คำสอนของพ่อ

ฤดูน้ำหลาก

ถึงตอนกลางคืนช่วงนี้นอนไม่หลับเลย  เป็นเพราะอะไรหรือ  ก็เสียงกบที่ร้องข้างๆบ้าน  ดังเสียจนกลบเสียงอื่นๆหมดเลย  ลูกสาวบอกพ่อช่วยทำให้มันเงียบเสียงหน่อยได้ไหม  แล้วทำได้เสียที่ใหนก็ร้องมันทั้งคืนก็น้ำมันท่วม  นึกถึงความเป็นอยู่ในสมัยก่อนพ่อบอกว่าหากฝนตกช่วงเดือนเมษายน-พฤษภาคมเค้าเรียกกันว่าน้ำหลากเมษา (หรือภาคใต้เรียกพ้าเม)  ซึ่งหลายปีจะมีครั้งหนึ่ง   อาหารการกินอุดมสมบูรณ์  จากที่แห้งแล้งมา  น้ำก็มีใช้  พืช  ผักก็แตกยอดอ่อน เช่นยอดมะขาม ส่วนพวกปู  ปลา  ก็หาได้เอาไว้แกงส้มยอดมะขามที่ไม่ต้องซื้อหา  เดี๋ยวนี้หากที่บ้านใครมีก็ขายได้กิโลกรัมละหลายบาทอยู่   ทั้งนี้บ้านอยู่ในตลาดแต่ข้างๆบ้านเป็นที่รกร้างเนื่องจากเจ้าของไม่ได้อยู่ที่นี่นานแล้ว ได้อพยพไปอยู่กรุงเทพฯกับลูกสาว  จึงเป็นป่าที่มีทั้งนก(เกือบ)ทุกชนิด กบ อึ่งอ่างและอื่นๆที่ส่งเสียงร้องกันเซงแซ่  เนื่องจากบ้านที่มีป่าและคอยให้ข้าวที่เหลือจากการกิน(ไม่มาก)  พ่อบอกเราลูกชาวนาต้องกินข้าวทุกเม็ดห้ามกินเหลือโดยเด็จขาด  เพราะการทำนาสมัยก่อนที่ทำด้วยความยากลำบากมากใช้วัวไถนา  เพราะก่อนไปโรงเรียนพ่อต้องให้ดำกล้าในนา 1 กำก่อนกลับมาหลังจากกินข้างที่เหลือจากตอนกลางวันแล้วก็ต้องลงนาก่วาจะแล้วเสร็จก็คำพอดีถึงได้กินข้าวทำการบ้านได้ ราคาก็ถูกมากถังแค่ 3 บาทเอง  เดี่ยวนี้คิดดูราคา  400 บาทแตกต่างกันมากถ้าเป็นเมื่อก่อนคงรวยน่าดู  กับข้าวที่ไม่ต้องซื้อก็จับกบตัวโตข้างบ้านทำเมนูอาหารกินแสนอร่อย  เช่นแกงคั่วใส่ข่า  กบทอดขมิ้นเป็นต้น