พ่อแม่รักลูกแต่ลูกลูกรักพ่อแม่บ้างไหม

พ่อแม่ให้ลูกหมดแล้วยังจะเอาอะไรจากแม่พ่ออีก

                 สวัสดีครับคุณผู้อ่านที่เคารพทุกท่าน วันนี้ผมจะนำเรื่องของ

พ่อแม่ มาเล่าให้ฟังเพราะสังคมของเรายังเห็นความสำคัญของ พ่อแม่ น้อย

มาก ยิ่งห่างวัด ยิ่งห่างพ่อห่างแม่ ท่านคิดอย่างผมหรือเปล่ามีนะครับผมได้

มีผู้เล่าให้ฟังมากหลายรายด้วยกัน ผลออกมาในทำนองเดียวกันเท่าที่นึก

ได้ตอนนี้ก็มีครับมาระบายความอ้ดอั้นในใจให้ฟังว่า ผมอุตส่าห์ส่งลูกทั้งห้า

คนผมส่งเสียให้เรียนถึงชั้นสูงๆจะเอาเงินเอาอะไรผมรีบหาเงินให้ลูกผม

ทันทีที่ลูกเอ่ยปากขอไปซื้ออุปกรณ์การเรียนทั้งห้าคน ลองคิดดูเทอมหนึ่ง

ผมต้องใช้เงินเท่าไรผมก็ต้องหามาให้ลูกได้เรียนให้จบเขาจะได้ไม่ลำบาก

กัน ก็เป็นความหวังของผมด้วย เมื่อเขาเรียนสูงได้เงินเดือนเขาก็ต้องแบ่ง

ให้เราใช้บ้างไม่มากก็น้อยเพราะผมมีลูกหลายคน แต่คุณเชื่อไหมครับลูก

ทุกคนให้ครับให้คนละนิดละหน่อยผมก็ทนเอาก็ไม่ขอบางเดือนเราต้องใช้

เงินมากกว่าเดิม พอขอเงินเขาเพิ่มลูกๆก็จะพูดเป็นเสียงเดียวกันครับว่าพ่อ

แม่ จะเอาเงินไปทำอะไรกันแก่แล้วจะใช้ซื้ออะไรกันมากมายตอนนี้ลูกก็แย่

ไหนจะซื้อของไหนจะผ่อนรถและอีกหลายอย่าง ผมไม่มีให้หรอกนะทำไม

ไม่ไปเอากับคนโน้นบ้างละเนี้ยะ เขาเกี่ยงกันผมบางครั้งก็เสียใจแต่ก็บอกว่า

ไม่เป็นไรเมื่อไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แต่ในเวลาเดียวกันผมก้นั่งร้องไห้ เพราะลูก

เขาไม่รู้ดอกว่าเมื่อที่เขาเรียนกันห้าคนเราส่งเสียเขาจนได้ดิบได้ดีเขาไม่นึก

เลยว่าพ่อแม่อดทนอดออมเก็บเงินไว้ให้ลูกเรียนนะมันลำบากแค่ไหนกับ

การหางินมาให้ลูกได้มีได้ใช้ ไปโรงเรียนกันแต่เวลาเขาเรียนจบมีงานทำเรา

หรือก็แก่เฒ่าตามมา เราก็ไม่มีแรงที่จะทำกินเหมือนตอนที่ผมและเมียยัง

หนุ่มสาวกันอยู่ ผมหวังพึ่งเขาช่วงบั้นปลายของชีวิตแต่สิ่งที่ผมได้รับผมผิด

หวังในตัวลูกๆผมมากครับ เวลาเขาไม่มีเขาก็มาเอาจากเราแต่ผมไม่เคยพูด

เลยว่าเอาเงินไปทำอะไรหรือบ่นลูกเลยสักคำเดียวแต่เวลาเราขอเงินเขาลูก

เขากับพูดให้เราช้ำใจอยู่ได้ผมก็เลยคิดว่ามันเป็น เวรกรรม ของเราเองที่ลูก

เขาไม่รักเราแต่สักวันเขาก็คงเอามาให้เราใช้บ้างนะ ผมก็บอกว่าไม่เป็นไร

หรอกสักวันหนึ่งเขามีลูกเหมือนอย่างเราเขาอาจจะได้คิดก็ได้เมื่อถึงวันนั้น

แต่มีบางรายนะครับเขายังบอกว่ากว่าจะรอให้เขาให้พ่อแม่มิตายก่อนหรือ

ผมก็บอกว่าอย่าไปคิดอย่างนั้นเวลานี้เหมือนเขาอยู่ในที่มืดตาเขามองไม่

เห็นเรานั่น เราหมายถึงความทุกข์จากเราแต่วันไหนถ้าม่านตาสีดำผ่านไป

วันนั้นลูกๆเขาก็มากตัญญูเราเองแน่นอน แต่ก็มีอีกหลายครอบครัวครับที่

ประสบปัญหาอย่างที่ผมเล่ามานี้

                      ผมขออนุญาติเล่านิทานให้ฟังสักเรื่องนะครับกินใจมาก

ครับเรื่องนี้ผมฟังมาจากคนเฒ่าคนแก่นะครับ เรื่องนี้ ประมาณห้าสิบกว่าปี

แล้วครับเพราะตอนนั้นผมเป็นเด็กวัดอายุประมาณแปดขวบปัจจุบันผมจะ

หกสิบอยู่แล้วเรื่องมีอยู่ว่ามีครอบครัวหนึ่งมีฐานะดีมีไร่นามากและยังมีลูก

หลายคนเลี้ยงลูกมาพอให้ลูกเข้าโรงเรียนมีความคิดว่าเราต้องส่งลูกที่เรา

รักหลายคนนี้ให้เรียนให้สูงให้ได้เพื่อที่เขาโตขึ้นมาจะได้ไม่ต้องมาทำไร่

ทำนาแบบเดียวกับพ่อแม่ ก็ส่งลูกเรียนกันหมดเลยในเวลาเดียวกันก็ต้อง

ขายที่นาไปเรื่อยๆเพื่อเอาเงินให้ลูกเรียนจนลูกทั้งหมดก็เรียนจบสมความ

ปรารถนาของพ่อและแม่และลูกๆก็มีงานทำกันเป็นอย่างดีและมาหาพ่อหา

แม่และก็ยังมาขอเงินทองพ่อแม่มิได้ขาดจนพ่อได้เสียชีวิตลงเหลือแต่แม่

คนเดียว ลูกๆก็ยังมาหาแม่เหมือนเดิมเพราะแม่ยังมีที่นาเยอะลูกนั้นก็มาเอา

ลูกคนนี้ก็มาเอา จนแม่ต้องขายที่ไร่ที่นาที่มีอยู่จนหมดก็ไม่มีเงินให้ลูกแล้ว

เขาเรียกว่าเลี้ยงไม่โตสักที พอลูกๆรู้ว่าแม่ไม่มีที่นาและไม่มีเงินให้ลูกๆแล้ว

                 ท่านเชื่อไหมพูดแล้วไม่น่าเชื่อลูกๆพอรู้ว่าแม่ไม่มีเงินให้แล้ว

ลูกๆไม่มาหาแม่อีกเลยทิ้งให้แม่อยู่คนเดียวและก็แก่มากแล้ว ลูกๆไม่มา

ดูแลแม่อีกเลยปล่อยให้แม่อดอยากปากแห้งอยู่คนเดียวบางมื้อก็ไม่มีข้าว

จะกิน จนคนข้างบ้านทนไม่ไหวด้วยความสงสารจึงต้องหาข้าวปลามาให้

กินเป็นบางครั้งบางทีต้องไปขอข้าววัดมาให้กินเป็นอย่างนี้ทุกวัน ทีนี้มีชาว

บ้านก็ช่วยกันออก กลอุบาย ว่าลูกบ้านนี้ งกเห็นแก่เงินกันนัก เราต้องทำกล

อุบายให้แม่ของลูกพวกนี้ให้รู้ว่าแม่เขายังมีสมบัติอยู่อีกลูกๆจะได้มาส่งเสีย

ให้แม่ได้กิน ก็ให้แม่ของลูกพวกนี้เอาผ้าขาวม้าผูกที่เอวไว้อย่าเอาออกเด็ด

ขาดและเขย่าดูก็มีเสียงดังอยู่ข้างในพอเรื่องรู้ไปถึงหูของลูกๆเพราะมีคนไป

บอกว่าแม่เองเขามีของดีไม่รู้ว่าเป็นสิ่งของอะไรแกคาดเอวอยู่เป็นประจำแม้

กระทั้งแม่เองอาบน้ำแกยังไม่ยอมให้ของที่แกมีอยู่ห่างตัวแกเลยเมื่อลูกๆ

ได้ฟังอย่างนี้แล้วก็ดีใจรีบไปหาแม่กันอีกทั้งๆที่ไม่เคยไปหามาหลายปีแล้ว

คราวนี้พอรู้ว่าแม่มีของมีค่าอีกก็มากันทุกวันที่มีวันหยุด แม่ของลูกๆก็ได้กิน

อีกเพราะลูกก็มาช่วยกันดูแลแม่เป็นอย่างดีทำเช่นนี้อยู่เป็นประจำลูกๆขอดู

ของที่เอวแม่ขอลูกดูได้ไหมแม่ แม่ก็บอกว่าไม่ได้พ่อเองเขาสั่งไว้ว่าสมบัติ

ชิ้นสุดท้ายอย่าเอาให้ใครเด็ดขาดจนกว่าแม่จะตายถึงจะให้ดูได้ลูกๆก็ฟัง

แล้วก็ยังมีความหวังอยู่ ก็ไปมาหาสู่ดูแลแม่เป็นประจำอยู่มาไม่นานแม่ก็เสีย

ชีวิตลง ลูกๆก็ทำงานศพให้แม่เป็นอย่างดีของสิ่งนั้นอยู่ที่สมภารวัดเพราะ

พวกผู้ใหญ่ฝากหลวงพ่อไว้เมื่องานเสร็จจะได้เปิดดูกัน พองานผ่านไปเสร็จ

เรียบร้อยแล้วลูกๆก็มาหาหลวงพ่อเพื่อที่จะขอของสำคัญชิ้นสุดท้ายที่มีอยู่

พวกผู้ใหญ่และหลวงพ่อมีคนอีกหลายๆคนก็มานั่งดูของสำคัญนั้นว่าในนั้นมี

อะไรพอได้เวลาระทึกใจทุกคนก็นั่งตรงหน้าหลวงพ่อแล้วหลวงพ่อก็ ยก

ของสิ่งนั้นขึ้นแล้วกล่าวว่าทุกคนดูให้ดีนะว่าในนี้มีอะไรอยู่ เสร็จแล้วลูกๆก็

มองกันตาไม่กระพริบแล้วหลวงพ่อก็ทุบของสิ่งนั้นลงที่พื้นกุฏิ ผลปรากฏว่า

ในนั้นไม่มีอะไรเลยนอกจากก้อนดินเท่านั้นลูกๆและคนในที่นั้นตกตะลึงเป็น

อย่างมากว่าในนั้นไม่มีอะไรอยู่เลยหรือ แถมลูกๆยังพูดอีกว่าแม่ไม่น่าทำกับ

ลูกๆเลยทำไมแม่ต้องทำอย่างนี้ทำไมต้องมาหลอกลูกๆด้วยเมื่อสมภารวัด

ได้ยินอย่างนั้นก็ได้เทศน์ให้ลูกๆฟังว่าแม่พวกเธอนะเขาไม่ได้ทำหรือโกหก

พวกลูกๆหรอกนะ แต่เป็นเพราะคนในหมู่บ้านเขาหลอกพวกเองต่างหาก

เพราะพวกเองพอพ่อแม่หมดสมบัติไร่นาไม่มีแล้วพวกเองก็ไม่มาหากันอีก

เลยอุตส่าห์ส่งเรียนมีหน้ามีตาทำงานสบายแล้วทำไมแม่คนเดียวเลี้ยงไม่

ได้แล้วแม่ตายลงไปแล้วยังไม่สำนึกอีกยังมาบ่นให้อาตมาได้ยินเราเป็นลูก

ชนิดไหนกันแน่สิ่งของต่างๆเราหาซื้อได้แต่แม่เป็นผู้ให้กำเนิดได้ตายไป

แล้ว แล้วอย่างนี้ยังจะหาพ่อแม่ที่ดีอย่างนี้ได้ที่ไหนอีกยอมลำบากขายไร่

ขายนาส่งพวกเจ้า พวกเจ้าพอจะสำนึกในบุญคุณที่พ่อแม่มีต่อพวกเองกัน

ได้หรือยังนี่พวกเองทำบุญให้แม่ในครั้งนี้ก็บ่นกันแล้วว่าหมดกันไปเท่านั้น

เท่านี้แต่พวกเองรู้ไหมพ่อแม่หมดกับพวกเองไปเท่าไรยอมขายหมดทรัพย์

สมบัติที่มีอยู่เพื่อลูกทุกคนแต่เราจะทำให้แม่ครั้งนี้สักครั้งกลับมาบ่นกันไป

ได้ เห็นหัวอกพ่อแม่หรือยังพ่อแม่เขาไม่เคยบ่นเลยว่าหมดกับลูกๆไปเท่า

นั้นเท่านี้ เอาละพวกเองเข้าใจหรือยังพอหลวงพ่อพูดจบลูกๆก็ร้องไห้กันยก

ใหญ่ว่าเขาสำนึกผิดได้แล้วและเสียใจมากว่าพวกเขาไม่น่าทอดทิ้งพ่อแม่

ให้ตกระกรำลำบากเลยนี่

                         แหละครับเรื่องนี้ผมก็คิดว่าเป็นเรื่องจริงที่เขาเล่ากันมา

แล้วผมได้ยินผู้ใหญ่เขาพูดกันจึงได้นำมาถ่ายทอดให้ผู้อ่านได้อ่านกันแต่ใน

ปัจจุบันก็มีนะครับที่เป็นอย่างนี้พ่อแม่ส่งให้เรียนดีๆแต่จบแล้วลืมพ่อลืมแม่

กันหมดแล้วไป มีผัวมีเมีย กันเลยลืมพ่อลืมแม่กันหมดไปหาความสุขใส่ตัว

ลืมนึกถึงความทุกข์ยากของพ่อแม่ที่เก็บเงินส่งให้เราเรียน

                             เพราะฉะนั้นผู้อ่านทุกท่านก็ช่วยเล่าต่อไปด้วยนะ

ครับและในเวลาเดียวกันถ้าใครดูแลพ่อแม่ดี ก็ขอให้ได้รับ อานิสสงค์ที่ดี

ด้วยนะครับและอีกอย่างการที่ผมเขียนเรื่องนี้อย่าว่าผมนะครับเพราะผมรู้ว่า

ผู้อ่านบางท่านก็คงจะมีอย่างตัวอย่างหรือไม่ ผมไม่ทราบผมไม่มีเจตนาว่า

ใครนะครับแล้วผมจะนำเรื่องดีดีมาเล่าให้ฟังอีกนะครับถ้าสิ่งหนึ่งประการใด

ผิดพลาดในคำพูดผมต้องขออภัยด้วยนะครับ

 ผมขออัญเชิญคุณพระศรีรัตนตรัย คุณพระพุทธ คุณพระธรรมคุณพระสงฆ์

จงคุ้มครองให้ทุกท่านขจงมีความสุขความสบายปราศจากโรคภัยไข้เจ็บอยู่

เย็นเป็นสุขกันทุกท่านนะครับสำหรับวันนี้สวัสดีครับ

จาก แก้ สาริกา