อิตถีหทัย : พันธะกวีนิพนธ์ นัยพินิศของสตรี
ข้าพเจ้าเข้าร้าน B2S เมื่อ ธันวาคม ปี 2550 พบหนังสือของ ดร.เพ็ญสุภา (สุคตะ) ใจอินทร์
แล้วเลยอุดหนุนมาหนึ่งเล่ม เรื่อง อิตถีหทัย : พันธะกวีนิพนธ์ นัยพินิศของสตรี
รหัสหนังสือ : 9789747214444
จำนวน : 110 หน้า
ขนาดรูปเล่ม : 128 x 184 x 6 มม.
เนื้อในพิมพ์ : ขาวดำ
ชนิดของปก : ปกอ่อน
เดือน/ปีที่พิมพ์ : 3/2007
เพราะอ่านเจอโคลงสี่สุภาพบทแรกที่ชื่อ "ลูกอ่อน" หน้า 8 ความว่า
นอนเอนในโอบอ้อม อิงแขน
แนบ อกมารดาแสน อุ่นเอื้อ
เปลสวรรค์มิอาจแทน อ้อมกอด..แม่นา
ลูกอุ่นเนื้อแนบเนื้อ แม่นี้อนันตกาล
แต่บทที่อ่านแล้วตัดสินใจซื้อเลยน่าจะเป็นกวีนิพนธ์บทที่ชื่อ "นม" หน้า 22 ความว่า
"นม"
ทุกข์ใดของหญิงเล่า เท่าห้วงทุกข์แห่งเนินถัน
เพศทัณฑ์รู้ไม่ทัน หลงแบกทุกข์ทุรนทุราย
นมนี้มีอำนาจ ปลุกสัญชาตญาณชาย
เนียนนุ่มรุมกระหาย กระหื่น เหี้ยน กระหือรือ
ตบเต้ากระตุ้นต่อม ให้เต่งโตเพื่อใครหรือ
ตูมเติบจนล้นมือ มิอาจยื้อสังขารา
แข่งขันกันอวบอึ๋ม ใครอกอิ่มกว่ากัน อา!
น้ำนมแห่งมารดา พลันสิ้นค่าในบัดดล
ใดเล่าคือความงาม เมื่อความทรามเข้าแทรกปน
เจ็บเต้าประจานตน เพื่อปรนเปรอกิเลสชาย
จากจุดให้กำเนิด สู่กำหนัดมิรู้หน่าย
หมกมุ่นจนเมามาย เพียงเรือนกายที่เปล่ากลวง
เล็กใหญ่ไฉนหนอ มิเคยพอหรือภาพลวง
ใหญ่เล็กก็คือทรวง ย่อมคล้อยล่วงโรยชรา
ชายใดแม้นชอบดู จงหมายรู้ไว้เถิดว่า
จิตใจนั้นไห้หา วัยทารกเคยอดโซ
หิวโหยน้ำนมแม่ มีก็แค่น้ำนมโค
ลุ่มหลงสาวทรงโต เพื่อลบปมที่กดดัน
มาเถิดอิสตรี คืนศักดิ์ศรีสู่ชีวัน
ใหญ่น้อยทุกเนินนั้น ล้วนคือถันแห่งมารดร
เสียงจ๊วบจ๊าบ ปากจ่อ สองมือจับ
คว้าขยับ ดูดเต้า เจ้าเนื้ออ่อน
ควานหาน้ำ นมคราง พลางวิงวอน
เหลือบตาช้อน ฝันปลื้ม ได้ดื่มชิม
เนินเนื้อนุ่ม แม่นี้ มีรสชาติ
อย่าสอดพลาสติกใส่ ในเนื้อนิ่ม
ชื่นโอชา หวานสด ยามรสลิ้ม
หลับตาพริ้ม เพลินเคล้า สองเต้าไป
แม่อย่ากลัว นมยานไม่ตั้งเต่ง
แล้วข่มเหง ลูกรัก ด้วยพลักไส
ขอดื่มน้ำ นมแม่ ใช่นมใคร
เมื่อเติบใหญ่ ลูกจักได้ ไม่มีปม
แต่แล้วหนังสือกวีนิพนธ์ดีๆ ก็พลาดรางวัลกวีซีไรต์ ไปอย่างน่าเสียดาย...
อ้างอิง
เพ็ญสุภา (สุคตะ) ใจอินทร์. อิตถีหทัย พันธะกวีนิพนธ์ นัยพินิศของสตรี บทกวีนิพนธ์ของสตรี. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ : รูปจันทร์ ; 2550.
คำสำคัญ (Tags): #อิตถีหทัย
หมายเลขบันทึก: 182740เขียนเมื่อ 16 พฤษภาคม 2008 15:25 น. ()ความเห็น (29)
คุณกวิน
- บทที่ทำให้คุณกวินตัดสินใจซื้อหนังสือเล่มนี้มาโดนใจจริงๆค่ะ สาวๆ ห่วงเล็กใหญ่ แท้ที่จริงคุณสมบัติของสิ่งนี้มีมาเพื่อคุณค่าของการเป็นแม่ การให้กับลูก
- หนังสือแม้ไม่ได้รางวัล แต่มีผู้อ่านชื่นชมก็คิดว่ามีค่ามากสำหรับผู้เขียนยิ่งกว่ารางวัลเสียอีกนะคะ
- เสมือนหน้าที่ของเต้านมที่ผลิตน้ำนมจากกายแม่ที่เลี้ยงลูกย่อมมีค่ากว่า เต้านมที่มีไว้เพียงแค่ปรนเปรือความต้องการนะคะ
- ขอบคุณค่ะ
- jaewjingjing คุณแจ๋วคิดเหมือนผมเลย เพื่อนผมเคยถามว่าต่อไปนี้เราจะแต่งกลอนเพื่ออะไร ถ้าแต่งแล้วไม่ได้รางวัล ..
- ผมก็บอกกับเพื่อนว่า แค่แต่งแล้วมีคนจำกลอนเราได้ จดจำเป็น วรรคทอง ก็ถือว่าประสบผลสำเร็จแล้ว...
- ขอบคุณที่แวะเข้ามา ลปรร. ได้โดนใจจริงๆ
น้องกวิน
-
กวิน - สวัสดีครับ
- แวะทักทายครับ
- นมแม่มีประโยชน์มากครับ
- เป็นภูมิต้านทานอย่างดี
- คนไหนดื่มนมแม่ จะไม่ค่อยเป็นโรคง่าย ๆ
- ภูมิต้านทานจะดีมาก
- ส่วนคนไหนที่ดื่มนมวัว นมป๋อง จะค่อนข้างอ่อนแอ ครับ ว่าไหมครับ
- ขอบคุณครับ
คุณกวินคะ
- อายจัง เพิ่งเห็นว่าเขียนผิดอย่างแรง ปรนเปรอ ไม่ใช่ ปรนเปรือ ค่ะ
- แจ๋วเองก็เคยวาดภาพประกอบนิทานเพื่อหวังรางวัล(ในตอนแรกคิดอย่างนั้นจริงๆ นะคะ)
- แต่เมื่อระหว่างที่วาดๆ ไปยังไม่เสร็จหรอกค่ะ รู้สึกตัวเองมีความสุขเหลือเกิน
- ตอนนั้นคิดได้เลยว่า รางวัลไม่ใช่สิ่งสำคัญสำหรับการวาดภาพประกอบในครั้งนั้นตามที่คิดไว้ในตอนแรกอีกแล้ว
- วาดๆ ไป เพื่อนมาหา มาดูงานแล้วเขาบอกว่าเขาชอบนะ ทีนี้รู้เลยว่าอย่างน้อยมีแค่เพื่อนเราที่ชอบ เราก็ภูมิใจแล้ว
- รางวัลเป็นเสมือนแรงจูงใจ แต่ไม่ใช่สิ่งสูงสุดของคนทำงานสร้างสรรค์หรอกค่ะ
- ว่าแล้วก็นึกได้ว่า...ยังไม่ได้มีเวลาวาดภาพประกอบนิทานให้คุณกวินเลย ยังรออยู่ไหมคะ :)
- ครูโย่ง ใช่แล้วครับ ดื่มนมแม่ดีที่สุด สมัยนี้ดื่มนมวัว นมหมี นมแพะ กันเยอะจิตใจก็เลยเหมือน วัว เหมือนหมี เหมือนแพะ..ด่มนมคนก็จะเป็นคน+แข็งแรง ล่ะครับ
- jaewjingjing รอ.........ได้ครับ คุณแจ๋ว
- คุณแจ๋วก็รู้สึกเกี่ยวกับการประกวด คล้ายๆกันเลยนะครับ
- ความสุขกับการได้ชื่นชมผลงานของเราเอง
- ศิลปะเพื่อศิลปะ...
คุณกวินคะ
- ทำให้ดีที่สุด จริงใจ และมีความสุขกับสิ่งที่เราทำ
- เงินและกล่องจะตามมาค่ะ เพียงแต่ช้าหรือเร็วเท่านั้น
- เป็นกำลังใจให้ค่ะ :)
- คุณแจ๋ว
- ส่วนมากศิลปินดังๆ มักจะไส้แห่งเมื่อตอนที่ยังมีชีวิตนะครับ ฮา...
คุณกวิน
- เมื่อก่อนอาจจะใช่นะคะ
- เพราะเมื่อก่อนศิลปินไม่รู้จักการตลาด ไม่รู้จักการเผยแพร่ประชาสัมพันธ์งานของตัวเองออกสู่สาธารณชน
- แต่ปัจจุบันเรามีอุปกรณ์ในการสื่อสารงานของเรามากขึ้น โอกาสมีมากขึ้นค่ะ
- ขอเพียงอย่าท้อใจ
- สู้ๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะ
- อ่านถึงตอนนี้แล้วคิดถึงตอนเลี้ยงลูกค่ะ
"เสียงจ๊วบจ๊าบ ปากจ่อ สองมือจับ
คว้าขยับ ดูดเต้า เจ้าเนื้ออ่อน
ควานหาน้ำ นมคราง พลางวิงวอน
เหลือบตาช้อน ฝันปลื้ม ได้ดื่มชิม"
- ลูกได้ดูดนมแม่ มีความสุขมากทั้งแม่และลูก
- ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับ
เคยอ่านงานของคุณเพ็ญ ภัคตะ ตั้งแต่ผลงานช่วงแรกๆ
เข้มแข็ง และเสมอต้นเสมอปลาย
อารมณ์ศิลปะเพื่อชีวิต
หนังสือน่าอ่าน สำหรับนักอ่านครับ
อย่าไปสนใจรางวี่รางวัล
- รางวัลเป็นเพียงสิ่งสมมติ..
- ความรู้สึก ณ ขณะที่เขียนบทกวี.. ความรู้สึก ณ ขณะที่อ่านบทกวี.. เจ้าตัวย่อมสัมผัสได้โดยไม่ต้องมีรางวัลมาเป็นตัววัด
- ความงดงามของธรรมชาติ ทั้ง ป่าเขาลำเนาไพร ภูผาสูง ท้องฟ้ากว้าง.. ไม่เคยเรียกร้องที่จะไปยืนอวดโฉมในแกลเลอรี่หรู แต่เผยความงามอยู่ ณ ที่นั้นของมัน โดยไม่สนใจว่าจะมีรางวัลใดมาการันตี
- มันก็เป็นของมันอยู่อย่างนั้น.. งดงามด้วยตัวเอง..^_^
พี่ใบไม้มาภาษาสวยมากเลยค่ะ ชอบๆ
- คุณแจ๋วคะ ประเด็นนี้เคยคุยกับรุ่นพี่ที่เป็นนักเขียนรุ่นอาวุโสนานแล้ว.. รุ่นพี่ยกตัวอย่างของต้นไม้ว่าไม่เห็นต้องไปแสดงงานก็งดงาม.. ประทับใจมากค่ะ
- รวมถึงเคยได้สัมภาษณ์ศิลปินแห่งชาติท่านหนึ่ง ก็พูดว่าเขาไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรกับรางวัลศิลปินแห่งชาติ เพียงแต่เขาพิจารณาให้มา ก็รับ.. แต่ไม่ได้ให้รางวัลมาเป็นตัววัดชีวิตและผลงานของเขา
- สาระของชีวิตมิได้อยู่ที่การได้รางวัลค่ะ หากมุ่งเน้นเรื่องรางวัล ชีวิตจะตกไปอยู่ในกับดักของอวิชชา ^_^
- สรุปว่าไม่ได้แอนตี้รางวัลนะคะ แต่อยากให้รู้เท่าทันและใช้รางวัลให้เป็นประโยชน์เท่านั้นเองค่ะ :)
พี่ใบไม้
- เห็นด้วยค่ะ
- การได้ทำในสิ่งที่เรารัก และทำให้ดีที่สุดนับเป็นรางวัลแล้วค่ะ
- ตอนที่ทำงานอยู่หน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง หน่วยงานมีการจัดมอบรางวัลให้ศิลปิน ปรากฎว่าศิลปินบางท่านไม่อยากรับรางวัลเลย และท่านก็ไม่มาในวันรับรางวัลจริงๆ ด้วย (แต่มารับเช็คเงินรางวัลในภายหลัง...)
- บางทีรางวัลก๋เปรียบเสมือนกับดักนะคะ
- การวัดคุณภาพงานศิลปะก็เป็นเรื่องยาก บางคราวขึ้นอยู่กับกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งเสียด้วยซ้ำไป
- ดังนั้นเราทำงานของเราให้ดีที่สุด นั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุดนะคะ :)
- แต่การตลาดนี้ก็มีทั้งข้อดีข้อเสียนะครับคุณ jaewjingjing การโฆษณาชวนเชื่อของด้อยว่าเป็นของดีก็มีมาก ฉะนั้นในฐานะผู้บริโภค เราต้องรู้เท่าทันเรื่องการตลาด
- แต่ผมก็เชื่อเรื่องการบอกต่อแบบปากต่อปาก ว่าของอันนี้ดีๆๆๆๆๆ แม้จะไม่ได้ทำการตลาดแบบใช้เงินมากก็ตาม...
- เห็นด้วยกับคุณแจ๋วครับโอกาสมีเสมอขอเพียงอย่าท้อและไม่ยอมแพ้
- สวัสดีครับอาจารย์ แจ่มใส ต้องผู้หญิงด้วยกันถึงจะเข้าใจความรู้สึกนี้นะครับ
- แต่ผู้ชายอย่างผม ในฐานะลูกพอที่จะรับรู้ความรู้สึกของผู้เป็นแม่ ได้ในเรื่องของ ความรัก ความเอื้ออาทร ..ลูกคือแก้วตาดวงใจของผู้เป็นพ่อและแม่ ...และพ่อแม่ก็คือพระอรหันต์ของลูก ครับ
- สวัสดีครับอาจารย์ ธ.วั ช ชั ย อาจารย์ก็เป็นแฟนคลับคุณ ดร.เพ็ญสุภา (สุคตะ) ใจอินทร์ (นามปากกา เพ็ญ ภัคตะ) เหมือนกันนะครับ ดีจัง ผมว่าลีลาโคลงของ คุณเพ็ญ ภัคตะ มีลีลาที่เป็นเอกลักษณ์ดี จากที่อ่านๆ จากหนังสือกวีนิพนธ์เล่มนี้นะครับ ในแวดวงวรรณคดี ก็มีการนำโคลงของ ดร.เพ็ญสุภา ไปวิเคราะห์กันอยู่บ้าง วิเคราะห์เกี่ยวกับเรื่อง วิวัฒนาการโคลงสี่สุภาพของไทย เคยอ่านผ่านๆ น่ะครับ
- สำหรับผมเป็นนัก(อยาก)เขียน แต่ก่อนเคยหวังรางวัลอยู่บ้าง ตอนนี้ปลงแล้ว...ครับ...
- ใบไม้ย้อนแสง กวีอยู่ที่ไหนก็เป็นกวีนะครับ เช่นคุณ ใบไม้ย้อนแสง เป็นต้น ขนาดพูดจายังเป็นภาษากวีเลย ฮาฮา..
- คมคายได้อนุสติ ภาษางามละม้ายคล้ายคลึง ท่าน เถาหยวนหมิง นักปราชญ์เต๋าผู้ซุ่มซ่อนตน...
- ทุกวันนี้หากเรา ติดยึดกับ สมมุติบัญญัติทางโลกชีวิตเราก็จะเลยพลอยขาดความสุข เพราะอยากได้อยากดีอยากมีอยากเป็น ติดติด..ดับดับ.. :)
- สวัสดีคุณ jaewjingjing ครับ ฝากลูบหัวเจ้าถุงทองหนึ่งที เห็นรูปแล้วอยากเอามือลูบหัว แต่กลัวโดนงับ..
คุณกวินคะ
- การตลาดก็เหมือนการเมือง เราต้องรู้เท่าทันค่ะ
- เอาเป็นว่าเลือกหาข้อดีเอามาใช้ในทางที่สร้างสรรค์ค่ะ
- ดีใจที่เอ็นดูถุงทองนะคะ ปลอมตัวเป็นคุณหมอมาเลยค่ะ รับรองถุงทองกลัวแน่ๆ
" ปลื้มประสมชื่นชมภาษา
แจ้งแจ่มหมายว่าเห็นภาพ
สองมุมมอง บริสุทธิ์-กิเลสปาบ
ไออุ่นอาบ กับอบอ้าว คาวโลกีย์ "
ไม่ชนะเลิศแต่อยู่ในความทรงจำ
รพี
- เพราะคุณกวินเปรียบเปรยว่าใบไม้ภาษาคล้ายท่านเถาหยวนหมิง..
- ใบไม้จึงรีบค้นหาข้อมูลทำความรู้จักท่านเถาหยวนหมิง..
- เมื่อรู้ประวัติท่านเถาหยวนหมิงแล้ว ข้าน้อยได้แต่กล่าวว่า มิบังอาจ ๆ.. ข้าน้อยเขียนเพียงแค่ฝุ่นละอองตัวหนังสือเท่านั้น มิอาจนับเป็นกวีใด ๆ ได้เลย..
- ขอบคุณนะคะคุณกวินที่แนะนำให้ใบไม้รู้จักกวีผู้ยิ่งใหญ่ทว่าเรียบง่ายเช่นท่านเถาหยวนหมิง
- คารวะ.. ^_^
- jaewjingjing 555 ถุงทองกลัวสัตวแพทย์หรือครับ ผมว่า สัตวแพทย์ต้องกลัวถุงทองนะเนี่ย ปากย๊าวยาว กลัวโดนงับๆๆๆ จัง แต่ขนสวยนะครับ ใช้แชมพูอะไร..อิๆ....
- รพี กวีข้างถนน
- ขอ ลปรร. ด้วย โคลงของ ขรรชัย บุญปาน ที่ว่า
ดาวคือดวงประทีปรู้ ระหว่างดาว
สาวย่อมรู้เชิงสาว จากชู้
ชีวิตใช่ยืนยาว มัวงั่งโง่ฤา
กวีอ่านงานกวีรู้ เล่ห์ชั้นเชิงกวี
- คุณ ใบไม้ย้อนแสง ผมก็เพิ่งรู้เรื่องราวของ กวีเต๋า เถาหยวนหมิง ที่ โชติช่วง นาดอน เขียนไว้ เพราะเดินไปเดินมาแถวๆ แผงหนังสือลดราคา
- ส่วนมากหนังสือกาพย์กลอน และหนังสือปรัชญา หนังสือธรรมะจะขายไม่ค่อยออก จนต้องนำออกมาขายเรหลังลดราคา
- ก็เลยได้มาหนึ่งเล่ม คือ หนังสือ กวีเต๋า เถาหยวนหมิง ล่ะครับ
คุณกวิน
- ถุงทองเวลาไปหาคุณหมอจะเรียบร้อยเป็นพิเศษค่ะ
- แต่เวลาตรวจก็จะใส่สายรัดปากให้เขาก่อน ปลอดภัยไว้ก่อนค่ะ
- ใช้แชมพูสำหรับสุนัขทั่วๆ ไป เน้นไม่แพง ส่วนมากนานๆ จะอาบทีค่ะ ฮา
- jaewjingjing ถุงทองจริงๆ แล้วหน้าตาไม่ดุเลยเนอะ .
- ที่บ้านผมก็มีหมาหน้าตาแบบนี้ ส่วนมากจะขี้เล่น และชอบมาตะกุยตะกายขาวิ่งล้อมหน้าล้อมหลัง เวลาเจอหน้ากัน ถ้าเผลอนั่งลงลูบหัวละก็โดนเลียปาก เลียหน้าแน่ๆ
- หมามันจำเราได้...ถึงแม้จะไม่ได้เจอหน้านานหลายวัน
- เจ้าตูบมันยัง มีความจำดีกว่าคนบางคนเลย... :(
- ได้อนุสิตว่า ควรรักหมาที่บ้านมากๆ กว่านี้
- - -''
สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณกวิน
- ถุงทองไม่ดุนะคะ เท่าที่สังเกตุดู
- ถุงทองนี่เวลาเขามาปลุกแจ๋วทีก็น้ำลายเต็มหน้าเหมือนกันค่ะ
- แล้วเขาจำคนแม่นมากๆ อย่างคุณกวินบอกจริงๆ นั่นล่ะ
- น้องหมาเขามีแต่เราค่ะ เขาจะจดจำเราได้มาก
- แต่คนบางคนไม่ได้มีแต่เรานี่คะ บางเวลาเขาอาจลืมๆ ไปบ้าง เพราะยุ่ง หรืออื่นๆ ฯลฯ
- อย่าเศร้าไปเลย
- นอนเอนในโอบอ้อม อิงแขน
แนบ อกมารดาแสน อุ่นเอื้อ - เมื่ออ่านบทกวีนิพนธ์นี้แล้ว แสดงให้เห็นคุณค่าที่แท้จริงของร่างกายสตรีที่ธรรมชาติให้มาทำหน้าที่ในการเลี้ยงดูบุตร สายสัมพันธ์ระหว่างมารดากับบุตรที่ผ่านอ้อมกอดในขณะให้นมบุตร
- ปัจจุบันมีการนำรูปภาพสรีระของสตรี มาทำให้ดูเสมือนหนึ่งเป็น "วัตถุทางเพศ"
- ขอบคุณค่ะที่นำกวีนิพนธ์นี้มาย้ำเตือนให้เห็นคุณค่าที่แท้จริง
- jaewjingjing สวัสดีครับ อืม...พูดแล้วก็น่าจะใช่นะครับผมก็ตัดพ้อไปอย่างนั้นเอง...นึกถึง ย่าเหล...อิๆ
- . อ.ศิริพร สวัสดีครับ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนนะครับผม จริงๆงานกวีนิพนธ์ของ เพ็ญ ภัคตะ มีอีกหลายบทที่สะท้อนถึงสตรีในมุมมองของสตรีด้วยกัน
- ถ้าอย่างไรจะนำมาลงในโอกาสหน้านะครับ
- อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณกวิน
- มีความสุขดีหรือเปล่าคะ...วันนี้...ยิ้ม ๆ หน่อย....
- ภาพนี้อาจจะเหมาะกับ...เรื่องนะคะ เพราะจิงโจ้กำลังให้นมลูกค่ะ...
- จิงโจ้ที่นี่เชื่องมาก ๆ เลยค่ะ มากินอาหารจากมือเราด้วย มือเปื้อนเพราะเขาจะเลียมือเราด้วยค่ะ...^_^
- สวัสดีครับ คนไม่มีราก
- น่ารักจัง..
- จิงโจ้+คนถ่ายภาพ
- ทำมัยจิงโจ้ ไม่วิ่ง 4 ขา หรือเจ้าจะเดินสองขา เลียนแบบคน ฮึ...
- คุณกวิน
- จิงโจ้มีขาหน้าที่เล็กมากค่ะ คล้ายมือเลย
- ตอนให้อาหารเขาจะเอาขาหน้ามาจับมือที่ให้อาหารด้วย
- แต่ห้ามจับตรงหน้าอกจิงโจ้นะคะ เขาไม่ชอบและอาจข่วนเราได้ เพราะเล็บคมและยาวค่ะ
สวัสดีน้องกวิน
- สบายดีไหมครับ
- รักษาสุขภาพด้วยเด้อ
- คนไม่มีราก พอดีเมื่อกี้อยู่ที่หอพักแพทย์ริมแม่น้ำ เอาเอกสารเก่าๆ ไปเก็บพอดีวันนี้เป็นวันคลีนนิ่งเดย์ ของที่ รพ. น่ะครับ ตอนบ่ายกว่าๆ มีร่วมคุมสอบวิชาออโถฯ
- ครูโย่ง สวัสดีครับ รักษาสุขภาพนะครับ ผม