือ...?..แต่ก็รอดมาได้ไม่มีอันตรายใดๆ