รายงานการมาร่วม นัดพบblogger จาก share.psu ครั้งที่ 1 22 เมษายน 2551

เอามาแปะตามคำแนะนำของพี่โอ๋ แต่ว่า...ต้องสร้างบ้านใหม่..ฮือ ๆ

วันนี้ (22 เมษายน 2551) หลังจากจัดการงานแล้วก็มายัง ห้องสัมมนา คณะทันตฯ ชั้น 1 ...
แอบดีใจเล็ก ๆ ออกนอกสถานที่ (อิอิ...เข้ากะสโลแกนเป๊ะ) ตื่นเต้น ๆ

พอไปถึงจะลงทะเบียน เห็นสีหน้าดุ ๆ ตาโต ๆ ของพี่ยามฯแล้วใจไม่ดี
พี่ยามบอกว่า โกรธแล้ว ศูนย์เครื่องมือไม่ส่งรายชื่อสักคน...ทำเอาเรางงเลย
ก็เห็นให้เวียนเซ็นต์ชื่อว่าใครจะมามั่งแถมปั๊มว่าด่วนด้วย แล้วไหงไม่มีชื่อหว่า

(การไม่แจ้งล่วงหน้าผู้จัดก็ลำบากในการเตรียม ขนม นมเนย รวมไปถึง
อุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ต้องใช้ในกิจกรรมด้วย....)

 

 

พอเข้าไปในห้องสัมมนาเห็นเก้าอี้จัดไว้เป็นรูปตัว ยู คิดแล้วว่าวันนี้สนุกแน่ ๆ
ปกติหนูณิชน์ไม่ชอบเลยค่ะ เล่นกง เล่นเกม เป็นคนไม่ชอบความเสี่ยง
ทุกชนิด กลัวการแพ้แล้วถูกลงโทษ แต่วันนี้ น้องโอมนำกิจกรรมได้อย่างสนุก
และเป็นกันเองมากมาย รวมถึงเกมต่าง ๆ ที่ทำให้เรารู้จักกันมากขึ้น

ตั้งแต่ วิ่งส่งปากกาที่มักจะเพิ่มเงื่อนไขให้งงขึ้น จับคู่-วาดรูปและสัมภาษณ์
รวมไปถึงให้เราไปเล่าให้เพื่อนอีกคู่ฟัง จาก 2 กลายเป็น 4 คนแล้ว
เกมบิงโกให้เราได้ถาม ได้คุยกับเพื่อน ๆ อย่างทั่วถึง

(พี่จิ๊บติดรางวัลไว้ 2 ท่านนะคะทวงแทนพี่สุกิจ อิอิ)

ยังไม่หมดแค่นั้น ยังจับคู่เป่ายิงฉุบกันอีก...แหมพี่เอกของเราแพ้สาว ๆ ซะได้
จากนั้นก็ตามด้วยเกมที่ทำให้เรากลายเป็นไก่ย้ายสุ่ม

และจบลงที่จับกลุ่ม 4 คนแล้วก็จะมี 1 คนเป็นคนจับ
ก็จับคน 1 ใน 3 แล้วแต่จะกำหนดอีก 2 คนต้องป้องกันให้ได้นะ

 

(สีสันวันนี้ มันหลากหลายแบบที่เห็นจริง ๆ ค่ะ) 

เบรกวันนี้ เป็นซาลาเปา กับน้ำเต้าหู้ เก๋ดีค่ะ ส่วนมากจะเจอแต่กาแฟ

เห็นรายการเกมแล้วยังคิดเลยว่าเล่นไปได้ไงนะ เหนื่อยมากเลย...
แต่ก็สนุกกว่าจะได้เข้าเรื่องตามหัวข้อ ก็ 11 โมงแล้ว

 

 

ผศ.ดร.ธวัชชัย  ปิยะวัฒน์  หรือ อ.เสน่ห์ (แน่ใจนะว่าชื่อเล่น) ผู้พัฒนาระบบได้มาพบปะกับเรา
พูดถึงที่มา และที่จะเป็นไป พูดถึงการทำงาน แนวตั้ง(จากบนลงล่าง แบบว่าสั่งมาก่อนถึงจะทำได้)
ว่าทำให้เราไม่ได้ทำงานกันอย่างเป็นทีม ทำงานร่วมกันไม่ได้ทั้ง ๆ ที่

เช่น หมอที่ปาย กับที่ยะลาก็หมอเหมือนกัน แต่ไม่สามารถช่วยกันทำงานได้....(น่าคิดทีเดียว)
ดังนั้น Gotoknow จึงเป็นเครื่องมือที่ทำให้เราทำงานแนวนอนได้ ทำงานร่วมกันเป็นทีมใหญ่ได้

 

 

 

 

รวมถึงทำให้เกิดชุมชนแห่งการเรียนรู้ มีการกลั่นกรองความรู้ มีการสกัดความรู้
แล้วก็ทำให้ความรู้อยู่กับคนรุ่นต่อไปได้ พร้อมกับการเกิดความรู้ใหม่ๆ ได้อีกด้วย
มีการพูดถึงว่า บันทึกเก่า ๆ ก็เหมือนหนังสือพิมพ์เก่าที่วันนึงเราก็ชั่งกิโลขาย
แต่ อ.ธวัชชัย บอกว่า หนังสือพิมพ์เหล่านั้นยังมีส่วนที่เก็บไว้ที่หอจดหมายเหตุ
ดังนั้นเช่นเดียวกันกับบันทึกเก่า ๆ วันนึง ก็จะกลายเป็น digital archive
ก็คือการเขียนบันทึกเนี่ย พอนาน ๆ ไปก็จะถือว่าเป็นประวัติศาสตร์
เป็นจดหมายเหตุของเรา อีก 10 กลับมาอ่านก็จะได้รู้ถึงเรื่องราว
ช่วงเวลานั้น ว่าเกิดอะไรขึ้น เราทำอะไรไปบ้าง อะไรเปลี่ยนแปลงไป

 

 

 

 

 

 

 

 จากนั้นก็มีการพูดคุยกับ 2 blogger จาก gotoknow พี่โอ๋ และพี่เม่ย

  

 

 

รวมถึงน้องมะปรางเปรี้ยวที่มาเล่าถึงที่มาที่ทำให้น้องมาอยู่ตรงนี้ พัฒนาและดูแลระบบ
กับอ.ธวัชชัย ซึ่งตอนนี้ก็ยังช่วยดูแล share ให้เราอีกด้วย

 

 

 

แต่กว่าจะได้กินข้าว ก็มีการ ขอ 1.5 นาทีอยู่หลายคนทีเดียว...หิวแล้วน๊า

 

พอทานข้าวเสร็จก็เข้ามาพบกับกิจกรรม world cafe ที่มี 3 เรื่อง

 

1. ทำอย่างใรให้คนเข้ามาที่ share.psu.ac.th เยอะๆ โดยมีพี่จิ๊บเป็นผู้นำ

ถ้าถามหนูณิชน์ สิ่งหนึ่งที่ทำให้อยากเข้ามาตรงนี้ก็คือการเห็นถึงความสำคัญ
อันนี้แล้วแต่มุมมองนะ แล้วต่อมาก็คือตัวโปรแกรมนี่แหละถ้าใช้ยาก ซับซ้อน
ก็จะทำให้คนใช้งานเกิดความเบื่อหน่าย คือว่าหนูณิชน์เองใช้เวบไดอารี่อยู่ที่

http://www.diaryis.com  รู้สึกว่าใช้ง่ายมากเลย

ก็คิดว่าถ้า shareใช้งานง่าย ๆก็คงจะทำให้การเขียนบันทึกแพร่หลายกว่านี้....

(อื่น ๆ ใครมีอะไรเสริมเพิ่มกันมาเลยค่ะ)

 

 

 

 

2. เขียนอย่างไรให้มีความสุข

อันนี้ตอบง่ายมาก ก็แค่เขียนด้วยใจ อะไรก็ตามที่เราทำอย่างที่ใจเราอยากทำมันก็มีความสุขแล้ว
ที่จริงแล้วเนี่ยทำตามแรงบันดาลใจก็มีความสุขเน๊อะ พี่โอ๋ผู้นำประจำโต๊ะให้เราเล่า
ว่าเราเริ่มเขียนบันทึกจากอะไรเขียนอะไรบ้าง...แล้วพี่โอ๋บอกว่าดูสีหน้าเวลาเล่าก็รู้แล้วว่ามีความสุขไหม
(วันนี้ จับคู่พี่โอ๋ทั้งวันเลย...ปลื้มนิ) ของหนูณิชน์ก็เล่าอย่างเมามัน เยอะจัด...(สาระไม่ค่อยมี)
ว่าจริง ๆ แล้วหนูณิชน์เขียนไดอารี่ออนไลน์มานานแล้ว เรื่องเขียน ๆ ชอบนะ
แต่เขียนเป็นงานเป็นการยังไม่เคยลองก็คงต้องเอาสไตล์ไดอารี่ไปก่อน ค่อย ๆ ปรับ
(แล้วคนอื่นล่ะคะว่าไงกันบ้างเล่าหน่อย ๆ)

 

 

 

 

 

3. เขียนอย่างไรให้ออกดอกออกผล

โอ๊วววว ข้อนี้เจอกับเจ้านายค่ะ ดูจากที่กลุ่มอื่น ๆ ทำไว้แล้วก็โอเคนะคิดตรงกันหลายเรื่อง
แต่กลุ่มเรา พี่ป้อม (มี 3 ป้อมแหนะ งานนี้) พี่เจนวดี ได้พูดถึงความเชื่อยโยงข้อมูล
อยากได้คล้าย ๆ วิกิพีเดีย ส่วนเรื่องอื่น ๆ ไม่ว่าจะเป็นการพัฒนาตนเองจากการเขียน
เขียนเรื่องงาน เขียนความรู้ พี่เบียร์(พี่หรือน้องไม่แน่ใจ ยกให้เป็นพี่ไว้ก่อน 55)บอกว่า
อย่าคิดเลยครับว่าเขียนอย่างไรถึงจะได้ดอกผล "แค่ลงมือเขียนก็ได้ดอกผลแล้ว" คมมากค๊า
ใช่เลย แค่เขียน แค่มีตัวตนบน share คุณก็จะได้เพื่อน ได้สังคม ได้คนคอเดียวกัน
ได้ความรู้ที่อาจจะหามานาน ได้วิธีแก้ไขปัญหาโดยที่คุณไม่ต้องทดลองเองให้เสียเวลา
แต่ตอนนี้มันออกแนวเป็นที่ให้เขียน มากกว่าที่เป็นที่ค้นคว้าความรู้ แต่สักวันเราจะไปถึงจุดนั้น....
จุดที่เราจะเป็นแหล่งรวมความรู้ แหล่งตกผลึกความรู้...ใช่ไหมหเอ่ย

 (เอ๊า ใครเสริมได้เพิ่มกันหน่อย)

 

 

 

ก่อนจบ หัวหน้าโต๊ะทั้ง 3 ก็ได้สรุปรวบยอดให้เราได้แนวคิด ได้กำลังใจในการเขียน
รวมถึง หนูณิชน์ จะเขียนสาระให้มากขึ้นค่ะ ก็เจ้านายบอกว่าเขียนดีแต่ค่อนข้างไร้สาระ 555
(เอ๊ะยังไงหว่า...เอิ๊กๆ)

 

แล้วพี่ยามก็กล่าวก่อนจบงาน

 

อ้อเกือบลืม มีกาแฟ + ขนมอร่อย ที่พี่จิ๊บบอกว่า มาจาก คุณฝนเดือนพฤศจิ November rain
ได้บอกไว้ว่ายกรางวัลที่ตอบเรื่องดอกคัดเค้าของพี่จิ๊บถูกให้ชาวแชร์วันนี้แทน ขอบคุณมากนะคะ

ยังค่ะ ยังกินไม่จบ เพราะออกมาเจอน้ำส้มเกล็ดหิมะ เย็น ๆ อีกคนละแก้ว
กินไปเดินไป จนถึงที่ทำงานเลยค่ะ...

จบแล้วค่ะ รายงานการมางาน นัดพบblogger ครั้งที่ 1 22 เมษายน 2551
(ส่งเจ้านายทางนี้ได้ป่าวค่ะ คริ คริ)

 

 

 

 

 

มาทำทบทวนหลังเสร็จงานกันดีกว่า  AAR (After Action Review)
โจทย์ 4 ข้อที่จะเล่า

1.ท่านคาดหวังอะไรจากการเข้า รายการนัดพบ Blogger ในวันนี้

คาดหวังจะพบกลุ่มคนทำงานใน ม.อ. ที่เรายังไม่รู้จัก
คาดหวังว่าจะได้พูดถึงสิ่งที่อยากได้ เช่น การทำให้โปรแกรมใช้ง่ายขึ้น
คาดหวังจะเจอพี่เมย พี่โอ๋ เห็นแต่บันทึกไม่เคยเจอตัวจริง

2.ท่านได้อะไรเกินความคาดหวัง

ได้เจอน้องโอมแต่น้องโอมจำหนูณิชน์ไม่ได้ฮือ ๆ
ได้เจอน้องมะปรางและเช่นเดียวกันเค้าก็จำหนูไม่ได้
เข้าเรื่องดีกว่า ได้ฟังเรื่องราวและแนวคิดที่ฟังแล้วประทับใจ ถูกใจ
กับความคิดที่ว่า  เราต้องคิดใหญ่ ก็คือ เราเป็นผู้พัฒนาการศึกษาไทย
ไม่ใช่แค่พัฒมนามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ก็ถ้าคิดดี ๆ แล้วทุกมหาวิทยาลัย
มีหน้าที่เดียวกันดังนั้นถ้าเราทุกมหาวิทยาลัยทำงานร่วมกันนั่นก็คือทำงานให้ประเทศชาติ
(ทำนองนี้อ่ะ) และที่ถูกใจอีกคำก็คือ  digital archive จดหมายเหตุดิจิตอล
ฟังแล้วถูกใจมากๆ

3.มีแรงดลใจอะไรติดกลับไปจากการเจอกันครั้งนี้บ้าง

อยากเข้า gotoknowไปปัดฝุ่นบ้านที่เคยเปิดไว้
คงต้องคิดก่อนเขียนให้เยอะขึ้นจะได้มีสาระวิชาการกับชาวบ้านเค้าบ้าง

4.หากมีการจัดโครงการแบบนี้อีก ควรปรับปรุง แก้ไข อย่างไรบ้าง

ถ้าอยากให้เข้าแบบไม่จำกัดว่าใครก็ได้ ก็ให้สมัครฟรีสไตล์เลยได้ไหมคะ
เพราะถ้าเป็นรายชื่อมาบางคนที่อยากมาแต่ไม่รู้ว่าถ้าไม่มีชื่อมาได้ไหม
แต่ว่าจะรู้ก็สายเสียแล้ว...

ส่วนอื่น ๆ ก็ประทับใจดีแล้วค่ะ

 

[มะปรางเปรี้ยว]

สวัสดีคะ พี่หนูณิชน์

ยินดีต้อนรับสู่ GotoKnow.org คะ

ตามไปอ่านบันทึกที่ share แล้ว แต่ไม่ได้ฝากยิ้มไว้ มาฝากที่นี่แทนนะคะ ^___^

[มะปรางเปรี้ยว]

มาเพิ่มเติม

จำพี่แพรได้นะ เมื่อก่อนเป็นพี่เมท เพื่อนหนู ตอนเรียนอยู่ ป.ตรี หนูจำได้ แต่ว่าไม่มีโอกาสเข้าไปคุยไปบอก มาบอกในบล็อกนี่แหละ.... สวยขนาดนี้ จำได้คะ :)

[ขจิต ฝอยทอง]

เป็นสาวน้อยที่เล่าได้สนุกมากๆๆ(แกล้งชม) แบบนี้รีบมาอยู่ใน gotoknow เลย เห็นพี่เม่ยผู้ใจดี พี่โอ๋ พี่จิบด้วย แต่เสียใจไม่เห็นคุณนิดหน่อย ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ เล่าเหมือนผมอยู่ในเหตุการณ์ ด้วยเลย อันนี้ต้องขอบคุณพี่โอ๋ที่น่ารักชวนผมมา มาเขียนบ่อยๆๆนะครับ........