เรื่องใกล้ตัว

ทำเรื่องง่ายก่อน ที่จะทำเรื่องยาก

สำหรับวันนี้ต้องตื่นตั้งแต่เช้ากว่าที่ตื่นทุกวันเพื่อเตรียมที่จะรับลูกไก่ที่จะมาลงที่ ฝูงที่ 1 ก็มีการเตรียมน้ำที่ผสมด้วยวิตามิน รองพื้นด้วยกระดาษ หว่านอาหารไปให้ทั่ว เพื่อเพิ่มพื้นที่กินของลูกไก่ และแล้วรถลูกไก่ก็มาถึง ทุกคนต่างมาพร้อมกันเพื่อที่จะขนกล่องลูกไก่ลงจากรถ พอขนลูกไก่เสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็มีการนับลูกไก่ลง โดยจะนับเป็นมือ มือล่ะ 4 ตัว ส่วนมากจะนับได้ 25+2 จะเท่ากับ 102 ตัว

ในวันนี้ก็จะมีการให้วัคซีนป้องกันเชื้อ ซาโมแนลล่า ที่เป็นสาเหตุของโรคท้องร่วงในคน ซึ่งจะสามารถนำเชื้อมาสู่คนได้ จะให้โดยวิธีการหยอดปาก และผมก็ได้เจาะเลือดอยู่ที่ฝูง2 เจาะประมาณ 80 ตัว จากประสบการณ์ที่ไม่มากนักพึ่งเคยเจาะเลือดครั้งแรกแบบแทงเข็มผ่านกระดูกอ่อนที่บริเวณปีก เวลาที่เข็มผ่านเส้นเลือดจะรู้สึกได้ ถึงเสียงที่ส่งออกมานั้นเอง แต่ผมก็ยังเจาะไม่ได้เท่าใดนัก แบบงูๆปลาๆ พอไปวัดไปวากับเขาได้เท่านั้นเอง เรื่องอย่างนี้เราต้องอาศัยความชำนาญ และทักษะประกอบกัน

(ต้องฝึกอีกเยอะน้องเอ่ย อิอิ...)

ผมได้มีโอกาสได้เข้าร่วมประชุมเขาเรียกว่า “กิจกรรมค่านิยม” โดยจะให้แต่ล่ะคนนั้นมีกลุ่มที่ตัวเองชอบเช่นกลุ่มปลูกผัก กลุ่มหาปลา กลุ่มเต้นแอโรบิค กลุ่มดูหนังฟังเพลง กลุ่มกีฬา ประมาณนี้ หลังจากเลิกงานทุกคนก็จะทำกิจกรรมตามที่ตัวเองเข้ากลุ่มไป จะได้ไม่ต้องเครียดกับการทำงานมากเกินไป ได้พบปะ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน พูดคุยกัน แลกเปลี่ยนความรู้กัน

และในวันนั้นก็ได้การเปิดวีดีทัศน์เรื่องการนำเอาเศษอาหารมาทำเป็นปุ๋ยหมัก ปุ๋ยชีวภาพ โดยคนที่ทำเป็นเจ้าของร้านอาหาร ก็เลยมีเศษอาหารเหลือมากมาย ก็เลยนำมาใช้ประโยชน์ แล้วก็มีการต่อท่อแก๊สจากปุ๋ยหมักไปที่บ้านคนงานเพื่อหุงหาอาหารอีกด้วย และบริเวณร้านก็มีการปลูกต้นองุ่น และต้นไม้อีกมากมาย ทำให้บรรยากาศร่มรื่น เย็นสบาย เจ้าของร้านได้พูดว่า “ให้เริ่มทำจากสิ่งที่ง่ายก่อน อย่าทำในสิ่งที่ยากก่อน”

และก็มีคนที่คิดขึ้นมาว่าน่าจะทำคล้ายกับเขาได้นะเพราะอาหารที่เหลือในแต่ล่ะวันในฟาร์มนั้นก็มากโขอยู่ นี้ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดีเลย อันนี้ก็ต้องขึ้นอยู่ทุกคนในฟาร์มแล้วล่ะว่าจะช่วยกันแยกเศษอาหารออกจากเศษอื่นๆได้หรือไม่เพื่อให้ง่ายต่อการจัดการต่อไป และการติดตามผลของผู้นำขององค์กรว่าเอาใจใส่ เอาจริงเอาจังกับเรื่องนี้มากน้อยเพียงใด และที่สำคัญทุกคนต้องช่วยกัน ร่วมมือร่วมใจกัน แบบจริงจัง มีใจทุกคน คนที่จะได้ประโยชน์ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ ก็คือคนที่ทำงานในฟาร์มนี้แหละครับ

(ถ้าทุกคนคิดได้อย่างนี้ก็น่าจะดี อิอิ...)

ถึงเวลาแล้วหรือยังที่เราต้องคิด ทำ ด้วยตัวของเราเอง โดยที่ไม่ต้องรอให้ใครก็ไม่รู้มา คิด ทำแทนเราไปหมด !!!

เขียนใน GotoKnow โดย เทพ
ใน ฝึกประสบการณ์ที่สวนป่า

คำสำคัญ (Tags): #นักศึกษา มข.#ฝึกงานหน่วย6#ไก่พันธุ์

หมายเลขบันทึก: 179583เขียนเมื่อ 29 เมษายน 2008 22:00 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 23:48 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (12)

มะปรางเปรี้ยว

เขียนเมื่อ 29 เมษายน 2008 22:52 น. ()

แวะมาติดตามคะ

ได้คุยกับครูน้อย เรื่องการอบรม เลยอดไม่ได้ ต้องตามมาดู

หากพอมีเวลาว่าง แวะไปร่วมโหวต ภาพกิจกรรม เฮฮาศาสตร์4 ด้วยนะคะ ไปร่วมสนุกกันคะ

ขจิต ฝอยทอง

เขียนเมื่อ 30 เมษายน 2008 01:33 น. ()

ไม่ผิดหวังน้องเทพ เก็บประสบการณ์มาให้มากๆๆๆๆๆๆๆๆ

dd_L

เขียนเมื่อ 30 เมษายน 2008 07:35 น. ()

การนับลูกไก่ลง โดยจะนับเป็นมือ มือล่ะ 4 ตัว ส่วนมากจะนับได้ 25+2 จะเท่ากับ 102 ตัว

น้องเทพคะ
ประโยคนี้อ่านแล้วคิดตั้งนาน...งง..อิ..อิ
25+2 น่าจะเท่ากับ 27 แล้วมันเป็น 102 ได้อย่างไร..
อ๋อ..แปลว่า ใช้มือจับทีละ 4 ตัว 25 ครั้ง เป็น 100 ครั้งที่ 26 จับ 2 ตัว เลยรวมกันเป็น 102 ตัวใช่ไหม
555..คนวัยป้างงค่ะ..
ไม่รู้ว่าหนุ่มคนข้างบนงงมั้ยน่ะ..อิ..อิ