สรรค์สร้างเด็กสู่เวทีความสามารถรอบๆ ตัว

ผู้เรียนแต่ละคนมีความสนใจ และความสามารถที่หลากหลาย กิจกรรมบางอย่างเหมาะสำหรับเด็กเก่ง...แต่เราก็ต้องสรรหากิจกรรมสำหรับนักเรียนที่ไม่เก่งด้วยเช่นกัน

เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา...จากการประชุมกลุ่มสาระฯ เรื่อง งานสัปดาห์วิทยาศาสตร์ที่จะมาถึงในช่วงเดือนสิงหาคม...แนวการดำเนินการเราก็ทำ 2 แนวเช่นเดิมคือ

·     ส่งนักเรียนเข้าร่วมประกวดรายการต่างๆ

·     จัดนักเรียนทั้งโรงเรียนไปศึกษาแหล่งเรียนรู้ที่ มอ. ซึ่งประการหลังนี้ต้องคุยรายละเอียดกันมากมายเพราะผลการประเมินจากการดำเนินงานของปีที่ผ่านมา...นร.ต้องการให้จัดแต่อยากให้แยกวันระหว่างชั้นม.ต้น กับ ม.ปลาย ส่วนครูไม่อยากไปลักษณะนี้...ควรให้ครอบครัวเป็นผู้นำนักเรียนไปดูงาน..

ตอนนี้ขอพุ่งประเด็นไปที่การส่งนักเรียนเข้าประกวดนะค่ะ...ปกติครูนกก็จะดูแลการแข่งขันทักษะกระบวนการทางเคมีร่วมกับครูเคมีอีกท่าน...เราทำกันมายาวนาน....ก็ได้ประสบความสำเร็จระดับหนึ่ง..ได้รางวัลแต่ไม่ใช่รางวัลสูงสุด..ปีที่แล้วมีอยู่รายการไม่มีใครเป็นเจ้าภาพ...ครูนกก็เสียดายเวทีสำหรับเด็กๆ (การแข่งขันตอบปัญหาสมุนไพร)ก็เลยไปปรึกษากับบรรดาศิษย์รู้ใจ...ปรากฏว่า  เจ้าแตงโม (ปีนี้ไปเป็นแตงโมอยู่ที่คณะวิศวฯ มอ.) กับ เจ้าฝน (สอบได้สัตวแพทย์ มก.) อาสา...เป็นตัวแทนของโรงเรียนไปร่วมแข่งขัน ก็ได้รางวัลและได้โล่ห์มาฝากครูนก....จากผลกรรมในปีที่แล้วทำให้หัวหน้าระบุให้ครูนกจัดการต่อในปีนี้...แต่ปีนี้ทางคณะผู้จัดเพิ่มระดับม.ต้น ด้วย และเพิ่มสมาชิกเป็น 3 คนต่อทีม....

·     ม.ต้น ครูนกไม่ได้สอนเลยบอกเพื่อนครูว่า...ช่วยประชาสัมพันธ์ในห้องเรียนให้ครูนกหน่อย....ไม่ต้องเอาเด็กเรียนเก่งก็ได้...ขอให้ตั้งใจ ชอบอ่านหนังสือ...และสนใจพืช(สมุนไพร)...ปรากฏว่าได้มาสามสาว...น่ารัก..ความตั้งใจสูงสังเกตจากการมากรอกใบสมัคร...และมุ่งมั่นจะนัดครูในยามที่พวกเธอว่างกัน.....

·     สำหรับม.ปลาย...ครูนกก็ใช้เวลาในห้องเรียนประชาสัมพันธ์เพียงแต่ปีนี้ขอใช้นักเรียน ม.5 เพราะนักเรียน ม.6 ใกล้สอบปลายภาค...และอยากให้เขาเตรียมตัวเองกับการสอบเรียนต่อ....ก็มีนักเรียนกลุ่มหนึ่งสนใจ...ปรากฏว่าต้องมีการคัดออกเพราะสนใจมากกว่า 3 คน..ครูนกจะไม่คัดเอง...ให้นักเรียนเขาคุยกัน....มีอีกคนอยากมาร่วมแต่บอกว่า "แม่ไม่สนับสนุนครับ....อยากให้ผมเรียนอย่างเดียว (ครูเสียดายแทน) แต่ผมมีหนังสือเล่มใหญ่มากครับครู ผมจะเอามาให้เพื่อนอ่าน"  อีกคนเป็นสมาชิกของทีม...ที่เพื่อนๆเลือกเขาเพราะเขามีตา..ซึ่งมีความรู้เรื่องสมุนไพร  ส่วนอีกคนหนึ่งเพื่อนเลือกมาด้วยเหตุใดก็ไม่ทราบ..แต่ครูนกชอบเรียกเธอว่า นางพรายตานี (ด้วยบุคลิก ลีลาที่เรียกไปแล้วไม่มีใครคัดค้าน)

สรุปครูนกได้ 2 ทีมเรียบร้อยแล้ว....การคัดเลือกไม่เน้นที่นักเรียนผลการเรียนยอดเยี่ยม(เหมาะสมสำหรับแข่งขันวิชาการ)...ใช้ความตั้งใจและความสนใจเป็นหลัก...ทำให้เกิดความสุขทั้งผู้เป็นเทรนเนอร์ของทีมและสมาชิกในทีม

[นายประจักษ์ ปานอินทร์]

นี่เองที่ว่าเรียนรู้อย่างมีความสุข  ถึงไหนถึงกัน