..........ถ้าวันนี้เขายังอยู่....เขาก็จะยืนอยู่ตรงนี้ ...หน้าเสาธง...เหมือนทุกวัน
..........ถ้าวันนั้นเขาไม่จากเราไป......ก็ไม่มีใครรู้สึกเหงา......เท่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้
..........เมื่อเมษาที่แล้ว.....เขาทำให้ทุกคนร้องไห้....เขาจากเราไปไม่มีวันกลับ
..........มันเกิดขึ้นเร็วมาก..จนแทบไม่น่าเชื่อ ตอนเย็นก็ยังเห็นเล่นบาสฯ อยู่ที่สนามข้างโรงอาหาร
ยังร้องเพลงของพลพล..ยามมีงานเลี้ยงที่โรงเรียน ยังสวมเครื่องแบบผู้กำกับนักศึกษาวิชา
ทหารอยู่เมื่อวันอังคาร.... นรกชังหรือสวรรค์แกล้ง คนที่ร่างกายสมบูรณ์แข็งแรง สูงใหญ่ ไม่เคยเจ็บ
ไข้ได้ป่วยถึงขนาดต้องนอนโรงพยาบาล อยู่ๆ ก็ปวดหัว มีอาการไอ ไข้ขึ้นสูง หมอบอกว่าไม่ใช่ไข้หวัด
ใหญ่ แต่ยังวินิจฉัยไม่ได้ ก็ให้นอนรอดูอาการ กินยา ฉีดยา เจาะเลือด ตรวจทุกวัน จนไม่มีที่จะให้เจาะ
แล้ว ก็ยังหาสาเหตุไม่ได้ว่าเป็นโรคอะไร เพราะภายนอกพูดคุยกับคนที่ไปเยี่ยมได้เหมือนคนปกติ
มาก...จนอยู่ๆ อาการก็ทรุดหนัก ส่งตัวไปจังหวัด และกำลังจะไปเชียงใหม่ แต่ไปไม่ทันถึง หัวใจหยุด
เต้นระหว่างทางเสียก่อน...ด้วยวัยหนุ่มแน่น...ปาฏิหาริย์ไม่มีจริง... สุดท้ายหมอก็วินิจฉัยว่าภาวะติดเชื้อ
ในกระแสโลหิต ซึ่งไม่รู้ว่าคือเชื้ออะไร ยังคงเป็นที่กังขาของทุกคนอยู่จนถึงทุกว้นนี้
เขานอนหลับแล้วจริงๆ....หลับไปกับชุดข้าราชการปกติขาว...ที่ได้สวมเป็นครั้งสุดท้ายของ
ชีวิต ไม่รู้สึกเจ็บ ไม่ปวด ไม่หัวเราะ ไม่ร้องไห้...อีกต่อไป
โรงเรียนต้องสูญเสียบุคลากรสำคัญคนหนึ่งไปอย่างไม่มีวันกลับ นักเรียนเสียครูคณิตศาสตร์
เก่งๆ ไม่มีครูเล่นบาสฯกับเด็กๆ อีก รด.ก็เหงา ชมรมเพื่อนเตือนเพื่อน คณะกรรมการนักเรียนที่อยู่ใน
ความดูแลก็เศร้าสลดกันทั้งโรงเรียน...ทุกคนเสียใจและเสียดายคนดีๆที่จากไป
ครูผู้เสียสละ อุทิศเวลาให้ราชการ ผู้กตัญญูต่อบุพการี เป็นที่รักของทุกคน ครูผู้นำรางวัล
เหรียญทองแดง โครงการมหิงสาสายสืบระดับประเทศ จากกรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม กระทรวง
วิทยาศาสตร์ ....มาสู่โรงเรียน
ในบันทึกคำไว้อาลัยจากใจครั้งสุดท้ายของภรรยาเขาและเด็กๆรวมถึงศิษย์เก่า ที่มีต่อครูของ
เขา เมื่อวันนี้ได้มีโอกาสอ่านอีกครั้ง....เพราะความคิดถึงเพื่อนร่วมงานที่ดี....จะมีคำใดที่มากกว่าคำว่า
"เสียใจ"
คำอาลัยจากใจครั้งสุดท้ายของคู่ชีวิตเขา...
"ลูกรู้แล้วว่าพ่อไปสวรรค์ แล้วก็เอาแต่ถาม เฝ้ารอ เฝ้าถาม ว่าเมื่อไหร่พ่อจะกลับมา ลูกบอกว่า
ถ้าคิดถึงพ่อจะไปตะโกนเรียกหาพ่อที่หน้าบ้าน....... วันนี้ฉันนอนหลับได้เพราะนอนกอดลูก เธอยัง
เหลือสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ..ลูกของเราทั้งสองไว้ให้ฉัน ฉันจะเลี้ยงเขาให้ดีที่สุด"
เขาคือแรงบันดาลใจส่วนหนึ่งที่ทำให้เด็กๆ อยากไปเรียนต่อในสถาบันที่เขาจบมา
" หลับให้สบายนะคะครู ครูจะอยู่ในใจพวกเราตลอดไป"
"ชาติหน้าขอให้เจอกันอีกนะครับครู"
"...ขอบคุณที่ครูสอนตรีโกณมิติ และภาคตัดกรวย ครูสอนได้สนุกมากครับ ครูเป็นครูที่เสียสละ
ให้โรงเรียนหลายอย่าง ถ้าไม่มีครูโรงเรียนคงเหงาครับ.."
" ครูที่ดีมีอยู่ในใจไม่กี่คน และครูก็เป็นหนึ่งในนั้นตลอดไป"
" คณิตศาสตร์เคยเป็นวิชาที่ผมเรียนไม่เข้าใจมาก่อน แต่ก็ได้ครูที่ทำให้ผมเข้าใจหลักการทาง
คณิตศาสตร์ มากขึ้น ครูเป็นต้นแบบที่ดีของผม และเป็นครูคนแรกที่สอนโดยไม่ใช้คู่มือใดๆ ครูเดิน
เข้ามาในห้องด้วยมือเปล่าครูรักและเข้าใจลูกศิษย์ทุกคน ครูเป็นครูที่ดีเสมอครับ"
" ถึงพวกเราจะไม่ใช้ลูกศิษย์ที่ดีนัก แต่พวกเราก็รักและเคารพครูเสมอ "
"จะไม่มีทางลืมครูที่ดีที่สุดคนนี้ตลอดไป....ถึงแม้ปีหน้า....เราจะไม่มีครูอีกแล้ว
พวกเราก็จะคิดถึงครูค่ะ "
" หนูจะตั้งใจเรียนและทำงานเพื่อโรงเรียนอย่างที่ครูตั้งใจไว้ หนูดีใจมากที่เป็นลูกศิษย์ครู"
" ถึงแม้ตัวครูจะจากพวกเราไป แต่ความดีและชื่อของครู...จะยังอยู่กับนักเรียนขุนยวมวิทยา
ตลอดไป"
อะไรก็ไม่สะเทือนใจเท่าที่ลูกสาววัย 5 ขวบของเขาที่แสนจะช่างเจรจาถามอย่างไร้เดียงสาว่า " ชาติ
หน้านี่มันนานมั้ย....เมื่อไรจะถึงชาติหน้า วันพฤหัสฯ นี้จะถึงชาติหน้าหรือยัง จะได้เจอพ่อ...."
ใครๆ ที่ได้ฟังกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่กันทั้งนั้น
วันสุดท้ายของงาน มีคนมาร่วมไว้อาลัยมาก...บรรยากาศแสนเศร้า ผู้คนที่รู้ข่าวมากันมืดฟ้ามัว
ดินจนแทบไม่มีที่นั่ง... เราแต่งกลอนให้และกลั้นน้ำตาแข็งใจอ่านประวัติเขาจนจบ...หัวใจคนอ่านกำลัง
ร้องไห้ ไม่กล้าหันไปมองทางภรรยาของเขา กลัวตัวเองร้องไห้..มองไปใครๆ ก็ร้องไห้ เห็นเด็กๆ ชาย
หญิงในชุดนักเรียนยืนเป็นแถวยาวต่อกัน ขบวนนักศึกษาวิชาทหารนำร่างครูของเขาไปสู่ที่ที่ทุกคนต่าง
ก็ต้องมาอยู่ที่นี่ในวันสุดท้ายของชีวิต....
เสียงร้องเท้าคอมแบทแบบทหารดังกระทบกันเป็นจังหวะขณะที่เดินมาเป็นขบวนท่ามกลางความ
เงียบ ทุกคนจับจ้องไปที่นี่....พร้อมๆ กับเสียงร้องเพลงประสานเสียงของนักเรียนกังวานขึ้น...
******************************************
หลังจากวันนั้น....เปิดเทอมมาบรรยากาศก็เหงาๆ วันที่เขาจากพวกเราผ่านไปหนึ่งปี
วันนี้เปิดเทอมใหม่แล้ว เริ่มลงเวลาทำงานตั้งแต่วันที่ 12 พ.ค. ประชุมครู 13 พ.ค.ก็ประชุม
ผู้ปกครอง 14 พ.ค. เปิดเรียนวันแรก มีคนพูดถึงเขาอีก....
ถ้าวันนี้เขายังอยู่ ตอนเช้า เขาก็จะยืนอยู่ตรงนี้ หน้าเสาธง เหมือนทุกวัน..........
ให้เขารู้ว่า...พวกเราทุกคนไม่เคยลืม....เขายังอยู่ในความทรงจำ ทั้งภรรยา ลูก ครู นักเรียน
ทุกคน...ไม่ต้องเป็นห่วง...แม่ของลูกเขาเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งมาก.....ลูกก็น่ารักขึ้นทุกวัน...ฉลาดมาก..
ตอนไปหาที่บ้าน...แกบอกว่า "หนูช่วยแม่ทำงานได้ หั่นลูกชิ้นได้ค่ะ แม่สอนหนู " ...ถ้าคุณเห็นคุณก็
จะอดรักไม่ได้ เหมือนกับที่พวกเราในโรงเรียนรักและเอ็นดูครอบครัวนี้...
ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ คุณครูมาดึกจังไม่ไหว ไปนอนดีกว่า
ซึ้งอ่ะครับ
สวัสดค่ะ ครูแก้วตา
ถึงแม้เขาจะจากเราไป แต่เขาอยู่ในใจเราเสมอมา
การจากลาที่ไม่มีแม้คำร่ำลา เงียบเหลือเกิน
เป็นกำลังใจให้ผู้สูญเสียค่ะ
ภรรยาเขาเป็นอย่างไรบ้างค่ะ
เรื่องนี้ทำให้ครูเอคิดถึง เขา บรรยากาศไม่ต่างกันเลย
เด็กยังเอากรวยดอกไม้มาไหว้เขาทุกๆปีในวันไหว้ครู
ขอโทษค่ะ ครูเอมองไม่เห็นแผ้ปนคีย์แล้ว
สวัสดีค่ะ คุณขจิต
สวัสดีค่ะ คุณsuksom
สวัสดีค่ะ ครูเอ
คนดีย่อมหมดทุกข์เร็วครับ เป็นธรรมดาของโลก ...
ขอบคุณ ครูต้นแบบ Jeed ครูแก้วตา อาณาจักร์ ... ครับ
(ลูกศิษย์ผมเองครับ)
สวัสดีค่ะ อาจารย์ Wasawat Deemarn
สวัสดีค่ะ ครูแก้วตา
การจากลาแบบนี้ ไม่มีมนุษย์คนใดต้องการหรอกนะคะ
แต่การจากลาโลกนี้ไป แบบมีคนจดจำในทางที่ดี ถือเป็นบุญของคนที่จากไปค่ะ
ขอให้ท่านไปสู่สุขคติค่ะ
..
เปิดเทอมแล้ว นักเรียนใหม่เยอะหรือเปล่าคะ
งานของครูแก้วตาคงจะเริ่มยุ่งแล้วกระมังคะ
แต่ปีนี้ เรียนจบแล้ว ไม่ต้องเหนื่อยกับการเรียนแล้วนะคะ
...
ได้เจอน้องแพรว นักศึกษาฝึกสอนภาษาจีนแล้วนะคะ .. อิอิ
อิจฉาครูจีนค่ะ มีนักศึกษาฝึกสอนมาช่วยตั้ง ๒ คนแหน่ะค่ะ
แต่ภาษาญี่ปุ่น ไม่มีใครมาช่วยเล้ยยยยย...ลุยเดี่ยวค่ะ แงๆๆๆๆ
ตอนนี้ก็กำลังรออาสาสมัครคนญี่ปุ่นค่ะ .. บอกว่าจะมา แต่ก็ยังไม่เห็นเลยค่ะ
หวังว่าคงจะหล่อ.....คริๆๆๆๆๆ
...
ตอนนี้ก็กำลังเรียนรู้งานไปเรื่อยๆค่ะ ซึ่งมีอะไรให้เรียนรู้มากมายเหลือเกินค่ะ
สิ่งค่อนข้างที่จะยาก คือการใช้จิตวิทยา ควบคู่ไปกับการสอน
เด็กแต่ละคน ไม่เหมือนกันเลยค่ะ ต้องเอาใจใส่ต่างกัน
แต่ใส่ใจมาก ก็เครียดเองค่ะ .. เพราะบางคน ไม่สนใจเรียนเลย
ได้สอนห้องเด็ดสุดๆค่ะ กวนบาทาทั้งห้อง จนครูแต่ละคน ขยาดค่ะ
แต่ก็ต้องสอนต่อไปค่ะ .. ไม่มีทางเลือก ฮือๆๆๆ
...
แต่ก็มีความสุขกับงานนี้ค่ะ
เพราะเด็กเดี๋ยวนี้ หน้าใสกิ๊ก น่ารักๆทั้งนั้นเลยค่ะ..อิอิ
...
อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
คิดถึงค่ะ
ด้วยความเคารพรัก
สวัสดีค่ะ ดอกไม้ที่ปลายดอย
สวัสดีวันเสาร์ค่ะ
และแล้ว เมื่อวานก็ได้เจออาสาสมัครคนญี่ปุ่นซักทีค่ะ
และก็....เป็นผู้ชายจริงๆด้วยค่ะ
อายุก็ไม่เท่าไหร่ค่ะ แค่ ๖๕ ปีเองค่ะ
(หกสิบห้า) อิอิ แปลให้ค่ะ
และแล้วความหวังที่จะเจอชายหนุ่มหล่อ อาสาสมัครคนญี่ปุ่น ก็พังทลายลงอย่างแรงเลยค่ะ
แต่ก็....ถือว่าเป็นโอกาสที่ดีค่ะ ที่จะได้ใช้ภาษาอย่างเต็มที่อีกครั้ง
ลืมไปเยอะเลยค่ะ เสียดายมาก พูดไม่ค่อยไหลลื่นแล้วด้วยค่ะ
เมื่อเย็น ในเมืองฝนตกหนักมากค่ะ แต่ก็ยังร้อนเหมือนเดิม
ฝนทางโน้นตกบ้างหรือเปล่าคะ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ อากาศแปรปรวนมากเลยค่ะ
ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ
รบกวนช่วยไปตอบคำถามให้กับเพื่อนสมาชิกใหม่ คลิกที่นี่ นะคะ
สวัสดีค่ะ ดอกไม้ที่ปลายดอย
สวัสดีค่ะ คุณแม่ jaewjingjing
อาจารย์มาดึกทุกคืน เดี๋ยวๆๆจำได้แล้วว่าแอบนอนตอนหัวค่ำ อาจารย์ๆๆน้ำลายติดแก้มครับ อิอิอิๆๆๆๆๆๆ
สวัสดีค่ะ คุณขจิต
สวัสดีค่ะ คุณขจิต
สวัสดีค่ะ คุณขจิต
สวัสดีเจ้าค่ะ ครูจี๊ดจ๋าๆๆๆๆ
คิดถึงจังเลย เมื่อกี้พี่เกมโทรมาบอกว่า พรุ่งนี้ให้ซื้อของฝากไปด้วย 555++ งกจริงๆเลย คิดถึงครูนะค่ะ รักเสมอ จุ๊บๆกอดๆๆ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ
เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ --->น้องจิ ^_^
สวัสดีค่ะ น้องจิ
สวัสดีครับคุณครู
ความเศร้าน่าจะเข้ากับเพลงนี้นะครับ
"Hero"
** เราจะเก็บเขาไว้ในความทรงจำตลอดไป**
สวัสดีค่ะ อรหันต์วิสกี้