เป้าหมายต้องก้าวเดินไปหา

มีงานภาคบังคับที่ต้องรีบทำให้เสร็จภายในปีนี้ ดูเหมือนกับเป็นรถไฟขบวนสุดท้ายที่ต้องตัดสินใจว่าจะกระโดดขึ้นหรือไม่ไปด้วยแล้วหล่ะ ต้องเขียนตำรา 3เล่ม งานวิจัยอีก 3เรื่อง เป็นใบ้ไม่พูดกับใครพักหนึ่งและหาคำตอบให้กับตัวเอง ถามตัวเองว่าทั้งหมดเป็นสิ่งที่ชอบไหม ตอบว่าชอบมาก แต่ไม่อยากถูกเวลาบังคับ  งั้นก็ต้องบริหารจัดการเวลาให้ดีๆ เริ่มจากเรียงลำดับความสำคัญและจัดการทุกอย่างให้ไปพร้อมๆกัน ถ้าไปด้วยกันไม่ได้ ต้องถอนบางอย่างออก แอบเรียนโยคะอาสนะ ที่จริงอยากออกกำลังกายแต่ชอบบอกตัวเองว่าไม่มีเวลา สิ่งที่ได้จากการฝึกคือการหายใจ ที่ผ่านมาเราหายใจไม่เป็นเท่าไร บางครั้งหายใจสั้นและหายใจเร็ว เหนื่อยมากเปลี่ยนมาเป็นหายใจเข้าลึกๆและหายใจออกยาวๆ ดีเหมือนกันนะ สำคัญอีกอย่างคือให้มีสติรู้ว่ากำลังทำอะไร ออกกำลังสักชั่วโมง พอได้เหงื่อ รู้สึกเบาสบายแล้วค่อยจัดการงานที่ค้างได้ ความจริงไม่ต้องทำทั้งหมดก็ได้ แต่งกกับสิ่งที่มีอยู่ อยากทำให้ดีที่สุด ก็เลยต้องสัญญากับตัวเองว่า เอานะพรรคพวกปีนี้ต้องทำให้ได้ดีและเสร็จ ถ้าเสร็จอย่างที่ต้องการจะให้รางวัลตัวเอง อยากทำอะไรก็ได้ กำลังสะกดจิตตัวเอง การที่เราถามตัวเองและตอบตัวเองเป็นสิ่งที่ควรทำบ่อยๆเพื่อทบทวนเป้าหมายที่สำคัญของเรา ถ้าเหนื่อยหนัก....ก็พักเสียหน่อย แล้วค่อยเดินต่อไป สำคัญต้องก้าวเดินต่อไปเรื่อยๆ อย่าหยุดและถ้าอยากหยุด ต้องไม่ทิ้งเป้าหมาย  

[นายประจักษ์ ปานอินทร์]