บันทึกการดูงาน (๕)
บันทึกการดูงาน (๕)
จากพัทยาถึงเชียงใหม่
ดูจากที่เขียนบันทึกครั้งก่อน..ก็..นานมากแล้ว แต่จริงๆ มันยังไม่จบ เพราะยังไม่ได้กลับถึงเชียงใหม่ เป็นคนที่ขาดวินัยอีกแล้ว..เฮ้อ.. อย่างไรก็ตาม ถ้าไม่ได้เขียนครั้งนี้ ก็จะเขินที่จะขึ้นหัวข้อใหม่ ใครที่เคยอ่านบันทึกการดูงาน (๑) – (๔) ก็ตามต่ออีกหน่อยนะคะ
หลายคนทิ้งทวนที่พัทยาด้วยการไม่หลับไม่นอน เพราะรู้ว่าวันรุ่งขึ้นต้องนั่งรถทั้งวัน แต่ก็ลุกขึ้นมารับประทานอาหารเช้ากันอยู่ แม้จะสายไปนิด แต่ครัวยังไม่ปิด และยังไม่เลยเวลาที่กำหนด รถออกจากพัทยาประมาณสิบโมงเช้า ได้แวะทานอาหารเที่ยงที่ที่พักรถแถวมอเตอร์เวย์ ก่อนจะเดินทางต่อ นักศึกษาก็มอบสินน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ให้พี่ๆ ขับรถที่ (ทน!) อยู่กับพวกเราตลอดเวลาหลายวัน
กิจกรรมที่พวกเราทำอยู่บนรถก็ไม่พ้น ดูหนัง บ้างก็ฟังเพลง เล่นเกม คุยโทรศัพท์ และนอนหลับเป็นอาทิ พวกที่นอนหลับเยอะๆ ถูกขู่ว่าระวังเถอะเดี๋ยวคืนนี้จะนอนไม่หลับ เพราะนอนอิ่มแล้ว แต่ก็เห็นหลับกันดี คงเพราะความเพลียที่อยู่บนรถนาน
มื้อเย็นแวะกินที่กำแพงเพชร ซึ่งบรรดาอาจารย์ที่คุมเริ่มกังวลแล้วว่าต้องถึงดึกแน่ๆ เดิมกำหนดไว้ว่าน่าจะถึงเชียงใหม่ประมาณสองทุ่ม ไม่เกินสามทุ่ม แต่นี่หกโมงเย็นยังอยู่แถวกำแพงเพชรอยู่เลย แล้วก็เป็นไปตามคาด พวกเรากลับถึงมหาวิทยาลัยประมาณห้าทุ่ม ผู้ปกครองมารอรับนักศึกษากันพอสมควร บางคนก็เป็นเพื่อนที่หอ ประมาณครึ่งชั่วโมงหลังจากมาถึงก็เคลียร์นักศึกษากลับหมด อาจารย์ก็กลับบ้านด้วยความสบายใจ
สี่คืน ห้าวันที่เกือบสามสิบชีวิตอยู่ด้วยกัน สอนให้ป้าต๊อกรู้ว่า
- นักศึกษาเป็นผู้ที่มีความรับผิดชอบในตัวเองสูง อย่าคาดเดาไปเองในแง่ร้าย
- การต้องโอนอ่อนผ่อนตามในบางสถานการณ์ที่เราไม่ชอบ
- ถึงอย่างไรก็ตาม นักศึกษาก็ยังมองว่าอาจารย์เป็นที่พึ่งของเขาเสมอ อาจารย์สามารถจะให้คำตอบกับสิ่งที่เขาสงสัยได้ ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเป็นวิชาการ หรือวิชาชีวิต ดังนั้น เราต้องทำตัวให้เป็นตัวอย่าง (ที่ดี) แก่นักศึกษา สมกับที่เขาคาดหวังจากเรา และ
- ป้าต๊อกจะต้องยิ้มให้มากขึ้นค่ะ J
ขอบคุณทุกคนที่ทำให้ป้าต๊อกผ่านประสบการณ์ที่น่าจดจำ ขอบคุณอะไรก็ไม่รู้ที่ทำให้เราได้เจอกัน ขอให้ทุกคนโชคดีค่ะ
ความเห็น (1)
หุ หุ หุ แอบมาอ่านเพราะปีนี้เราไม่ได้ หนีไปอยู่อเมริกา
ท่าทางยังสนุกเหมือนเดิมนะครับ