อย่าไปรับจ้างสอนที่ไหน เพราะผิดครู ครูคือผู้ให้

กรุงเทพธุรกิจวันอาทิตย์สัมภาษณ์ "จักรพันธุ์ โปษยกฤต" มีประโยคหนึ่งจับใจผม

"ครูทุกท่านคือผู้ให้อย่างแท้จริง ครูโบราณรักลูกศิษย์มาก ครูทุกท่านไม่เคยคิดสตางค์ ถือเป็นวิญญาณ ให้วิชาความรู้ ครูมีแต่ให้ ผมบอกลูกศิษย์ในคณะทุกคน อย่าไปรับจ้างสอนที่ไหน เพราะผิดครู ครูคือผู้ให้"

อ่านแล้วก็กลับมามองตัวเองว่าเมื่อไหร่จะได้เลิก "รับจ้างสอน" จริงๆ เสียทีนะ

คิดอีกที... หรือไม่เป็นไร? เพราะเขาว่าเราเป็นอาจารย์นี่หว่า ไม่ได้เป็นครู

งั้นเมื่อไหร่มีคนมาสมัครเป็นลูกศิษย์แล้วเรียกเราว่าครู ตอนนั้นค่อยไม่คิดเงินก็แล้วกัน

ผมมีครูหลายคน ครูคนล่าสุด (Prof. Dr. Anthony F. Norcio) ซึ่งเป็นฝรั่งแต่ก็ "ให้" ไม่แพ้ครูโบราณเลย (เลยรู้ว่าความเป็นครูนี่มัน international) ท่านสั่งแล้วสั่งอีกก่อนจากว่า "Don't work in a teaching-oriented university. Go for a research-oriented university if you can."

[bact']

or a research-oriented [wannabe] university ? :P

(research-oriented policy .... with high teaching work load for each faculty member :P)

 

[ธวัชชัย]

That works, too. เหมือนชื่อบล๊อกไง "พอไหวพอทน" ...เอ้ย "พอไหวพอดี"