การที่คนเราทำงานอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นครั้งแรกทุกคนย่อมที่จะกลัวเป็นพิเศษว่าการที่เราจะมาทำงานนนั้นนะจะทำได้มากน้อยแค่ไหนจากความรู้ที่เราเรียนมาทั้งหมดแต่แล้วพอถึงเวลาทำงานนั้นจริงๆแล้วก็สามารถที่จะทำได้ด้วยความรู้ของเราเอง ข้าพเจ้าคุมห้องปฎิบัติการภาษาของนิสิตครั้งแรกก็กลัวแต่พอมาถึงเวลาจริงๆแล้วเราสามารถที่จะทำได้และมาจากความรู้เดิมของเรานั่นเองและเราเองก็สามารถควบคุมการดำเนินการสอนปฎิบัติการภาษาของอาจารย์แต่ล่ะท่าน เป็นไปด้วยความเรียบร้อยด้วยประสบการณ์ที่เราเองนั้นมีอยู่ในแต่ล่ะคนแต่เรา และเราไม่ได้นำมันมาใช้นั่นเองนี่แหละคะคือความภูมิใจเล็กๆจากก้นบึ้งของหัวใจของข้าพเจ้า
และข้าพเจ้าจะไม่มีความสำเร็จของหัวใจของข้าพเจ้าที่อยู่บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ได้ถ้าไม่มี รศ.มาลินี ธนารุณ วิทยากรที่กรุณามาให้ความรู้กับพวกเรา ขอบพระคุณมากนะคะ
ต่อยอดความสำเร็จอีกนะค่ะ วันละเล็ก วันละน้อย ค่อยๆ ทำ เผลอๆ วันหนึ่งเหลียวหลังกลับไปดู จะรู้ว่าไม่เสียแรง ไม่เสียเวลา ชีวิตนี้หนา ช่างน่าประทับใจ