เรียนรู้...เก็บเกี่ยว...เพื่อต่อยอด
วิถีชีวิตวนเวียนอยู่ในวงการศึกษา ทั้งในบทบาทของการเป็นนักเรียน และอาจารย์ผู้สอน ต้องสวมบทบาทตัวละครสลับกันไปมาตลอดเวลา การสวมบาทเหล่านี้ ถือเป็นการได้ศึกษาตัวละครที่หลากหลายและคุ้มค่าสำหรับชีวิต บัดนี้ การศึกษาได้ฝังรากลึกลงไปในจิตวิญญาณ...
การศึกษา ได้หล่อหลอมตัวตนให้เป็นบุคคลที่สมบูรณ์ยิ่งขึ้น การศึกษาหาใช่การเรียนรู้เฉพาะภายในห้องเรียนเท่านั้น แต่การศึกษาหมายรวมถึง การเรียนรู้จากการอยู่รวมกันของบุคคลในสังคม การเรียนรู้จากสภาวะแวดล้อมรอบ ๆ ตัว ตลอดจนการได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์ระหว่างกัน ดังนั้น ในทุก ๆ วัน เราได้เรียนรู้และเก็บเกี่ยวประสบการณ์เหล่านี้ มาพัฒนาตนเองและสังคมอยู่ตลอดเวลา ขณะที่บางคนมองข้ามการเรียนรู้เหล่านี้ไปอย่างน่าเสียดาย
การยึดติดกับทฤษฎี ตำรา ในแบบเรียน มากจนเกินไป ทำให้ต้องหันมาทบทวนตัวเองอีกครั้ง ว่าแท้ที่จริงแล้วเราได้เสพความรู้และเรียนรู้อย่างครบถ้วนแล้วจริงหรือ เมื่อได้ทบทวนตน จึงพบว่าหากเราต้องการที่จะเรียนเพื่อให้รู้รอบ เรียนเพื่อมุ่งสู่องค์ความรู้ใหม่ การเรียนรู้ครั้งนี้ จึงต้องเรียนรู้แบบผสมผสานระหว่างการเรียนรู้จากตำรา และการเรียนรู้จากการศึกษาบริบทของสังคม เพื่อให้ได้มาซึ่งองค์ความรู้ที่ครอบคลุมและครบถ้วน
นั่นย่อมหมายถึง เรากำลังจะเริ่มเรียนรู้ จากการผสมผสานดังกล่าว ด้วยเพราะความเชื่อที่ว่า “ความรู้ที่แท้จริงนั้น มิใช่มีอยู่ในตำรา หรือแบบเรียนเท่านั้น แต่ยังมีความรู้ที่กระจัดกระจายอยู่ในชุมชน สังคม ที่รอให้เราได้เก็บเกี่ยวต่อยอด เพื่อการสร้างยอดใหม่ให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น”
ความเห็น (10)
เห็นด้วยคะ แต่การเรียนรู้ที่ดีที่สุด ในความคิดของนิว คือ การเรียนรู้ตนเอง รู้ว่าตนเองกำลังทำอะไร รู้ว่าตนเองเรียนรู้อะไร และรู้ว่าตนเองต้องทำอะไร เพื่ออะไร และเพราะอะไร สุดท้าย เรียนรู้ว่า จะ..ต้องทำประโยชน์เพื่อแผ่นดินประเทศไทยอย่างไร ... แต่ปัจจุบัน ยังไม่สามารถเรียนรู้ในอีกหลาย ๆ เรื่อง ว๊า ! แย่จังเน๊อะ แต่ก็ต้องพยายามเรียนรู้กันต่อไป อิอิ
น้องนิวตัวป่วน
ในจุดที่ผมเป็นอยู่ ..
ผมให้ความสำคัญกับการเรียนในหลักสูตรมาก แต่ก็ไม่ลืมที่จะบอกกับนิสิตด้วยวาทกรรมที่ตนเองคิดขึ้นว่า
"กิจกรรมนิสิต คือรสชาติชีวิตปัญญาชน" ...ซึ่งนั่นหมายถึงการสะกิดเตือนให้เขาก้าวออกมาจากตำรา (บ้าง) เพื่อศึกษาเรียนรู้ในมิติทางสังคมนอกห้องเรียน
และตอนนี้ก็กำลังทำหนังสือโดยใช้ชื่อเรื่องว่า "นอกห้องเรียนมหา'ลัย.."..
...ขอบพระคุณครับ
สวัสดีจ๊ะ...น้องนิว
พี่ก็กำลังเรียนรู้ตัวเอง ทบทวนตัวเองอยู่ตลอดเวลา
เรียนรู้และทบทวน เมื่อได้ทบทวนจึงเกิดการเรียนรู้
เรียนรู้+ทบทวน เพื่อก่อเกิดองค์ความรู้ใหม่
เป็นเช่นนี้----เรื่อยไป
ขอบคุณมาก...คิดถึงเสมอ
- ความรู้หลายๆๆอย่างต้องประยุกต์ใช้
- ไม่มีอะไรตายตัวหรือสามารถหยิบมาจากตำราแล้วเอามาใช้เลย
- แต่ประสบการณ์ที่มีพื้นฐานจากตำราจะช่วยได้มากในการทำงาน
- คิดถึงอาจารย์
- สบายดีไหมครับ
- หายไปนานมากๆๆๆ
สวัสดีค่ะ...คุณ "แผ่นดิน"
"กิจกรรมนิสิต คือรสชาติชีวิตปัญญาชน"
ทำให้มองเห็นภาพการปลูกฝัง "ทักษะชีวิต" ให้กับนักศึกษา
เพราะการเรียนรู้ต้องควบคู่กับการเสริมสร้างทักษะชีวิต
ด้วยเพราะสภาพสังคมปัจจุบัน ทำให้เราต้องวิ่งตามกระแสการเปลี่ยนแปลง
และการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว ทำให้เด็กบางส่วนไม่สามารถปรับตัวได้ทัน
ดังนั้น การเสริมสร้างทักษะชีวิตให้กับเด็ก จึงจำเป็นต่อการดำรงชีวิตในสภาวะสังคมที่เปลี่ยนแปลง
ขอบพระคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะ...คุณ "ขจิต"
การได้หายไปจากที่เดิม (บ้าง) ทำให้ได้ "ทบทวน" ตัวเอง
และการหายไปนาน ๆ ใช่จะทำให้ "ความคิดถึง" ลดน้อยลง
เพราะมวลของ "ความคิดถึง" จะมากน้อยเพียงใดนั้น
ย่อมขึ้นอยู่กับปริมาณของ "ความผูกพัน"
ดังนั้น เมื่อความผูกพันนั้นมากพอ การหายไป จึงทำให้เรารู้ว่า "ความคิดถึง" นั้นยังคงอยู่
----------------------
เพราะไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ตายตัว
ดังนั้น ชีวิตในแต่ละวัน จึงมีทั้งสุขและทุกข์คละเคล้ากันไป
แต่มิได้นำพาที่จะเก็บทุกข์นั้น มาใส่ใจ
จึงสรุปในภาพรวมว่า "สบายดีค่ะ"
"คิดถึง" คุณ "ขจิต" เช่นกันค่ะ (ยิ้มๆ)
อย่าหายไปนานทำให้หลายๆๆคนคิดถึงนะครับ ฮ่าๆๆ
อย่าหายไปนานทำให้หลายๆๆคนคิดถึงนะครับ ฮ่าๆๆ
....
รู้สึกไม่ต่างจาก อ.ขจิต นะครับ...
มาทักทายในเช้าชื่นของชีวิต...
สบายดี นะครับ
สวัสดี...ตอนบ่ายค่ะ...คุณ "ขจิต" และคุณ "แผ่นดิน"
หายไป...เพื่อเติมเต็ม...ความสมบูรณ์...ทางการเรียน
ความรู้สึก...ของ "ความคิดถึง"...คงไม่แตกต่างกัน...เช่นกัน
สบายดีค่ะ...คุณ "ชีวิต"
ขอบพระคุณมากที่ยังหลงเหลือความคิดถึงให้แก่กัน..."มิตรที่แสนดี"