ชวนน้องคุย (๑๑) : เรียนรู้การไม่ติดกรอบจากการเปิดใจใสๆของว่าที่คุณหมอค่ะ

15 มิถุนายน 2551   กิจกรรมที่เรา 3 คน คือ ฉัน อึ่งอ๊อบ และคนชอบวิ่ง ได้จัดมอบให้กับนักศึกษาแพทย์นั้น นับว่าสมความคาดหวังของอาจารย์คณบดีค่ะ  ฉันว่าเกินความคาดหวังซะด้วยนะค่ะ  ที่กล้ากล่าวเช่นนี้ ประเมินจากการสนทนากับคุณหมอ เมื่อขอต่อเวลาเลยไปจากที่ตกลงกันไว้ ให้นำนักศึกษากลับช้ากว่ากำหนด  คุณหมอยิ้มกว้างตอบว่า ได้ครับได้  เลื่อนเวลากลับได้   ด้วยความกรุณาที่คุณหมอมีให้ลูกศิษย์นี่แหละค่ะ ที่ทำให้น้องๆได้ค้นพบส่วนลึกของใจตนจนเอ่ยวาจาที่ชื่นใจออกมาเล่าให้เราที่เป็นผู้ใหญ่และเพื่อนๆของเขาได้ยินยล 

 

เลิกกิจกรรมแล้ว เด็กๆก็พากันไปทำกับข้าวเพื่อกินมื้อกลางวันกัน  น่าขำตรงที่ว่า เด็กๆไม่กล้าเข้าสวนไปค้นหาและเก็บเครื่องครัวทั้งหลายมาใช้ปรุงอาหารกัน  แม่หวีและน้องปิ๋วเลยทำหน้าที่บัญชาการให้คนงานสวนป่าไปช่วยเด็ดมาให้  ไม่เก่งเหมือนพวกแม่ ป้า น้า อา ลุง พี่  พ่อที่มาสวนป่าคราเฮฮาศาสตร์5 กันซะเลย  กลุ่มนี้ไม่มีใครไปปีนต้นขนุนเก็บขนุนอ่อนมาแกงซักกะคน  สงสัยจะกินกันไม่เป็น  เมนูที่ทำกันที่จำได้มี ลาบ ยำ ต้ม นึ่งอะไรประมาณนี้แหละค่ะ  มีอะไรบ้างดูภาพที่พ่อครูตามถ่ายมานี้นะค่ะ

 

ระหว่างเด็กๆปรุงอาหารกัน  พ่อครู  ฉัน  คนชอบวิ่ง และน้องปิ๋วนั่งคุยกันไปพลาง ชิมยำที่เด็กๆส่งมาให้ชิมไปพลางๆจนเกือบอิ่มท้องก่อนกินเที่ยงค่ะ  เราคุยกันเกี่ยวกับกิจกรรมที่จัดขึ้นนั่นแหละค่ะ  และเราได้ข้อสรุปว่า เราทำได้ดีแล้วในเงื่อนเวลาที่ให้เราทำงานได้จริงๆเพียง 1 วันเต็ม   อึ่งอ๊อบนั่งรถกลับกรุงเทพฯพร้อมป้าจุ๋มก่อนกิจกรรมสิ้นสุด จึงไม่ได้อยู่คุยด้วยกันค่ะ

 

เมื่อคืน ตอนที่ AAR ฉันได้แลกเปลี่ยนไปว่า   กิจกรรมแบบที่จัดขึ้นนี้ จะสามารถเปิดใจใครก็ตามแต่ได้ในเวลาที่สั้น หากผู้ที่เข้าอบรมไม่ติดกรอบมากนัก  ที่ฉันเคยจัดอบรม นักศึกษาจะมีความใสในใจอยู่แล้ว  ผลการอบรมจึงพบว่า เขาและเธอจะเปิดใจเร็วกว่าผู้ใหญ่  ในครั้งนี้ก็น่าจะเป็นไปได้ที่จะพบความสำเร็จ  เมื่อคืนจึงมีข้อตกลงว่า ให้เลิกการทำ AAR ของเหล่านักศึกษา แล้วให้จัดกิจกรรมสนทนาต่อ  เมื่อมาต่อทำวันนี้ ผลที่ออกก็เป็นไปตามสมมติฐานที่คาดกันไว้จริงๆ  น่าปลื้มซะไม่มี จริงมั๊ยค่ะ 

 

ก่อนที่เด็กๆจะจากสวนป่าไป  เด็กๆได้ถ่ายภาพร่วมกันเป็นที่ระลึก  นอกจากขอถ่ายรูปด้วย  นักศึกษาผู้หญิงบางคนขอกอดฉันด้วยค่ะ  ดีใจมากเลยค่ะที่น้องๆรู้สึกดี   น้องผู้ชายบางคนนั้นเก้อ ฉันเลยจับเขากอดซะเอง ใครอย่ามาว่าฉันแต๊ะอั๋งเด็กเชียวนา ก็วัยลูกๆฉันทั้งนั้นเลย   

 

ฉันก็เชื่อเหมือนคนอื่นว่า เด็กกลุ่มนี้จะเป็นหมอที่ดีของสังคมเมื่อเขาจบการศึกษาไปแล้ว  โดยเฉพาะสองหนุ่มที่มีโอกาสสนทนากันมากกว่าคนอื่น  ด้วยได้ดูแลดุจดังการดูแลลูกชายที่ป่วยไข้ให้เลยค่ะ  ทั้งเช็ดตัว ติดตามให้กินยา กินน้ำให้ได้เพียงพอ  หนุ่มที่ป่วย AAR  ว่า ผมรู้สึกดีมากครับที่เวลาป่วยมีคนดูแลผม  

 

ใครที่มีโอกาสมาอ่านบันทึกนี้ อย่าลืมจำคำหนุ่มน้อยคนนี้ไว้นะค่ะ  นี่แหละค่ะ ความรู้สึกของคนที่ไม่สบายต้องการ  ไม่ว่าจะเป็นหมอหรือไม่เป็นหมอก็ตาม  ช่วยกันให้หน่อย ถ้าพบเจอเขาป่วยไข้นะค่ะ

[คนชอบวิ่ง]

ในรูปมีคนชอบวิ่ง  หมอเจ๊กับพี่ปิ๋ว  ชีวิตคนนี้ก็เป็นสุดยอดครูที่คนชอบวิ่งได้เรียนรู้จากสวนป่า  ทำให้มองปัญหาต่างๆที่เคยเจอมาว่าขี้ประติ๋วเมื่อเทียบกับประสบการณ์ของพี่ปิ๋ว

แกร่งขึ้นมากครับ  เมื่อได้คุยกับพี่ปิ๋ว