เส้นทางการพัฒนาคน
วันเวลาที่ผ่านมาของผม...ถูกใช้ไปโดยไม่ได้บันทึกไว้ในโกทูโนมานานมาก...แรก ๆ ก็คิดอยู่ว่าจะเขียนบันทึกเรื่องราวความคิดต่อการได้มีโอกาสสัมผัส รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์(นพ.พลเดช ปิ่นประทีป) ในฐานะคณะที่ปรึกษา(ที่ไม่รู้ว่าใครปรึกษาใคร...555)
เอาสักนิดก็ดีนะ...นึกครึ้มอยู่เหมือนกัน...อิอิ
วันที่ผมไปพบท่านรัฐมนตรีที่ห้องครั้งแรก...นั่นย่อมเป็นวังเก่าแน่นอน...บรรยากาศชวนให้ทุกคนที่ต้องทำหน้าที่เสนาบดี มีความขลังอยู่ไม่ใช่น้อย...ข้าราชการที่ปฏิบัติงานที่นั่น ย่อมคุ้นเคยกับวิถีปฏิบัติต่อผู้บังคับบัญชาแบบเจ้านาย...ซึ่งรัฐมนตรีแบบคุณหมอพลเดช ใช้เวลาไม่นานก็ทำให้ทีมงานราชการที่เป็นเลขานุการในตึกรัฐมนตรีแอบกระซิบกระซาบให้ผมได้ยินว่า...ไม่เคยมีเจ้านายคนใดเป็นกันเองได้มากขนาดนี้มาก่อน...
ผมนึกเปรียบเทียบกับกระทรวงมหาดไทย...ที่มีคนเล่าขานกันว่า ต้องคลานไปกราบเท้ากันบ่อย ๆ ... ชวนให้ผมคิดเลยเตลิดต่อไปว่า... ผู้คนจำนวนไม่มากนักที่ได้มีโอกาสลิ้มรสความเป็นเสนาบดี...ที่มีอำนาจเหนือผู้คน...จนติดใจแล้วต้องหาทางแก่งแย่งเพื่อเข้าสู่ตำแหน่งที่มีอำนาจสั่งการคำเดียว...สะเทือนไปทั้งประเทศ...อยากได้อะไรก็ง่ายดายดุจเสกมนต์... มิใยจะลืมพระราชดำรัสที่มีต่อเสนาบดีในวันถวายสัตย์ฯ... ยากนักที่จะหาผู้ซึมซับพระกระแสรับสั่งมาใส่ใจทุกเมื่อเชื่อวันได้
เอ้า...กลับมาที่เรื่องเส้นทางการพัฒนาคนกันดีกว่า...555
จากการที่ผมใช้ประสบการณ์ส่วนตัวที่ใช้ชีวิตมา 45 ปีกว่า ๆ รู้ร้อนรู้หนาวมาพอสมควร...
เลี้ยงลูก 3 คน(จนบางคนคิดว่าผมประสบความสำเร็จในการเลี้ยงลูกแล้ว...บางคนก็บอกว่าผมโชคดี...ที่จริงอาจมีโชคผสมอยู่บ้าง แต่ไม่แน่ว่าเป็นโชคดีหรือปล่าว...55555)
ผมได้ข้อสรุปบางประการ(ภาษาประชาสังคมเขาอ้างว่าเป็นการตกผลึกความคิด) ว่าธรรมชาติของคนเรานั้น อันที่จริงคนทุกคนมีต้นทุนที่ดีอยู่ 2 ประการในตนตั้งแต่แรกปฏิสนธิ(เรียกว่าเกิดมาก็มีทุนให้กันอยู่แล้ว...555)
1.คือศักยภาพ(หมายรวมถึง IQ EQ SQ AQ และ ฯลฯ) ผมเชื่อว่าคนทุกคนมีใกล้เคียงกันเมื่อแรกปฏิสนธิ...แต่หลังจากนั้นก็เป็นเรื่องของภาวะแวดล้อมที่จะหล่อหลอมให้เขาเข้าสู่เส้นทางใด...
ผมนึกถึงลูกชายคนโตที่เข้าเรียนแพทย์ศิริราช...ผมมีโอกาสให้เขาได้ฝึก AQ (ความสามารถในการต่อสู้กับความยากลำบาก) ไม่มากนัก...เช่นปล่อยให้เขาตกบันใด 10 กว่าขั้น โดยยืนรอรับศรีษะเขาที่ชั้นล่าง...ปล่อยให้เขาลุกเดินครั้งแรกแล้วล้มลงหลายครั้ง...โดยรออยู่ที่เส้นชัยเท่านั้น...(ไม่มีการแสดงความตกใจใด ๆ ให้เขาเห็น)
เมื่อเขาทำสำเร็จ...ผมแสดงความยินดีกับเขาด้วยการโอบกอดและชื่นชมเขา...นี่เป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยบ่มเพาะจิตวิญญาณการต่อสู้เพื่อความสำเร็จ(ซึ่งผมเองก็ไม่เคยมีมาก่อน...555)
ความสามารถอีกหลาย ๆ ด้าน เช่น SQ ความสามารถเชิงสังคม อันนี้ผมยอมรับว่าครอบครัวผมมีไม่มากจริง ๆ ...อิอิ ก็ต้องเป็นพ่อแม่หรือผู้คนแวดล้อม...ที่เป็นแหล่งซึมซับเรียนรู้ของเขาโดยปริยาย (บางคนอ้างว่าเป็นโชค...ก็พอได้อยู่...อิอิ)
2.สัญชาติญาณและจิตวิญญาณแห่งการเรียนรู้ ผมถือว่าเป็นทุนที่ทุกคนได้รับเมื่อแรกเกิดเช่นกัน...
ผมสังเกตุแววตาของลูกทุกคน...เมื่อทวารแต่ละอย่างของเขาเปิดขึ้นมา(หู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ) ปฏิกริยาการเรียนรู้ของเขาถูกกระตุ้นให้ฉายออกทางแววตา ทางผิวหนัง ตลอดเวลา...และนั่นเป็นแววตาแห่งความสุข...ความสุขจากการเรียนรู้...
เพียงแต่ว่า...การเรียนรู้แต่ละอย่าง แต่ละขั้นตอน...ได้รับการกระตุ้นและตอบสนองมากน้อยเพียงใด...และเป็นไปในทิศทางแห่ง วิชชา หรือ อวิชชา...
ทุนศักยภาพและจิตวิญญาณแห่งการเรียนรู้ที่ได้มาไม่แตกต่างกัน...ก็เริ่มแตกต่างกันไป ตามวันเวลาที่เดินผ่านอย่างไม่ใยดีกับชีวิตผู้คน...
ดังนั้น...ศักยภาพที่ควรจะถูกพัฒนาถึงขั้นเป็นผู้นำ...จิตวิญญาณแห่งการเรียนรู้ที่ควรพัฒนาได้ถึงขั้นปราชญ์ ของทุกคน เลยถูกบดบังไปด้วยกรอบแห่งวาสนาและอวิชชา...
ความเห็น (11)
สวัสดีครัีบท่าน (อิๆๆ)
สบายดีไหมครับ พี่ชาย เป็นไงบ้างครัีบ บ้านเมืองเรา ประเทศเราสงบดีใช่ไหมครับ ผมว่าเป็นเรื่องดีครัีบที่มีการยกมือในห้องเรียนบ้าง ครูจะได้พิจารณาบ้างว่าที่พูดไปนั่นเด็กตั้งใจฟังอยู่นะ ใจยังอยู่กับเนื้อกับตัวครัีบ
ผมชอบที่พี่บอกว่า ต้นทุนในตอนเกิดมีเหมือนกัน ครับ ว่าๆ ไป ปัจจัยภายหลังมีผลต่อศักยภาพของคน ในทาง ความคิด ทางใจ ทางกาย กันภายหลัง กินอาหารไม่ดี ขาดสารอาหาร สมองจะดีได้ไงนะครัีบ อาหารดีไม่ได้หมายถึงหูฉลามนะครัีบ เป็นน้ำพริกกะปิก็ได้ครัีบ ฉลาดได้เหมือนกัน พัฒนาคนได้เช่นกัน พัฒนาการทั้งสามทางนี้ผมว่ามันส่งผลกระทบกันรวมกันเป็นก้อนเดียวที่เราเรียกว่า คน นี่ล่ะครับ???หรือเปล่าครับ???
ส่วนเรื่องจิตวิญญาณในการเรียนรู้นั้นมีในทุกคนก็จริงครับ แต่หน่อจินตนาการเหล่านั้นต้องได้รับการสนับสนุนด้วยครัีบ
เอาเด็กมาสองคน แตกต่างกัน ผมเชื่อเสมอว่า จะมีอะไรต่างๆ กัน ยีนภายใน และปัจจัยภายนอกส่งผล ให้เค้าต่าง แต่ด้วยความต่างนี่ล่ะครับ ที่จะทำให้โลกนี้มันสวยงาม หลากหลาย เพราะไม่มีใครสมบูรณ์ทุกศาสตร์
อิๆๆ มาถกเพราะคิดถึงครับ.... (ผมตอบพี่ไว้แล้วนะครับในอุปสรรคการพัฒนาตน)
ขอบคุณมากๆ นะครัีบ
- ปุพฺพาจาริยาติ ภิกฺขเว มาตูปิตูนเมตํ อธิวจนํ
- ดูกรภิกษุทั้งหลาย คำว่า บูรพาจารย์ นั่น เป็นชื่อของมารดาและบิดาทั้งสองํ
เจริญพร
รอพระอาจารย์มาช่วยปรับคำให้...กำลังจะเอาแผนภูมิเป็นPTTลงให้ดู พระอาจารย์จะได้ช่วยปรับแก้...ทำตั้งนานเอาลงไม่ได้...เห็นทีต้องปรึกษาน้องเม้งเสียแล้วกระมัง
สวัสดีครับพี่สอน...
อยากจะชวนพี่ไปอ่านที่นี่ครัีบ 704276
ขอบคุณพี่มากครับ ผมก็เชื่อว่าตอนแรกเริ่มอย่างนั้นครับ ใครอยากได้รสไหน ก็ปรุงกันตอนหลังนี่ล่ะครับ อธิบายและเห็นจริงเลยนะครัีบ
ขอบคุณมากๆครัีบ
สวัสดีครับพี่
ส่งเมล์มาเลยครัีบ พี่ยังมีเมล์ผมใช่ไหมครัีบ แล้วต้องการสไลด์ไหนก็บอกมาได้ครับ พี่จะทำเป็นภาพใช่ไหมครัีบ หรือว่ายังไงครัีบ
อธิบายเพิ่มเติมในเมล์ด้วยนะครับ
อยู่นี่แล้ว...น้องเม้ง
สวัสดีค่ะ
ตามมาเยี่ยมและอ่านบันทึกที่ดีๆ
สวัสดีครับ
- ตามอ่านด้วยความตื่นเต้น เพราะเห็นว่าหายไปนาน
- คิดถึงครับ
- อิ อิ ด้วย
