(ชีวิต)ก็เป็นอย่างนั้นแหล่ะ

ลูกชายของนายแดงตกม้าขาพิการ...นายแดงบอกเพียงว่า...ก็อย่างนั้นแหล่ะ

  นายแดงอาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดอย่างมาก เขาเป็นชายยากจน...ในวันหนึ่งมีเศรษฐีใจดียกม้าตัวเมียรูปร่างสวยให้นายแดง  ชาวบ้านต่างมาแสดงความยินดี นายแดงตอบไปว่า "ก็อย่างนั้นแหล่ะ"

  หลังจากนั้นอีกสามเดือน ม้าตัวนั้นหนีหายไป...ชาวบ้านต่างมาแสดงความเสียใจนายแดงตอบไปว่า "ก็อย่างนั้นแหล่ะ"

   ให้หลังมาอีกไม่กี่เดือน ม้าตัวเดิมได้กลับมาพร้อมพาม้าตัวผู้ลักษณะดีอีกหลายตัว ชาวบ้านพากันมาแสดงความยินดี นายแดงตอบไปว่า "ก็อย่างนั้นแหล่ะ"

   ปีต่อมาลูกชายของนายแดงหัดขี่ม้า...และพลัดตกจากม้าจนขาพิการ  ชาวบ้านต่างแสดงความเสียใจนายแดงตอบไปว่า "ก็อย่างนั้นแหล่ะ"

    อีกไม่นานจากนั้น บ้านเมืองเกิดศึกสงคราม มีการเกณฑ์ชายหนุ่มไปเป็นทหารซึ่งหมู่บ้านของนายแดงไม่เหลือเด็กหนุ่มคนไหนเลย ยกเว้นลูกของนายแดงเพราะขาพิการ...ชาวบ้านมาแสดงความเสียใจที่ลูกชายนายแดงไม่ได้รับราชการ นายแดงตอบไปว่า "ก็อย่างนั้นแหล่ะ"

     หลังจากจบศึกสงคราม ไม่มีเด็กหนุ่มของหมู่บ้านคนไหนรอดชีวิตกลับมาเลยสักคน ชาวบ้านต่างมาแสดงความยินดีกับลูกชายของนายแดง นายแดงตอบไปว่า "ก็อย่างนั้นแหล่ะ"

    เป็นยังไงคะ จากนิทานเรื่องนี้ เป็นเครื่องเตือนใจเราว่า...ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ เราไม่สามารถกำหนดได้ทุกอย่าง บางเรื่องก็ดี บางเรื่องก็ร้าย อาจมีผู้คนมากมายแสดงความดีใจหรือเสียใจ (แม้กระทั่งนินทาลับหลัง) แต่แล้วทุกสิ่งทุกอย่างมันก็จะผ่านพ้นไป ไม่มีใครรู้หรอกว่าที่สุดแล้วชีวิตจะเป็นอย่างไร  ดังนั้นอย่าไปกังวลกับสิ่งใดที่เกิดขึ้น เพราะเราต้องผ่านพ้นช่วงเวลาเหล่านั้นไปให้ได้ทุกคนค่ะ....