สมัยแรกๆที่เริ่มทำงานในหน่วยงานนี้ ดิฉันก็ยังทำงานเป็นพยาบาลที่ชอบสอนและบอกแบบที่เราคิดว่าดีให้เขาทำตามโดยลืมดูว่ามันอาจจะไม่เหมาะสม ระยะหลังๆจากประสบการณ์ที่ทำบ่อยๆ จึงเริ่มมีการเรียนรู้และปรับปรุงตนเองในการเป็นพี่เลี้ยงให้ผู้เป็นเบาหวานเพิ่มขึ้น และเริ่มเห็นความสำคัญว่าอยู่ที่ตัวผู้เป็นเบาหวานเป็นหลัก โดยเฉพาะเรื่องปัญหาและความต้องการหลักที่ทำให้ต้องยอมเสียเวลามาเสียเงินทอง โดยมีความกังวลและความคาดหวังว่าจะได้รับความช่วยเหลือที่ดีและจะทำให้เกิดความพึงพอใจ
ที่จริงเป้าหมายหลักสำหรับพี่เลี้ยงอย่างเราก็คือ ทำอย่างไรให้ผู้เป็นเบาหวานยอมเปลี่ยนพฤติกรรมจากเดิมไปทำในสิ่งที่ถูกต้อง ฟังดูน่าจะง่ายแต่ขอบอกว่าการเปลี่ยนพฤติกรรมคนค่อนข้างยาก ตัวพี่เลี้ยงต้องมีการฝึกฝนตนเองตลอดเวลาเพื่อให้เกิดความชำนาญและทันต่อยุคสมัยด้วย ซึ่งดิฉันเองก็พบว่าเราต้องพัฒนาตัวเราเองหลายด้านซึ่งก็มี
ความสำเร็จของวิทยากรที่จริงขึ้นอยู่อย่างมากกับการพบปะกันครั้งแรก การได้รับความประทับใจหรือความพึงพอใจในการได้รับการแก้ไขตรงจุดที่เป็นปัญหาหลักของเขาก่อน จะทำให้เขาเริ่มยอมรับฟังและเป็นการสร้างสัมพันธภาพเล็กๆแล้วน่าจะถือเป็นความสำเร็จเริ่มต้น เมื่อปัญหาแรกแก้ไขผ่านไปได้พวกเราต้องรีบสืบค้นปัญหาอื่นๆต่อ และที่สำคัญต้องชี้แนะให้เขาเห็นว่าเป็นปัญหาด้วย ต้องมองว่าเป็นปัญหาร่วมกันจึงจะเกิดความร่วมมืออย่างต่อเนื่อง สุขภาพจะดีเมื่อได้รับการดูแลมากขึ้น
หลักการก็คือ DEMAND สมดุลย์ตรงกัน SUPPLY
( ความต้องการให้แก้ปัญหาของผู้ป่วย) (การแก้ปัญหาตรงกับที่ผู้ป่วยต้องการ)
อยากให้พวกเราระลึกเสมอว่า เขาเข้ามาเพื่อต้องการให้เราช่วยแก้ไขปัญหาของเขา ไม่ใช่แก้ปัญหาอย่างที่เราวิเคราะห์ได้ ถ้ามาแล้วไม่เป็นไปดังตั้งใจ เราก็อาจไม่ประสบความสำเร็จเลย
THE ART OF BEING WISE IS THE ART OF KNOWING WHAT TO OVERLOOK
william james ( american psychologist and philosopher )
ยุวดี มหาชัยราชัน
ไม่มีความเห็น