คำขานของเหยี่ยว
คำขานของเหยี่ยว
เราเป็นเหยี่ยว บินบนท้องฟ้า
เราท่องเที่ยวไปบนความสูง พเนจรไปในความกว้าง
ในเกมส์ชีวิต เราคือผู้ล่าและผู้เผชิญ ซึ่งแต่ละวันได้ผ่านพบผจญภัยมามากมายไม่รู้จบสิ้น ทั้งในพายุ สายฝน กระแสลม เหนือหุบเขา พื้นราบ และทะเลไกล
ส่วนเจ้าเล่า ปักษาน้อย
เจ้ากล่าวว่า เจ้าเป็นเหยี่ยวชาติพันธุ์เดียวกับเรากระนั้นหรือ
เราพบเจ้า ณ แดนดินถิ่นเก่า เมื่อเรากลับคืนรัง เราพบเจ้าผู้หน้าใหม่ ซึ่งทำให้เรารู้สึกแปลกหน้าและแปลกใจเสียเหลือประมาณ
ครั้งหนึ่ง เราได้ตั้งความหวังถึงทารกเยี่ยงเจ้านี้
เจ้าเป็นชีวิตใหม่ แห่งฤดูกาลใหม่ เติบโตขึ้นมาแทนเราผู้บินจากไป
เจ้าคงเป็นปักษาตัวใหม่ที่กำลังเรียนรู้ถึงจิตใจแห่งความกล้าหาญ เริ่มสัมผัสกับวิญญาณแห่งท้องฟ้า เช่นเดียวกับเราที่เคยเป็นมา
เราอยากจะกลับมาทักทายกับเจ้า ผู้ซึ่งวันหนึ่งจะได้มาบินบนท้องฟ้าเดียวกับเรา
เราอยากจะมอบความรักให้เจ้า อันเป็นค่าความรักที่สัตว์ปีกจะพึงมอบให้แก่กัน
เราอยากจะมอบความรู้ให้กับเจ้า อันเป็นค่าความรู้ที่เหล่าสัตว์ปีกจะถ่ายทอดให้ถึงกัน
เรายังอยากจะเล่านิทานให้เจ้าฟัง เป็นนิยายของท้องฟ้าที่เจ้าจะเริ่มใฝ่ฝัน เป็นนิยายของดินแดนไกลที่เจ้ายังไม่เคยเห็น และเป็นนิยายของความสูงที่เจ้ายังบินไม่ถึง
เราช่างมีความหวังถึงเจ้าเสียมากมาย
ครั้นแล้ววันหนึ่งเราก็ได้บินมา และได้บินมาเพื่อพบกับความผิดหวัง อย่างไม่อาจคาด
เมื่อเราบินมาสู่ถิ่นเกิดรังเก่า เราก็ได้พบว่าที่นี่ไม่มีเหยี่ยว ที่นี่มีแต่สัตว์ปีกสวยบางอย่างซึ่งไม่เคยรู้จักมาก่อน
เจ้าเป็นปักษาตัวใหม่ ชีวิตใหม่ บรรยากาศใหม่ แต่เป็นความใหม่ที่เลื่อนลอย ไร้ค่า โง่เขลา นอกวิถีทางของเหยี่ยว
เจ้าได้เริ่มเรียนรู้แล้ว แต่ทว่าไม่เหมือนกับเหยี่ยวทั้งหลายเคยเรียนรู้
เพราะเจ้าเรียนรู้แต่เรื่องราวในร่มเงา แต่พวกเหยี่ยวทั้งหลายเรียนรู้เรื่องราวจากท้องทุ่งนี่คือจุดเริ่มต้นที่แตกต่างกัน
มันทำให้โลกของเจ้าคับแคบ และสายตาเจ้าสั้น
เจ้ามีความลึกซึ้งในตนเอง มากกว่าจะลึกซึ้งทางกระดาษและปากกา เจ้าสัมผัสวัตถุแข็งกระด้างบนพื้นดินมากกว่าที่จะรู้จักวิญญาณอันไหลหลั่งของท้องฟ้า
เจ้ามีความใฝ่ฝันจะเป็นนกสวยๆในกรง มากกว่าเป็นเหยี่ยวเหนือเมฆหมอก
อย่าว่าแต่”เหยี่ยว”เลย เจ้าไม่ควรได้ชื่อว่าปักษาเสียด้วยซ้ำ เพราะปีกของเจ้านั้นมีไว้เพื่อทะนุถนอม กรีดกรายมากกว่าจะใช้บิน
เมื่อเราเอ่ยถึง “วิถีแห่งเหยี่ยว” ขึ้นมา
มีบางตัวรำพันว่าน่าเศร้าที่ฉันบินไม่เป็น เพราะไม่มีใครสอนฉันมาก่อน มีบางตัวเกี่ยงที่จะบิน เพราะต้องรอวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส และอีกบางตัวกล่าวว่า ฉันไม่ต้องการที่จะบิน พื้นดินนี้เหมาะสมกับสภาพของฉันแล้วทุกประการ
โอ้ เหล่าปักษาน้อย เจ้ามีกำเนิดสูง แต่มีอุดมคติต่ำเสียนี่กระไร
แล้วก็ยังมีบางตัวที่เคยสงบเงียบ กลับตื่นใจต่อคำบอกเล่า ประกายตารุนแรงด้วยความใฝ่ฝัน ร้องถามว่าทำอย่างไรฉันจึงจะบินได้เยี่ยงเหยี่ยว
เราชอบลักษณะเจ้า และสงสารความขลาดกลัวของเจ้าพร้อมๆกัน
เราจะลองบอกให้ฟัง ถึงหนทางเบื้องต้น
การบินนั้นไม่ยาก ไม่ง่าย ถ้าเจ้ามีความพยายามที่จะฝึกหัด การฝึกหัด เริ่มต้นด้วยกาใฝ่ฝันถึงท้องฟ้า ตั้งความเพียร กระพือปีกครั้งแล้วครั้งเล่า อดทนต่อความเหน็ดเหนื่อยท้อแท้ โผร่างขึ้นสู่ท้องฟ้าครั้งแล้วครั้งเล่า เพียงไม่นานเจ้าก็จะบินเป็น
ครั้นเริ่มออกบิน อย่าเพิ่งอหังการ
จะบินได้สวย เจ้าต้องมีมโนคติที่สวยงาม เจ้าต้องลึกซึ้งต่อวิญญาณแห่งท้องฟ้า ต้องมองให้เข้าใจต่อทิศทางรอบด้าน รู้วิถีแห่งสายลม กระแสพายุ และเมฆมายา
เมื่อตั้งสติได้แน่วแน่มั่นใจ ก็จงออกบิน รักษาท่าทีให้สง่างามองอาจ พร้อมกับระลึกว่า ฉันคือเหยี่ยว ประกาศเบาๆ แต่ปฎิบัติให้เข้มแข็ง เท่านี้เจ้าก็จะพร้อมที่จะเข้าสู่ “วิถีแห่งเหยี่ยว”
แต่ป่วยการ หากเจ้ายังคงนั่งรำพึงรำพันถึงตัวเอง หรือมัวซุกปีกไซ้หางอยู่ทุกวี่วันเพราะการบินนั้นต้องเรียนรู้และเจ้าไม่มีสิทธิ์จะลำพองขนโดยที่บินไม่เป็น
ถ้าจะบินเจ้าต้องบินด้วยตัวเอง แม้โดดเดี่ยวและขมขื่น แม้ทรมานและมืดมน
เจ้าต้องอดทนเพื่อเอาชนะ ถ้าจะบินเจ้าต้องบินเสียแต่วันนี้ก่อนเสียโอกาศแก่นกกา หรือปีกเจ้าเองจะผุกร่อนแหว่งวิ่นจนไม่มีวันได้ออกบินอีกเลย
ทิศทางบนท้องฟ้านั้นกว้างขวางนัก ทุกหนแห่งกำลังรอคอยเจ้าบินไปสู่ ท้าทายให้เจ้าไปเผชิญ
เราเป็นเหยี่ยว บินบนท้องฟ้า เราท่องเที่ยวไปบนความสูง พเนจรไปในความไกล
วันซึ่งปีกเจ็บ จิตใจบอบช้ำ เราบินมาที่นี่เพื่อพำนักรักษา ครั้นบาดแผลทุเลาคลายความโศกเศร้า เราก็ย่อมบินจากไป
เราจะรอเจ้าบนท้องฟ้า
เราจะพบกันอีก
ถ้าเจ้าจะบินไปถึง
ความเห็น (2)
มองให้ไกล ไปให้ถึง ครับ
อืมมมม....!!!
น่าคิด