คนเนี่ยก็แปลก
หนูรักเเม่ไรจังเลยหนูขอให้เเม่ไรรวยรวย จากคำพูดของลูกทำให้เรามีความสุขมาก ทำงานมาเหนื่อยๆก็หายเป็นปลิดทิ้งเลย ไม่น่าเชื่อว่าสิ่งเหล่านี้มีผลต่อสภาวะร่างกายและจิตใจของมนุษย์เรามากมายเหลือเกิน อดทนได้เพื่อเขา ยอมได้ทุกอย่าง ขณะเดียวกันหากเราโดนเพื่อนร่วมงานว่า ดูหมิ่นดูเเคลนทำไมเราทนไม่ได้ ทำไมเราถึงรู้สึกเบื่อสถานที่ทำงาน หรือเบื่อคนทีบ้านเเต่เรากลับไม่เบื่อลูกตัวน้อยๆที่คอยสร้างภาระให้เราไม่รู้จักหยุดหย่อน มีความรู้สึกดีเมื่ออยู่ใกล้เขา รู้สึกเขาคือเพื่อนแท้จริง เมื่อเขาโตขึ้นมาความรู้สึกเราจะเปลี่ยนไปหรือไม่ ...จากเรื่องใกล้ตัวมาสู่เรื่องไกลตัว ได้เจอเหตุการณ์หนึ่งในวันหนึ่ง คนๆหนึ่งชอบว่าคนอีกคนหนึ่ง แล้วเขาหัวเราะอย่างสนุกสนานเมื่อเห็นคนๆนั้นพลาดหรือโดนตำหนิ ถามว่า เขามีความสุขจริงหรือที่เขาหัวเราะออกไป แต่ทำไมเราจึงไม่ตลกไปกับเขา นั่งคิด หรือว่าเราแก่เกินไป ......หรือว่านี่คือวิถีชีวิตครูสอนวิชาพระพุทธศาสนาท่อายุย่างเข้าสู่เลข 3 แล้ว.....ขอความคิดเห็นด้วยนะคะ....
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น