จดหมายถึงลูก
ถึงตอนนี้ลูกทั้งสองก็เรียนในระดับมหาวิทยาลัยแล้ว ก็โตพอที่จะรู้เรื่องราวและช่วยเหลือตัวเองได้แล้วนะ อันที่จริงมันเป็นหน้าที่โดยตรงของผู้เป็นพ่อ-แม่อยู่แล้วที่จะต้องเลี้ยงดูส่งเสียลูกๆจนกระทั้งช่วยเหลือดูแลตัวเองได้ จริงๆแล้วพ่อและแม่ทุกคนนั้นมีความต้องการหลายๆอย่างจากลูกบ้าง เช่นการเติบโตเป็นคนดีของสังคม แต่บ้างอย่างมันพูดไม่ได้ การที่พ่อแม่หลายคนร่ำรวยมีสิ่งของมากมายแต่ก็ยังอยากได้ของฝากจากลูกๆมามอบให้อยู่ดี แม้จะเป็นเพียงสิ่งเล็กๆน้อยๆ หรือแม้กระทั้งคำพูดที่ลูกถามถึงยามที่เจ็บป่วย ทานยานะพ่อแม่ กินข้าวแล้วหรือยัง เป็นอย่างไรบ้าง จะกินอะไรไหม แม่พ่อไปหาหมอเถอะ ผู้เป็นพ่อแม่ก็ปลื้มใจนักหนาแล้ว ถึงแม้ลูกไม่มีของมาฝากเลยแต่กลับมาให้เห็นหน้า มีมือสองมือมากราบ โอบกอดเท่านี้ก็ดีใจหนักหนาแล้ว หากสักวันหนึ่งในวันข้างหน้าลูกมีลูกของตัวเองแล้วนั้นแหละก็จะรู้ว่าความรู้สึกที่แม่มีต่อลูกนั้นมันเป็นอย่างไร
ความเห็น (3)
นงเยาว์ แช่มช้อย
สวัสดีค่ะ คุณตุ๊กตา
มีลูกเหมือนกันนะคะ คนเดียวด้วย เขาเป็นแก้วตาดวงใจ ของเรา แต่แม่คือผู้เสียสละสิ่งที่มีมา ได้มา พบเห็นอยู่นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว ..ใจเป็นของเรานะคะ ..ใจเขาก็เป็นของเขา..ให้กำลังใจตัวเองนะ
สวัสดีครับคุณ ตุ๊กตา
ผมยังเรียนอยู่ครับ แต่ก็พอเข้าใจครับ ว่าพ่อแม่ต้องการอะไร
แต่ก็ไม่สามารถช่วยเหลือท่านได้ดี มีแต่การเรียนให้เก่งให้ดี และให้จบเท่านั้นครับ ในตอนนี้ พ่อแม่จะได้ภาคภูมิใจ
สวัสดีค่ะ คุณนงเยาว์ ยินดีมากค่ะที่คุณเข้ามาทักทาย ยอมรับค่ะลูกเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของพ่อแม่ ทำได้ทุกอย่างเพื่อลูกจริงๆนะค่ะ แต่อย่างที่คุณว่า ใจเป็นของเค้า เราเลี้ยงได้แต่ตัว หากลูกคนใหนดูแลพ่อแม่ดี และนั้นก็เป็นสิ่งดีสำหรับตัวเค้าเองค่ะ
และสำหรับลูก HeadofArt ขอเรียกอย่างนี้ สำหรับการเรียนที่ให้เก่งให้ดีและจบนั้นก็เป็นของขวัญอันล้ำค่าที่มอบให้กับพ่อและแม่แล้วละค่ะ สำหรับคนที่เป็นพ่อและแม่คงจะชื่นใจน่าดู และขอให้ทำให้ได้และสำเร็จ ขอเอาใจช่วยและเป็นกำลังใจให้ ขอชื่นชมด้วยความยินดียิ่งค่ะ