ช่วงนี้สถานีอนามัยบ้านในโหมงรกรุงรังมากครับเพราะอยู่ในช่วงการพัฒนา โดยการขนย้ายสิ่งของ เครื่องมือ วัสดุ อุปกรณ์ต่างๆ ออกมาจากจุดที่ควรจะอยู่ ไม่อย่างนั้นก็ปูกระเบื้องไม่ได้ดิครับผม เรียกว่ารกเพื่อการพัฒนา ปรับภูมิทัศน์เพื่อการให้บริการจะเพราะกว่านะครับ (แล้วใครไปว่าอะไรล่ะ อิอิ) ต้องขอขอบคุณไปยังท่านสาธารณสุขอำเภอพะโต๊ะ พี่พิสูจน์ ภิโสรมย์ มากๆเลยครับ ที่ดึงงบประมาณจาก สสจ.ชุมพรมาให้พวกเรา(โดยเฉพาะประชาชนชาวในโหมง) รวมทั้งท่านผู้อำนวยการโรงพยาบาลพะโต๊ะ นายแพทย์พันธุ์เชษฐ์ บุญช่วย (หมอก๊อฟ) ด้วยครับ ที่อนุมัติเงินให้เพิ่มเติมอีก หลังจากที่พี่จิระภรณ์ ชุมแสง (พี่ตู่) หัวหน้าสถานีอนามัยบ้านในโหมงได้ไปขอรับการสนับสนุนเพิ่มเติม รับรองว่าเสร็จงานนี้แล้ว สถานีอนามัยบ้านในโหมงจะไม่โหมงตามชื่อแน่ๆครับ พี่จิระภรณ์ กับ พี่สุนี ไปเลือกลายกระเบื้องมา 1 รอบ จากนั้นน้องณัฐพงษ์ (ซึ่งจบหลักสูตรพยาบาลศาสตร์สำหรับเจ้าพนักงานสาธารณสุขชุมชน มาหมาดๆ) ก็ได้ไปร่วมเลือกกันมาอีก 1 รอบ รวม 2 รอบ ก็ได้ลายที่คิดว่าถูกใจ(พวกเรา) แหมๆๆๆๆไม่หรอกถูกใจชาวบ้านด้วยดิครับ เพราะเขาต่างชมกันว่าสวยถูกใจ๊ถูกใจ ชาวบ้านเห็นการเปลี่ยนแปลงแบบนี้พวกเขาต่างบอกว่าหากขาดเหลืออะไรก็ให้บอกเขายินดีช่วย ก็แหม มันแน่อยู่แล้วแหละครับ เราให้เขาด้วยใจมานานมีรึเขาจะทนดูอยู่ได้ อิอิ (หลงตัวเองป่าววะนี่) ว่าแต่ว่าตอนนี้เราได้ทดรองจ่ายไปแล้วหลายตังค์แฮะ แต่หาเป็นไรไม่เพราะเสียสละเพื่อส่วนรวม (โดยของส่วนตัว อิอิ) แต่คาดว่าไม่นานคงเสร็จพร้อมส่งมอบงานและตรวจรับ (หลังจากนั้นเราจะได้เงินเราคืนซะที อิอิ) ก็ต้องขอขอบคุณทุกท่านอีกครั้งครับ โดยเฉพาะน้องๆผู้รับเหมาจากแถวที่ทำงานเก่า(สถานีอนามัยตำบลปังหวาน) ที่โชว์ฝีมือการปูที่สถานีอนามัยปังหวานเมื่อปี 2548 มาแล้ว เราประทับใจลีลา เอ้ยๆ ฝีมือครับ เลยรบกวนมาปูต่อที่นี่ ทุกคนเต็มที่ครับ คงเสร็จก่อนกำหนดแน่นอนครับ ไหนๆกล่าวมามากแล้ว ให้ดูหลักฐานว่ารกรุงรังยังไง และตอนนี้คืบหน้าถึงไหนแล้ว (ชอบสร้างภาพ เฮ้ยๆ.. เก็บภาพ มาอวด ครับ) ส่วนภาพสมบูรณ์หลังเสร็จสิ้นจริงๆ จะนำมาลงต่อให้นะครับ
เดี๋ยวก็สวยแล้วครับ
ตอนนี้คงสวย ไม่รุงรังแล้วซินะ
ที่อื่นคงพัฒนาตามมา เพราะรัฐบาลให้งบสำหรับสถานีอนามัยไหน
ที่ยังไม่ได้ต่อเติม แต่ที่อนามัยมีชั้นเดียวไม่ได้ต่อเติมเลย
คงรกรุงรังต่อไป