ปริญญาชีวิต(๑๐)
ปริญญาชีวิต ตอนที่ ๑๐
“คนเราเมื่อเกิดทุกข์ ล้วนแต่มีสาเหตุและปัยจัยที่แตกต่างกันออกไปก็ตาม แต่ส่วนมากเกิดจากการยึดติดอย่างชนิดติดแน่น ปล่อยไม่หลุด เราลองมาอ่านธรรมเทศนาที่ท่าน ว. วชิรเมธี เทศไว้อย่างน่าฟัง เรื่อง ลิงกำถั่ว ซึ่งมีความหมายและเข้าใจง่าย สามารถนำไปปฏิบัติให้เกิดผลได้จริง”
ลิงกำถั่ว
“มนุษย์เราที่ทุกข์ทุกวันนี้เพราะอะไร ทำตัวเป็นพวกลิงกำถั่ว นั่นเอง”
เมืองของพระพุทธเจ้า เรียกว่าสิทธัตถะนคร (ประเทศอินเดีย) พอเข้าไปถึงปุ๊บ เราจะผ่านป่าสาระใหญ่ หนาแน่นเป็นหมื่นต้น เขาตั้งชื่อเมืองว่าสิทธัตถะนครเพื่อระลึกถึงพระพุทธเจ้า พอไปถึงปุ๊บโชเฟอร์ (คนขับรถ) เขาก็จะบีบแตรรถเสียงดัง อาตมาก็ว่าเค้าบีบ (แตร) ทำไม พอสักพักหนึ่ง อีกห้านาทีเท่านั้นเอง สองฝากถนนเต็มไปด้วยทหารพระราม “ลิง” ลิงออกมายืนเข้าแถวเต็มไปหมด เอาแฮคหรือฮอล์โยนลงไปนะ มันจะแกะให้เราดูเลยนะ และกินแต่ข้างใน เห็นความฉลาดมั้ย นั่นคือลิง เอากล้วยยื่นให้เค้าจะปอก ปอกเสร็จแล้วเอาเปลือกคืน โดยเฉพาะทัวร์ไทยนี่เค้าสนิทมาก เพราะว่าเราไปบ่อย แต่เวลาถ่ายรูปอย่ายื่นกล้องออกไปเดี๋ยวเค้าดึงนะ เค้าดึงกล้อง ที่นี่ลิงเมืองนี้มันเยอะ ชาวสวนเค้าก็เดือดร้อนมาก ทำยังไงลิงชอบลงมากินถั่วกินอะไรที่ปลุกเอาไว้ ชาวสวนก็หาวิธีจับลิงก็จับไม่ได้ อยู่มาวันหนึ่งก็มีชาวสวนคนหนึ่งฉลาดมาก แกไปได้หม้อ เป็นหม้อปากแคบเค้าเรียกว่าเป็นหม้อปากสอด เอาถั่วใส่ไว้เต็มเลยลิงมันอยากจะกินถั่ว มันก็เอามือสอดเข้าไป พอสอดเข้าไปมันก็กำ(ถั่ว)ไว้เต็มที่ พอมัน(กำ)เต็มที่ มันก็ดึง(มือ)ไม่ออก ไปไหนมันก็ลากหม้อ พอลากหม้อ มันก็เสียงดังใช่มั้ย ชาวสวนก็รีบวิ่งมาจับลิง จับลิงเอาลิงมาขาย เอามาทำงานใช้ขึ้นมะพร้าว ลิงซึ่งเป็นสัตว์ที่ฉลาดมาก ถูกชาวสวนจับได้เพราะอะไร เพราะว่ากำถั่ว มันกำถั่วแน่น ๆ มันดึงออกไม่ได้ วิธีง่ายนิดเดียวนะ ถ้ามันยื่นมือเข้าไปมันกำถั่วเสร็จแล้ว พอชาวสวนวิ่งไล่จับ มันก็ปล่อย ถั่วมันก็หลุด ทำไมลิงมันดึงมือออกไม่ได้ เพราะว่าลิงมันกำถั่วอยู่
นี่เห็นมั้ย? คุณโยมว่าเคล็ดมันอยู่ตรงไหนรู้มั้ย มาเทียบกับมนุษย์เรา มนุษย์เราที่ทุกข์ทุกวันนี้เพราะอะไร ทำตัวเป็นพวกลิงกำถั่ว ใช่มั้ย? บางทีทุกข์มันจบไปตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว อาทิตย์นี้ชั้นยังเก็บอยู่เลย โดนเค้าด่าตั้งแต่อาทิยต์ที่แล้ว อาทิตย์นี้ยังแค้นไม่หาย บางคนเป็นลิงกำถั่วอยู่ปีสองปี หนักหนาสาหัส สะเดาะเคราะห์ต่อชะตาเจ็ดวัดเจ็ดวาไม่หาย เพราะอะไร ตัวความทุกข์มันไม่ได้อยู่ที่คนอื่น ไม่ได้อยู่ที่ใคร มันอยู่ที่ในจิตในใจเรานี่เอง
อาตมาเคยเจอโยมคนหนึ่งอกหักรักคุด แค้นแฟนเก่ามาก ขนเสื้อขนผ้าไปทิ้งหมดเลย สามปีไม่หาย ไปนั่งเล่าให้อาตมาฟัง อาตมาถามว่าทำไมโยมตัดใจจากเค้าไม่ได้? โยมก็เล่าสาระพัดว่า ทุกอย่างก็ทำลายหมดแล้วแต่ตัดเค้าไม่ได้ อาตมาถามว่าแล้วในกระเป๋าโยมนะเหลืออะไรมั้ย เค้าก็ชักกระเป๋ามาให้ดูรูปแฟนเก่าอยู่ในกระเป๋า ไอ้นี่ก็พวกลิงกำถั่วเหมือนกัน มันทิ้งหมดเลยนะของที่เคยให้กัน เก็บลงกล่องส่งคืนแฟนหมด แต่ในกระเป๋ายังเก็บไว้รูปนึง มันยังลืมไม่ได้ เพราะฉะนั้นเอาเข้าจริง ๆ ความทุกข์ไม่ได้อยู่ข้างนอก อยู่ข้างในในจิตในใจเรา
ดังนั้นถ้าเวลาเรามีทุกข์ให้คุณโยมนึกถึงข้อดีของรถ รถนี่มีข้อดีตรงไหน คือวิ่งได้เร็วใช่มั้ย? แต่รถที่ไม่มีเบลคอันตรายมั้ย? อันตรายมาก คนเราก็เช่นเดียวกัน ข้อดีของการเป็นมนุษย์ เราเกิดมาแล้ว สุขภาพดี มีวิชาความรู้ ทำอะไรเดินเหินได้ ไปไหนมาไหนได้ คิดได้พูดได้กินได้ แต่ถ้าเราหยุดไม่ได้เราทุกข์มั้ย? ทุกข์ ดังนั้นพอถึงเวลากลางคืนปุ๊บธรรมชาติ บังคับให้มนุษย์ต้องนอน นั้นแสดงว่าเราต้องเรียนรู้ที่จะหยุด หลังจากที่เราวิ่ง
เหนื่อยมาทั้งวัน
ฉะนั้นโดยสรุปนะ
หนึ่ง ความทุกข์บรรดามีในชีวิตของเรา ที่เราทุกข์กันมากเพราะเราไม่ปล่อยวางนะ บางสิ่งบางอย่างที่มันทำร้ายจิตใจเราจนกินไม่ได้จนนอนไม่หลับ จริง ๆ มันทำร้ายเราไม่ได้หรอก ทันทีที่มันเกิดขึ้นมันก็ดับไป ทันทีที่เค้าหลุดปากด่าเรา คำพูดนี่หลุดจากปากเค้า มันก็เป็นอากาศไปแล้ว แต่มันทำร้ายเราเหมือนเข็มซักร้อยเล่มเพราะอะไร เพราะเราเก็บไว้ ดังนั้นอย่าเป็นลิงกำถั่ว เวลามีความทุกข์อย่าเป็นลิงกำถั่ว หัดปล่อย หัดวาง
สอง เวลาเราทำงานมาก ๆ ก็เหมือนรถที่วิ่งเร็ว รถที่วิ่งเร็วก็ไปได้ไกล แต่รถที่วิ่งเร็วไม่หยุด วันหนึ่งมันต้องเจออุบัติเหตุแน่นอน คุณโยมทำงานกันมากต้องระมัดระวัง บอกตัวเองว่าต้องมีวันหยุดสำหรับตัวเอง”
ลิงกำถั่ว ถอดความจากเทปบันทึกธรรมเทศนาของ ท่าน ว. วชิรเมธี ที่ท่าน
ได้แสดงโปรดญาติโยมเมื่อคราวที่ท่านได้เดินทางไป สรอ.
ความเห็น (5)
สวัสดีค่ะท่าน
- ครูอ้อย แวะมาเยี่ยม มาทักทายท่านค่ะ
- อ่านจนจบแล้ว จึงรู้สึกตัวว่า .....กำถั่ว เรื่องทำงานไว้หลาย กำทีเดียว
- ครูอ้อย ปล่อยถั่ว ไปหลายกำ แล้วนะคะ
- ขอบคุณค่ะ ที่นำข้อความที่ดีมากๆ มาสั่งสอน....ลิง อย่างครูอ้อย จนเชื่อง เลยค่ะ
เจี๊ยกเจี๊ยก รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
- สวัสดีครับคุณลุง riceman
- ได้ชมภาพถ่าย ห้วงน้ำสีมรกต เบื้องบนหมู่นกบินวนเวียนไปมา ที่ขอบกำแพงต้นไม้ใหญ่ทอดเงาทะมึน ในลำน้ำ ดูเวิ้งว้าง สุดสายตาแล เป็นภาพที่งดงาม ดูแล้วสงบเย็น ดีจังนะครับ
- อ่านบทความแล้ว เห็นว่า ลิงนี้มีกำ (กรรม ) จังเลยนะครับ
- กำเพราะไม่แบ (ถ้าแบ ก็จะไม่กำ )
- แต่ถ้าลิงไม่กินถั่ว ลิงก็คงไม่ต้องมาพะวงเรื่อง แบๆ กำๆ
- ส่วนมนุษย์ถ้าหยุดปลูกถั่ว ก็คงไม่ต้อง มาพะวงเรื่องจองเวรจองกรรม จองเวรกับลิง
- เรื่องการจองกรรม จองเวร ต่อกันนี้คงยืดเยื้อมาตั้งแต่ชา ติ ปางก่อน นะครับ
- อ่านแล้วได้ อนุสติ ว่าด้วยเรื่อง อหิงสา อโหสิ หรือ การให้อภัยทาน ซึ่งอภัยทานถือเป็นทานอันประเสริฐ
- แต่ ทว่าในยุคที่ ปี่พระอภัยฯ ก็ยังโดนขโมย (แต่ได้ข่าวว่าตามหาเจอแล้ว)
- นับประสาอะไรกับ อภัยทาน ย่อมที่จะถูกขโมย ไปแล้ว จากจิตใจ ของมนุษย์ในยุคปัจจุบัน
- แต่ FBI พอจะสืบทราบได้เค้า มาว่า ขโมย มีชื่อว่า โกรธะ ภูมิลำเนาของขโมย อยู่ในจิตใจ เมื่อ FBI พบแหล่งกบดานแห่งความ โกรธ เจอแล้ว คงไม่ยากที่จะจับตัวความ โกรธ มาลงโทษ ไม่ก็เลือกที่จะปล่อย ไปเสีย เพราะหลักฐานไม่เพียงพอต่อรูปคดี (เป็นเรื่องเป็นราว)
มาเก็บเกี่ยวในรอยประสบการณ์...ครับ
สวัสดีคะคุณลุง เห็นคุณลุงเขียนไว้ว่าเป็นตอนสุดท้าย และกำลังตัดสินใจ ว่าจะเขียนต่อดีหรือไม่ หากคุณลุงหยุดเขียน จริง เด็ก ๆ ก็อดได้เรียนรู้ ประสบการณ์ ดีๆ ไปอีก แล้วสิคะ ขอบคุณมากคะ สำหรับบทความดีๆ แต่ก้ามปูว่า คุณลุงหยุดไม่ลงแน่เลยคะ ขอให้คุณลุงสุขภาพแข็งแรงนะคะ
กราบสวัสดีค่ะ คุณลุงหนุ่มนาข้าว
... สบายดีนะคะ
* ยังระลึกถึงเสมอค่ะ
* ... ปล่อย วาง ละ ลด เลิก ...
สู่ ความ สงบ งาม เงียบ และเรียบง่าย ...
* ขอบคุณค่ะ มีความสุขนะคะ
* หนูจะติดตามอ่านต่อไปเสมอค่ะ
