การวางตัวที่เหมาะสมและค่านิยมของคนสมัยข้าวยากหมากแพง

 

 

 

          สมัยนี้คำว่าข้าวยากหมากแพงกำลังติดปากทั้งที่หมากตอนนี้ไม่ค่อยจะมีขาย อาหารเครื่องใช้มีความจำเป็นแก่เราคนมีข้าวก็อยากได้ราคา คนที่ซื้อข้าวก็อยากได้ข้าวราคาถูก คงจำกันได้ว่าเราหนีสังคมเกษตรกรรมหันการศึกษามาสู่สังคมเกษตรมาเกือบจะถึงสองทศวรรษแล้ว เราสอนให้เด้กรังเกียจเกษตรกรรม อยากให้เด็กสบายและเราก็คงจะได้เจออะไรที่ตามมาอีกมากต่อมาก

            ฉะนั้น การดำรงชีวิตในปัจจุบัน ผู้ที่จะเอาตัวรอดหรือจะประสบความเจริญก้าวหน้าในชีวิตนั้น  ล้วนต้องมีศีลธรรมคอยควบคุมอยู่เสมอเช่นกันจึงจะดำรงชฃีวิตให้มีความสุขในท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงที่รุนแรง  สมัยใดเราทิ้งศีลธรรม ชีวิตก็จะกลับกลายเป็นอัปมงคลตกไปสู่ทางแห่งความพินาศ  ถ้าจะเปรียบเทียบให้เห็นง่ายๆชีวิตก็เหมือนกับรถยนต์ และธรรมดารถยนต์นั้นจะสามารถอำนวยความปลอดภัยแด่คนเป็นเจ้าของได้ดีมากน้อยเพียงใด ก็เพราะอาศัยคนขับดี  มีมารยาทในการขับ ปฏิบัติตามกฎจราจรอย่างเคร่งครัด  หากเวลาใดคนขับประมาทประมาท  เกิดความคะนองหรือหลับในเป็นต้น นั่นก็หมายถึงความพินาศจะเกิดขึ้นโดยแท้  ข้ออุปมาจากรถยนต์ที่กล่าวมานี้ฉันใด  ข้ออุปไมยก็ฉันนั้น  ร่างกายของคนเราก็เปรียบเหมือนรถยนต์แต่ละคัน ที่แล่นไปบนวิถีชีวิตคือสังสารวัฏ  สรีระยนต์นี้จะแล่นไปโดยปลอดภัย  ก็ต้องอาศัยกฏจราชีวิตคือธรรมะนั่นเอง 

            อนึ่ง ธรรมะจึงมีความสำคัญแก่ชีวิตทุกชีวิต  สรุปความว่า  ธรรมะคือ  คำสอนของพระพุทธเจ้านี้  ประเสริฐศักดิ์สิทธิ์อย่างน่าอัศจรรย์  จนไม่สามารถจะสรรหาคำใดมาพรรณนาให้ครบถ้วนได้  สมกับที่ท่านได้ยกย่องไว้ในขันธปริตตคาถาว่า  “อปฺปมาโณ  ธมฺโม  ธรรมะมีคุณหาประมาณมิได้  คือมีคุณมาก  มากจนพ้นวิสัยที่จะคณนานับได้”    เพราะฉะนั้นผู้หวังความเจริญก้าวหน้าในชีวิต  จึงควรศึกษาหรือฟังธรรม  เพื่อเกิดเป็นมงคลแก่ชีวิตต่อไป

       การครองตนหรือการวางตัวให้เหมาะสม เป็นศีลธรรมข้อหนึ่งที่ควรนำมาฝึกปฏิบัติ ในชีวิตประจำวันคือต้อง ฝึกปฏิบัติ หัดปฏิเสธ หมายถึงฝึกปฏิบัติในสิ่งที่ดี ปฏิเสธในสิ่งที่เป็นพิษภัยต่อชีวิตตนและผู้อื่น

       ธรรมดาสามัญสำนึกมนุษย์ทุกคนรู้สึกว่าทรัพย์สินสิ่งของที่เป็นกรรมสิทธิ์ของเรานั้น  เราชอบเก็บรักษาไว้ในที่อันปลอดภัย และเหมาะสมแก่สิ่งนั้น ๆ เช่น  ถ้าเป็นผ้าขี้ริ้ว  ก็เอาวางไว้ที่เชิงบันไดสำหรับเช็ดเท้า  ผ้าห่มกันหนาวก็เอาวางไว้ในที่นอน  ผ้าขาวม้าก็ตากไว้ที่ราวผ้า  ถ้าเป็นเสื้อผ้าก็ซักรีดแล้วจะเก็บไว้ใช้สอย  ก็เอาแขวนไว้  หรือพับไว้ในตู้เสื้อผ้า  ถ้าเป็นถังเก็บน้ำก็เก็บไว้ที่ชานเรือน  ถ้วยโถโอชามก็เอาวางไว้ในตู้เก็บของ  สิ่งของที่มีราคาค่าสินมาก  จำพวกเครื่องประดับ  เพชรนิลจินดา  ก็เก็บไว้ในตู้นิรภัย  หรือเอาไปฝากไว้ในธนาคารเป็นต้น  สิ่งที่เก็บรักษากับสถานที่วางไว้นั้นต้องมีความเหมาะสมแก่กัน  ความมีค่ามีคุณของสิ่งเหล่านั้น  ก็ขึ้นอยู่กับการเอาวางไว้ถูกที่ถูกทาง  ถ้าวางไว้ผิดที่ก็กลายเป็นสิ่งที่ไม่มีค่า  เป็นที่ขวางหูขวางตา  พาให้เกิดโทษได้  เช่น  มีดพร้าสำหรับทำครัว  เอาไปวางไว้โต๊ะเครื่องแป้ง  ผ้าขี้ริ้วเอาไปแขวนไว้ในตู้เสื้อผ้า  เพชรนิลจินดาเอาไปซุกไว้ในถังขยะ  ถังตักน้ำเอาไปวางไว้ที่โต๊ะบูชาพระเช่นนี้  ความขัดตาขัดใจก็จะเกิดขึ้นทันที  ถึงคราวใช้ก็ใช้ไม่ได้  ก็ใครเล่า  ที่จะใช้มีดทำครัวโกนหนวด  เอาผ้าขี้ริ้วมาแต่ง  เอาถังตักน้ำไปทำเป็นหม้อน้ำมนต์  ไม่มีใครทำอย่างนี้เป็นอันขาด  นอกจากคนสติไม่สมบูรณ์เท่านั้น

       สัตว์เลี้ยงหรือสิ่งมีชีวิต  เราก็ชอบเอามันไปผูกไปมัดไว้ในที่อันเหมาะสมแก่ภาวะของมัน  วัวควายเอาผูกไว้ในโรงหญ้า หมูก็เอาขังไว้ในคอก  ค่างชะนีก็เอาผูกไว้ที่ต้นไม้  ไก่ให้อยู่ในรังใต้ถุนเรือน  สุนัขก็ให้อยู่ในกระไดเรือน  แมวให้อยู่ในห้อง  ให้เข้านอกออกในได้เป็นต้น  ถ้าสัตว์เหล่านั้นวางตัวถูกที่ถูกทางไปก็ดีไป  ไม่มีใครเดือดร้อน ถ้าคราใดมันเกิดวางตัวไม่ถูกก็เกิดเรื่องทันที  เช่นสุนัขเข้าไปเพ่นพ่านอยู่ในโรงครัว  วัวควายเข้าไปยืนเบิ่งอยู่ในห้องรับแขก  หมูเข้าไปนอนในมุ้ง  ความรุงรังยุ่งยาก  ก็จะเกิดขึ้นทันที  ดีไม่ดีสัตว์เหล่านั้น  ก็จะถูกหาว่าไม่เจียมตัว  เผยอหน้าขึ้นมาเทียมเจ้าบ้านเจ้าเรือน   วิ่งหนีไม่ทันก็จะถูกตีหัวร้างข้างแตกไป  นี่ก็เพราะสัตว์เหล่านั้น วางตัวของมันผิดไปที่นั่นเอง

       สิ่งที่ไม่มีวิญญาณ  แต่มันวางผิดที่ไปนั้น  จะเรียกว่าเป็นความผิดของมันก็ไม่ถูก  จะต้องโทษคนที่เอามันไปวางไว้จึงจะถูก  เพราะเขาไม่ดูตาไม้ตาเรือ  ไม่ดูเหนือดูใต้  ไม่ดูความเหมาะสมหรือไม่เพียงไรจึงก่อให้เกิดความไขว้เขวขึ้นเช่นนั้น  ลองได้วางของผิดที่ไปแล้ว  ก็เกิดความขัดใจแก่ผู้พบเห็นทันที  พวงหรีดเขาสำหรับวางไว้ใกล้ ๆ ศพ ใครเอามันไปแขวนไว้ในโบสถ์ในวิหารก็เสียเรื่องกันหมด  พวงหรีดนั้นมันมีความงามพอตัวเหมือนกัน  แต่คนที่นำไปวางไว้ไม่ได้สติ  อุตริเอาไปแขวนไว้ในที่สักการบูชา  ทำให้สิ่งที่สวยงามกลายเป็นสิ่งที่ไม่น่าดูไป  ถึงแม้จำพวกสัตว์เลี้ยงเหล่านั้นก็ตามเถอะ  มันไม่มีสติปัญญาพอที่จะคิดอ่านแล้ววางตัวของมันให้ถูกที่ถูกหน  ถ้าจะโทษก็ต้องโทษคนจึงจะถูกต้อง

คนเรามีสติปัญญา  มีความรู้เฉลียวฉลาด  ถ้าวางตัวผิดที่ก็เกิดความเสียหายเป็นที่น่าตำหนิเป็นอย่างยิ่งทีเดียว  เพราะถ้าจะว่ากันถึงราคาค่างวด  ตัวเราก็นับว่าเป็นสิ่งที่มีค่าสูงสุดกว่าทรัพย์สมบัติใด ๆ   ถ้าจะเทียบกับสัตว์โลกที่มีวิญญาณด้วยกัน  คนเราก็นับว่าเป็นสัตว์โลกประเภทที่มีปัญญา  มีพัฒนาทั้งในทางกายและจิตใจ  ผู้ใดไม่ใช้สติปัญญาครอบครองตน  และไม่วางตัวให้ถูกที่ถูกทางแล้ว  ก็นับได้ว่าเขาไม่ตัวตน  ความมีค่าของเขาจะถูกหักกลบลบล้างไป  เพราะเอาตัวไปวางไว้ไม่ถูกต้อง  เช่นเดียวกับสิ่งของที่เอาไปวางไว้ผิดที่นั้นเหมือนกัน

เด็กที่วางตัวไม่ถูก  ไปวางตัวเป็นผู้ใหญ่  พูดสอดแทรกในเมื่อผู้ใหญ่สนทนากัน  ก็จะถูกตำหนิว่าสู่รู้  อวดดี  หนุ่มสาวที่ไม่รักตัวสงวนตัว  เอาตัวไปเปะปะคลุกคลีอยู่กับคนพาลสันดานเสีย  ก็กลายเป็นคนเสียนิสัย  เสียตัว  และเสียคนไป  ผู้ใหญ่ที่อยู่เหย้าครองเรือนแล้ว  มีลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมือง  แต่ไม่ใส่ใจในการทำมาหากิน  เอาตัวไปคลุกคลีอยู่กับบ่อนกับบาร์  เอาตัวไปเร่อยู่ในวงสุราบาน  ในวงการพนัน  การครองชีพก็จะประสบภาวะแร้นแค้นยากจนเข้าทุกที  จะถูกประณามว่าเป็นคนประมาทมัวเมาในชีวิต  ผู้หลักผู้ใหญ่ที่มีหน้าที่ปกครองคน  ไม่วางตนให้เหมาะสมกับเป็นผู้ใหญ่  เอาตัวไปมั่วสุมอยู่กับการสนุกสนานเกินไป  ก็เสียความเป็นผู้ใหญ่  เป็นครูบาอาจารย์  แต่วางตัวเป็นหนุ่มเจ้าสำราญ  เฮฮาที่ไหนไปที่นั่นเป็นคนขี้เหล้าเจ้าชู้  ลูกศิษย์ก็หมดความเคารพนับถือ  คนที่เป็นพระเป็นนักบวช  วางตัวไม่เหมาะสมกับสมณะภาวะ  ก็เป็นที่ครหานินทาของคนทั้งหลายเหมือนกัน

โดยเนื้อแท้แห่งจิตใจแล้ว  คนเรามีนิสัยรักตัว เมื่อห่วงตัวอยู่เหมือนกันทุกคน  กลัวว่าตัวจะเสื่อมจะเสียไป  ไม่ว่ากรณีใด ๆ แต่เป็นที่น่าเสียใจ  ที่คนบางคนวางตัวไม่ถูกที่   วางตัวสูงเกินไปจนกลายเป็นเย่อหยิ่ง  กลายเป็นคนไม่อ่อนน้อมค้อมหัวให้แก่ใครได้คบหาสมาคมด้วย  เขาก็เกลียดชังน้ำหน้าเสียแต่วาระแรกแล้ว  บางคนวางตัวไว้ต่ำเกินไป  เอาใจฝากฝังไว้กับสิ่งแวดล้อม  สุดแต่จะมีสิ่งพัดพาเปะปะไป  ปล่อยใจปล่อยตัว  ให้สำมะเลเทเมาอยู่กับภาวะที่ต่ำที่เลว  กิริยาวาจาของเขาก็ต่ำไปด้วย  ไม่มีคุณธรรมที่น่าเคารพนับถือ  คนเราลองได้วางตัวผิดเสียแล้ว  มีอะไรดี ๆ อยู่  ก็กลายเป็นของเสียไปหมด  มียศศักดิ์ก็ถูกติว่า  “กิ้งก่าได้ทอง”  มีข้าวมีของก็จะถูกกล่าวว่าเป็น  “ปู่โสมเฝ้าทรัพย์”  ไม่มีใครนับหน้าถือตาว่าเป็นผู้ดีเลย

จริงอยู่...ถ้าจะดูกันเพียงภายนอก  คนเรามีค่าอยู่ที่ใบหน้าท่าทาง  มีความโก้เก๋ของเครื่องประดับตกแต่ง  แต่ถ้าเขาวางตัวไม่ถูก  ไว้ตัวไม่เหมาะสมกับความงามของเรือนร่าง  ไม่สมกับความโก้เก๋ของท่าทางแล้ว  ศักดิ์ศรีของเขาก็เสื่อมเสียไป กลายเป็นคนไร้ค่าในที่สุด

       หลักธรรมในพระพุทธศาสนา   จึงสอนให้คนเราพิจารณาตรวจตราดูตน  รู้จักประมาณตนว่าสูงต่ำเพียงใด  ยศศักดิ์วิชาความรู้มากน้อยเพียงใด  แล้ววางตัวให้เหมาะสมกับภาวะที่ตัวเป็น ตำแหน่งหน้าที่ที่ตนรับผิดชอบมีความสำคัญเพียงใด  ก็รักตัวสงวนตัวไว้ในตำแหน่งหน้าที่มากเพียงนั้น  ไม่ปล่อยตนปล่อยใจไปตามอารมณ์  ไม่ทุ่มตัวลงไปกับสิ่งเลว ๆ  วางตัวให้เหมาะสมแก่ตำแหน่งหน้าที่ยศศักดิ์และวิชาความรู้นั่นแหละ  คือผู้ดีที่เรียกกันว่า  “สัตบุรุษ”  คนเราลงได้มีการวางตัวที่ถูกทางเช่นนี้แล้ว  อะไร ๆ ที่เกี่ยวข้องกับตน  ก็กลายเป็นความดีเป็นของดีไปตาม  ๆ กัน มีเพื่อนก็เป็นเพื่อนรัก มีพี่น้องก็เป็นพี่น้องที่นับถือกันจริง  มีบ่าวบริวารก็เป็นบ่าวบริวารที่จงรักภักดีไปจนตลอดชีวิต

       พิจารณาดูในชีวิตประจำวันของคนเราแล้วจะเห็นว่า  บางครั้งตัวเราเองก็พลั้งเผลอไป ไม่วางตัวให้เหมาะสมกับที่จะเป็นมิตรสหาย  ไม่เหมาะสมกับที่จะให้คนอื่นเขารักใคร่นับถือ ไม่เหมาะสมกับที่คนอื่นจะไว้เนื้อเชื่อใจ  ทั้ง ๆ ที่เป็นเช่นนี้  ก็ยังเรียกร้องเอามิตรไมตรี  เรียกร้องเอาความเป็นพี่น้อง  เรียกร้องเอาความรักใคร่นับถือ และศรัทธาความไว้เนื้อเชื่อใจจากผู้อื่นอยู่ร่ำไป  ความหวังของเขาจึงห่างไกลจากความสำเร็จออกไปทุกที  เพราะเขาวางตัวผิดที่เป็นเบื้องต้นเสียแล้วนั่นเอง

       มูลเหตุที่ทำให้คนเราลืมตัว  และวางตัวไม่ถูกนั้น  มาจากสิ่งแวดล้อมสิ่งยั่วเย้าเร้าใจต่าง ๆ ทำให้จิตใจเหลิงลอยไป  ลืมภาวะของตัวที่เป็นอยู่นั้นเสีย  แล้วก็วางตัวผิดด้วยประการต่าง ๆ หนุ่มสาวที่เอาใจไปผูกพันฝันใฝ่อยู่กับมหรสพ การร้องรำทำเพลงมากเกินไปก็ลืมตัวได้ง่าย  เสร็จแล้วก็วางตัวไม่ถูก  แทนที่จะคิดทำมาหากิน เพื่อตั้งเนื้อตั้งตัวเป็นหลักฐาน กลับใช้เวลาแห่งความเป็นหนุ่มสาวทุ่มเทอยู่กับความสนุกสนานเฮฮาต่าง ๆ วางตัวเป็นพ่อพวงมาลัย  เป็นแม่เทพธิดาที่ชอบจับกลุ่มกันนินทาคนโน้นคนนี้อยู่วันยังค่ำ  คิดฝันแต่จะสร้างวิมานในอากาศ  เลยพรากจากโชคลาภวาสนา  ลงท้ายก็กลายเป็นคนล่มจม  ตั้งตัวไม่ได้  ทั้งนี้ก็เนื่องมาจากการวางตัวไม่ถูกเป็นเบื้องต้นนั่นเอง

       ภาวะแวดล้อมตัวเราในปัจจุบันนี้  มีอยู่มิใช่น้อยที่มันมีลักษณะจงใจให้คนลืมตัวให้เข้าใจผิด  หลงผิด  และเป็นมูลเหตุให้วางตัววางใจผิดไป  เราวางข้าววางของไว้ผิดที่ผิดทางนั้น  เป็นความเสียหายเพียงเล็กน้อย  รู้ว่าผิดแล้วก็ย้ายที่เสียใหม่ให้ถูกต้อง ก็ทำได้โดยไม่ยากนัก  แต่การวางตัวผิดที่ผิดทางนั้น  เสียหายมากมาย  และเขาผู้วางตัวผิดนั้น  ก็ไม่รู้ว่าผิด  จึงหมกมุ่นงมงายอยู่กับภาวะเช่นนั้นต่อไปชั่วกาลนาน  ไม่อาจจะกลับตัวมาในทางที่ถูกได้ง่าย ๆ  การวางตัวจึงเป็นข้อที่ผู้รักตัวจะพึงสนใจเป็นอย่างยิ่ง

                    รวมความว่า เรื่องตนเป็นเรื่องใหญ่  คนเราจะดีจะชั่วก็เพราะตน  จะสุขจะทุกข์ก็เพราะตน  จะจนจะรวยก็เพราะตน  จะไปนรกสวรรค์ก็เพราะตน  ตนเป็นจุดศูนย์กลาง  อะไรทุกอย่างขึ้นอยู่ที่ตนทั้งนั้น  ไม่ใช่เทวดามาพลอยผสม  ไม่ใช่พระพรหมมาช่วยลิขิต  ไม่ใช่ญาติมิตรมาช่วยบันดาล   ที่แท้นั้นคือตัวเราเอง  ธรรมะในพระพุทธศาสนาคือเหตุผลข้อเท็จจริงที่จะชี้บอกให้คนเราได้รู้จักตน  ให้รู้จักภาวะของตน  ดังนั้น ทุกคนจึงควรรีบศึกษาธรรมะ  เพื่อเป็นรากฐานแห่งการวางตัวให้เหมาะสม การวางตัวให้ถูกต้องเหมาะสม  จึงเป็นมงคลได้ประการหนึ่งเพราะว่า  การวางตัวให้ถูกต้องเหมาะสม  เป็นมงคลประเสริฐสุดฯ

 

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะ น้องชาย

• ครูอ้อย มาตั้งใจอ่าน
• ขอเปลี่ยนชื่อเรื่องแบบสนุกว่า  ...ข้าวยาก หมูแพง  ได้ไหมเอ่ย

คิดถึงเสมอค่ะ

[อาจารย์ โกศล คงสมปราชญ์]

สวัสดีครับ

เปิดเทอมแล้วครับพี่สาวคนดี ขอคิดดูก่อนนะครับ ปีที่แล้วพี่สาวบอกผมว่าเปลี่ยนชื่อบล๊อคบ่อยมาก งานนี้ขอคิดอีกสักครู่

พี่และเพื่อนๆน้องๆในโกทูโน คงสบายดี ขอบคุณสำหรับคำติชมมให้กำลังใจ ผมกลับมาแล้วครับ มาพร้อมกับเวลาที่ข้าวยากหมูแพงค่าแรงเพิ่มสองบาท

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

น้องชายจ๋า

• ข้าวยาก หมูแพง ค่าแรงขึ้น สองบาท.....เหมียนกันเรย

อิอิ

[นายประจักษ์ ปานอินทร์]

[บัวปริ่มน้ำ]

• สวัสดีค่ะ อาจารย์คะ
• ธรรมชาติ กำลังเรียกร้องอะไรอยู่หรือเปล่าคะ...
• อ๋อ..แบบว่า..เหตุการณ์ปัจจุบัน มันช่างเลวร้ายไปหมดนะค่ะ ไม่ว่าจะเป็น แผ่นดินไหว พายุน่ากลัว ฯลฯ
• และที่สำคัญ ไทยเราก็อยากดังกะเขา ด้วยการขึ้นราคาสินค้าทุกอย่าง จนต้องมีการปรับค่าครองชีพกันตามไปด้วย
• ลูกโซ่ที่ต้องทำใจ แต่ไม่เห็นจะได้ผลอะไรสักเท่าไหร่..เนอะ
• เห็นทีต้องกลับมาทบทวน มาดูแล รักษาธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมบ้านเรา ช่วยกันอนุรักษ์ เพื่อการพึ่งพาซึ่งกันและกันอย่างยั่งยืน ดีกว่า ค่ะ
• เศรษฐกิจพอเพียง ไม่เจ็บ ไม่จน ก็พอแล้วค่ะ
• ขอบคุณค่ะ..!!

[นาย เอกราช แก้วเขียว]

สวัสดีครับ ผมว่าคนไทยได้เปรียบเพราะอยู่เมืองพุทธ ยกตัวอย่างบ้านผมนครศรีธรรมราช  หากเริ่มต้นนับจำนวนวัด ถนนราชดำเนินเส้นเดียว มีวัดตั้ง 7 วัด แต่มัก ไม่ค่อยมีใครเข้าวัดสักเท่าไร เท่าที่เห็นเข้าก็ เมื่อมีงานบวช หรืองานตาย โอกาสเข้าถึงธรรมะเพื่อนำมาพัฒนาตนก็น้อยนัก และคนเข้าวัดก็เป็นคนสูงอายุหรือวัยกลางคนเป็นส่วนใหญ่   ปัจจุบันพระไทยท่านก็มีกุศโลบายธรรมะเดลิเวอร์รี หรือ ธรรมะเทศนาผ่านหน้าจอทีวี หรือโอกาสต่าง ๆ บ่อยขึ้นก็ดีน่ะครับ ทำให้เราเปิดโอกาสในการเข้าถึงธรรมมะมากขึ้น ที่ทำงานผมก็มีการเชิญพระนักเทศน์เก่ง ๆ มาบรรยายธรรมอยู่ก็บ่อย

[si]

ก็จริงอย่างที่พี่ชายว่าจะสุขจะทุกข์ก็อยู่ที่ตน

เพราะไม่มีใครสามารถทำอะไรเราได้นอกจากตัวเรา

เราจะเป็นลิ่วล้อให้หมุนไปตามที่เขาอยากให้เราเป็นหรือ

เราอยากเป็นไปตามที่เราต้องการ ทุกๆๆอย่างอยู่ที่ตัวของเราเอง

ถ้าคนเรามีธรรมะอยู่ในใจก็จะดีนะค่ะ

ขอบคุณมากนะพี่ชาย