สวัสดีครับท่านผู้อ่านทุกท่าน เป็นเวลาหลายวันแล้วที่ไม่ได้เขียน
มาคุยกับทุกท่านผมคิดถึง ท่านที่อ่านข้อเขียนของผมกันมากมายถึงผม
จะไม่รู้จักผู้อ่านเลยแต่จิตใจบ่งบอกถึงความรู้สึกจากภายใน วันนี้ผมต้อง
รีบเขียนมาให้ท่านได้อ่านกันครับถึงจะเขียนมาอย่างหลวมๆ แต่ก็มี
ความหมาย เพราะผลกระทบจากสิ่งที่เกิดขึ้นและเราได้รับผลกระทบนั้นเวลา
นี้เราจะได้ยินว่าเรากำลังทำอะไรกันอยู่หรือเราจะฟังอย่างเดียวช่วยกันออก
ความคิดเห็นด้วยหรือฟัง หรืออ่านข้อความแล้วช่วยบอกบอกต่อไปด้วยนะครับ
ขณะนี้ที่ผมกำลังเขียนข้อความนี้ผมมีความเป็นห่วงเป็นใยทุกท่านที่กำลังชุมนุม
กันอยู่และฝ่ายรัฐบาลก็ต้องคอยป้องกันผมไม่เข้าใจเลยว่าคนของประเทศเรา
ตกลงแล้วใช้ภาษาพูดอะไรกันถึงได้ฟังกันไม่รู้เรื่องต่างฝ่ายต่างดื้อดึง มีทิถิมานะ
เข้าหากัน หามีเหตุผลเข้าหากันไม่ ต่างฝ่ายต่างบอกว่าตัวเองถูกต้อง แต่ทำไมผู้
ถูกต่อว่าทำไมไม่ฟังหรือรีบทำความเข้าใจต่อกันเราทำไมไม่เข้าหาหรือพูดจา
อย่างภาษาดอกไม้ไม่ดีกว่าหรือ ทำไมเราต้องทำตัวอย่างที่เรากำลังเผชิญหน้า
อย่างน ข้าหากันหรือเราจะสอนประชาธิปไตยอย่างนี้ที่เป็นอยู่ในขณะนี้ให้
เยาวชนภายในประเทศของเราได้เรียนรูู้หรือว่าประชาธิปไตยต้องทำกันอย่าง
นี้ พวกท่านทำไมต้องรักประเทศเกินความจำเป็น ทำไมไม่คิดแบ่งให้โอกาสคนอื่น
รักประเทศบ้างหรือ เมื่อถูกท่วงติงทำไมไม่เดินหน้าเข้าคุยกันทำเหมือนอย่างกับว่า
เรากำลังทำสงครามกันอยู่ แต่ที่ผมกำลังคิดอยู่ในขณะนี้เป็น สงครามแห่งความ
คิด ว่าทำสื่งนี้ไม่ดีไม่ถูกใจต้องว่ากล่าวถึงจะไม่อยู่ใน สภา แต่เขาบอกว่าเท่าที่ฟัง
มา มนุษย์ชอบเอาชนะกันเอง ไม่ว่าผลกระทบที่ตามมาจะเสียหายย่อยยับแค่ไหนก็
ว่ากันอีกเรื่องหนึ่ง แล้วความคิดของระบอบประชาธิปไตยต้องมาจากสิ่งที่ชอบธรรม
แต่บางคนเข้ามาอย่างสง่าผ่าเผย แต่บางคนเข้ามาโดยใช้เงินแต่ไม่มีหลักฐาน
เพราะฉะนั้นเราจะไปโทษใครไม่ได้เพราะผลที่ออกมาไม่มีหลักฐานทุกสิ่งทุกอย่าง
ต้องมีหลักฐาน ประเทศของเรา เราต้องการให้ประเทศของพวกเราเจริญรุ่งเรือง
ทัดเทียมกับอารยะประเทศเขา แต่เราประเทศเดียวกันมีองค์พระมหากษัตริย์องค์
เดียวกันแต่พวกท่านทำไม ทำไมจึงหยิ่งยะโส ไม่ลดราวาศอกลงเลย ทำไมต้อง
เป็นอย่างนี้เราต้องรวมกัน หาทางทำความเข้าใจกันไม่ใช่หรือ เมื่อเกิดเหตุการณ์
ผ่านไปแล้วก็มาขอโทษต่อกัน เมื่อถึงเวลานั้นจะมีประโยชน์อะไรสำหรับประเทศ
ของเรา ทำไมต้องให้บอบช้ำกันมากหยุดกันได้ไหม เอาเวลาและระดมความคิดมา
มุ่งมั่นพัฒนาประเทศของเราไม่ดีกว่าหรือ เหตุการณ์และบทเรียนต่างๆในอดีต
เราก็ได้อ่านกันหมดแล้ว แล้วเราจะต้องทำให้อดีตนั้นเกิดขึ้นมาอีกหรือ เราอย่า
มัวมาแย่งกันรักประเทศเลยนะครับ เราช่วยกันทำหน้าที่ที่ดีที่สุดให้กับประเทศ
ที่เราอยู่ไม่ดีกว่าหรือ ฆ่าศึกกำลังรอเราอยู่เราทำไมต้องมาเป็นศรัตรูกันเสียเอง
ไหนเราจะต้องเผชิญสงครามรอบด้าน ไหนจะสงครามน้ำมัน สงครามเศษฐกิจ
ไหนจะสงครามความยากจนของคนในชาติและไหนจะสงครามยาเสพติดและ
สงครามอื่นๆอีกมากมาย พวกท่านจงหยุดเถิดหันหน้าเข้าหากันต่อสู้กับสงคราม
ที่กล่าวมาแล้วข้างต้นไม่ดีกว่าหรือ เราเสียใจแทนบรรพชนในอดีตที่ยอมพลีชีพ
เสียเลือดเนื้อทาแผ่นดินให้ไอ้ลูกหลานมีที่อยู่ที่กินเพื่อความผาสุขแต่เราทำไม
ต้องมาทำลายเจตนารมย์ต่อวีรบุรุษของเราแล้วอย่างนี้ เราตายไปยังจะมีหน้า
ไปบอกบรรพบุรุษของเราว่าอย่างไร ในเมื่อเรามารักประเทศแล้วแย่งชิงกันรัก
ประเทศท่านคิดว่าท่านทำถูกแล้วหรือ ใครที่เคยทำหน้าที่ดูแลประเทศแล้วก็
ให้คนอื่นเข้ามารักประเทศบ้างได้ไหม ไม่ใช่ว่าคนอื่นไม่ฉลาดดูแลประเทศไม่ได้
พวกท่านเท่านั้นที่ดูแลประเทศได้ ถ้าคิดอย่างนั้นถือว่าคิดผิดถนัดเพราะตอนที่
เรายังไม่เกิดมาบรรพบุรุษก็ดูแลประเทศมาก่อนท่านแล้ว เพราะฉะนั้นอย่าหลง
ตัวเองกันมากนัก หวังว่าคงเข้าใจเราต้องรักกันเพราะเราอยู่ในประเทศเดียวกัน
พูดภาษาเดียวกันและท่านก็พี่น้องกันบางทีท่านคิดบ้างไหมว่าท่านต่างความ
คิดกันและกำลังจะห้ำหั่นกันพวกท่านอาจจะมาจากสายเลือดเดียวกันก็ได้ใคร
จะไปรู้ ถ้าท่านไล่รำดับท่านอาจเป็นพี่น้องกันก็ได้แล้วอย่างนี้แค่ความคิดแตก
ต่างกันออกไปท่านทำไมต้องทะเลาะกันสู้มาสมัครสมานคุยกันไม่ดีกว่าหรือ
สุดท้ายนี้ผมขอขอบคุณทุกท่านว่าจงรักผูกมัดใจ มีความสามัคคีต่อกัน
มีความรักต่อกัน ช่วยทะนุบำรุงประเทศชาติของเรากันดีกว่า
ขออัญเชิญคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์ในสากลโลกจงมาคุ้มครอง
พี่น้องของประเทศเราให้มีความสุขทุกคนขอให้มีน้ำหนึ่งใจเดียวต่อกันด้วยเทอญ
สวัสดีครับ
จากแก้ว สาริกา
ไม่มีความเห็น