ก้อนหิน กับ เส้นฟาง
การทำงานชุมชน ที่เกี่ยวข้องกับผู้คนมากๆ
ต้องอาศัยหัวใจเป็นแรงดีดร่างกายให้เป็นก้อนหินถมทางให้คนอื่นก้าวเดิน
แต่งานที่หนัก ท่ามกลางมวลชนที่หวั่นไหว ไม่มั่นคง ก็ทำให้ก้อนหินร้าวใจได้
ยิ่งก้อนหินด้วยกันกระทบกัน ยามปกติก็จะได้ยินเสียงกรุ๋งกริ๋ง
แต่บางครั้งก็ทำให้เกิดประกายไฟ
ยิ่งเราทุกคนล้วนเป็นพวกบ้าหอบฟาง
เราไม่รู้ว่าฟางคำพูด ฟางท่าที หรือฟางของการสัมผัส เส้นไหนของเรา
จะเ็ป็นฟางเส้นสุดท้าย ที่ทำให้เรียวแรงของคนอื่นทรุดทลายลงไปต่อหน้าต่อตา
ในสถานการณ์เหล่านี้
ต้องอาศัยความเชื่อมั่นในกันและกัน
ความศรัทธาในความดีความงามของจักรวาลและสรรพสิ่ง
ที่ล้วนมีอยู่ในเราทุกคน เพียงแต่ในวันนี้
เราเองก็เหนื่อยล้า ส่วนเขาก็หวั่นไหว
ไม่มีอะไรให้คิดถึงในเวลานี้ได้ดีไปกว่า
คิดว่า วันนี้จะผ่านไป นำพาเรื่องราวและสิ่งต่างๆ ผ่านไปด้วย
แต่สิ่งดีงามที่เราทั้งหลายได้ร่วมกันสร้างไว้
กำลังส่งผลไปสู่จักรวาลอันกว้างใหญ่ เหมือนดั่งดอกไม้สู่ดวงดาว
"เพื่อน" คือ "พลังยิ่งใหญ"่ ที่เชื่อมสิ่งมีชีวิตตั้งแต่สองขึ้นไป
พลังอันสร้างด้วยความเรียบง่ายจากหัวใจสองดวง สามดวง สี่ดวง.......
ที่ต้องตัิดสิ่งที่รกรุงรังออกไปให้หมดจึงจะได้พบของจริง
ความเห็น (3)
สวัสดีค่ะ
- ก้อนหินกับเส้นฟาง...ให้ข้อคิดและความรู้สึกได้กินใจจังค่ะ.
- ขอให้หนักแน่นเหมือนก้อนหิน และระลึกอยู่เสมอว่าเราอาจเป็นฟางเส้นสุดท้ายของคนอื่นได้ทุกเมื่อ...
- ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ.
- ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ.
กำลังใจเป็นสายรุ้งแสนสวยที่ไม่ต้องรอฝน
ขอบคุณคุณผึ้งงาน SDU มากค่ะ
วันนี้วันสูบบุหรี่โลก
