ในฐานะคนๆ หนึ่ง ที่ได้มีส่วนไปร่วมฉลอง การครบรอบ 1 ปี gotoknow.org และคาดหวังว่าจะได้ไปร่วมงาน 2 ปี G2k แต่ก็ได้กิน "สมหวัง" สมใจนึก
ผมดีใจที่น้องมะปรางจัดเวทีแห่งนี้ให้ได้ร่วมเขียนความรู้สึกหรือความในใจที่มีต่อ Gotoknow.org
หลังจากที่ผมใช้ Gotoknow มาระยะหนึ่ง ผมก็กลายเป็นโรคติดบล็อกขึ้นมา เขียนเป็นประจำและสม่ำเสมอ แต่มาระยะหลังก็เริ่มเขียนน้อยลง มันคงเป็นการขึ้นหรือลงตามวัฏจักรของมันนั่นเอง...ช่วงเปลียนแปลงเป้น version 2 หรือ knowledgeVolution ช่วงนั้นใครที่อยู่ในเหตุการณ์ คงจำกันได้ว่ามันวุ่ยวายกันพอสมควร
แต่ผมคิดว่า การที่ทีมงาน Gotoknow ได้ตัดสินใจเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในวันนั้น พอถึงวันนี้ผมคิดว่าทีมงานตัดสินใจได้ถูกต้องทีเดียว.. ต่อมามีการเปิดตัว Learners.in.th ซึ่งครั้งแรกผมแปลกใจมาก และผมเฝ้าติดตามอยู่ระยะหนึ่ง จึงเข้าใจด้วยตัวเองว่า เป็นไอเดียที่ดีมากเลย..
โดยรวมแล้ว Gotoknow ได้มีการปรับตัวอยู่ตลอด ซึ่งทำให้ได้อยู่ในมาตรฐานหนึ่ง และมีการแก้ไขไปเรื่อย ส่วนหนึ่งตามความต้องการของผู้ใช้ซึ่งดีอยู่แล้ว...สิ่งที่อยากได้เพิ่มเติมซึ่งไม่รู้ว่ามากเกินไปหรือเปล่า คือ "ความฝัน" เดิม ของท่านอาจารย์หมอวิจารณ์ ที่อยากเห็นการใส่ภาพเคลื่อนไหวเข้าไปได้ ซึ่งคงเปลืองที่ทรัพยากรน่าดูเลย..
ผมเคยปกป้อง Gotoknow เหมือนการ sensor ที่ไม่อยากให้มีการเขียนถึงเรื่องอบายมุขใน Gotoknow พอเขียนความคิดออกไป ก็ได้รับเสียงตอบสนองทำนองว่า Gotoknow เป็นของทุกคน ดังนั้น ขึ้นอยู่กับวิจารณญานของผู้เขียนแต่ละคน.. ผมก็ต้องปล่อยวางและคิดตามหลักว่า "สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม"
การที่มีทั้งผู้ให้ และผู้รับใน G2K ทำให้รู้สึกว่า "มีความสุข" ในโลกของ cyber มีคนเขียนและคนอ่าน แต่พบว่า "การแลกเปลี่ยนเรียนรู้" ยังน้อยใน Gotoknow.. เพราะมักจะพบเรื่องการถามสารทุกข์สุขดิบและให้กำลังใจซึ่งกันและกัน
ที่ชอบอีกอย่างหนึ่งคือการที่มี "อนุทิน" ให้แต่ละท่านได้เข้าไปเขียน..แบบ diary ว่าวันหนึ่งๆ แต่ละคนทำอะไรไปบ้าง แบบว่า "เขียนเรื่องส่วนตัวจริงๆ" แต่ก็ทำให้ผู้อ่านแต่ละคนสามารถทราบอุปนิสัยใจคอของแต่ละท่านจากการอ่านได้เป็นอย่างดี
พวก Function ต่างๆ ใน GotoKnow ได้พัฒนาขึ้น จนผู้ใช้รู้สึกสบายในการใช้ แต่ก็มีผู้เขียนอีกจำพวกหนึ่งซึ่งไม่ถนัดเทคโนโลยี รู้สึกว่า GotoKnow ใช้ยาก...แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่แต่อย่างใด
เกือบลืมไปว่า...เดี่ยวนี้รู้สึกว่า คำถาม-คำตอบ จะมีคนไปใช้น้อย...
สุดท้ายนี้ ขออวยพรให้ทีมงาน Gotoknow จงมีความสุขในการเป็นผู้ให้ และขอให้แต่ละท่านมีสุขภาพดี ในการทำงานให้สังคมไทยต่อไป....ขอบคุณมากๆ ครับ....
เขียนที่มูลนิธิข้าวขวัญ
อาจารย์คะ กำลังรอติดตามอ่านต่อคะ
ขอคาราวะ Blogger ผู้ร่วมบุกเบิกการเขียนบล็อกใน GotoKnow.org คะ ^_^
ตกใจหมดเลย..ดึกอย่างนี้..นึกว่าเสียงพี่จีนที่ไหน..ยิ่งนั่งใน รพ.อยู่..ทำไงมีเสียงคะเนี๊ย..แต่เพราะจัง..นึกถึงก๋งจัง..ทั้งตะกูลมีก๋งเป็นจีนคนเดียว อิอิ
กราบสวัสดีครับ ท่านอาจารย์
ไม่ได้เข้ามาเขียนความเขียนนานแต่เข้ามาอ่านบ่อยๆครับ อาจารย์มีเอกลักษณ์ที่เด่นมากครับ โดยเฉพาะความเป็น "จีน" ที่สวย สง่างาม
ทำให้ผมคิดบรรยากาศที่ผมทำงานคลุกคลีกับพี่น้องจีนยูนนาน ผมได้ทานอาหารจีน ฟังเพลงจีน ฯลฯเป็นวัฒนธรรมอันยิ่งใหญ่น่าภาคภูมิใจ
มาอ่านความรู้สึกต่อ gotoknow ผมเห็นด้วยกับอาจารย์ครับ การเปลี่ยนไปของ Gotoknow เป็นวัฏจักรธรรมชาติ และคิดว่ามีการกล่อมเกลาโดยธรรมชาติไปด้วย ...เติบโตขึ้น
อาจารย์สุขสบายดีนะครับ ขอฝากความระลึกถึงมายังอาจารย์ด้วย
ครับ
------------
เอก-จตุพร
สวัสดีครับ น้องเอกจตุพร
สวัสดีครับท่านสิงห์ป่าสัก
สวัสดีครับ
ไม่เก่งหรอกครับ
พอเล่นได้ครับ แนะนำได้ครับ
มาอ่านเพิ่มเติมแล้วคะ
ขอบคุณอาจารย์มากคะ ที่ได้เสนอแนะเพิ่มเติมคะ
ขอบคุณมากนะคะ ที่ได้ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของ GotoKnow.org
ขอบคุณคะ
ขอบคุณครูโย่งครับ
ขอบคุณน้องมะปรางเปรี้ยว