วันผู้ให้กำเนิด ไหนๆจึงเรียกว่าวันเกิด
สุขสันต์วันเกิด...
สำนึกถึงวันเกิด
งานวันเกิดยิ่งใหญ่ใครคนนั้น
ฉลองกันในกลุ่มผู้ลุ่มหลง
หลงลาภยศสรรเสริญเพลินทะนง
วันเกิดส่งให้สั้นเร่งวันตาย
อีกมุมหนึ่งซึ่งเหงาน่าเศร้าแท้
หญิงแก่ๆ นั่งหงอยและคอยหา
โอ้วันนั้นเป็นวันอันตราย
แม่คลอดสายโลหิตแทบปลิดชนม์
วันเกิดลูกเกือบคล้ายวันตายแม่
เจ็บท้องแท้เท่าไหร่มิได้บ่น
กว่าอุ้มท้องกว่าจะรอดคลอดเป็นคน
เติบโตจนบัดนี้นี่เพราะใคร
แม่เจ็บเจียนขาดใจในวันนั้น
กลับเป็นวันลูกฉลองกันผ่องใส
ได้ชีวิตแล้วก็หลงระเริงใจ
ลืมผู้ให้ชีวิตอนิจจา
ไฉนจึงเรียกวันนั้นว่า " วันเกิด "
วันผู้ให้กำเนิดจะถูกกว่า
คำอวยพรที่เขียนควรเปลี่ยนมา
ให้มารดาเป็นสุขจึงถูกแท้
เลิกจัดงานวันเกิดกันเถิดนะ
ควรที่คุกเข่ากราบเท้าแม่
ระลึกถึงพระคุณอบอุ่นแท้
อย่ามัวจัดงานประจานตัว
บทกลอนนี้ผมท่องมาตั้งแต่สมัยเรียน รายวิชาความจริงของชีวิต วิทยาลัยพล เชียงใหม่ครับ
เชื่อรึปล่าวครับ ว่า ครูดอยไม่เคยจัดงานวันเกิดเลยตั้งแต่เกิดมา
ขอให้สนุกกับการอ่านครับ
หมายเลขบันทึก: 177658เขียนเมื่อ 19 เมษายน 2008 17:47 น. ()แก้ไขเมื่อ 29 เมษายน 2012 22:19 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (6)
สวัสดีค่ะ "ครูดอย" กินใจค่ะ ลิ้มศรียกนิ้วโป้ง ให้2 นิ้วเลย ไม่ได้
โกรธนะคะ ชื่นชมต่างหาก (ลิ้มศรีก็ไม่เคยจัดงานวันเกิดเช่นกัน)
ขอบคุณครับ
ที่เข้ามาทักทายกัน
ขอให้มีความสุขครับ
เหมือนกันเลยครับที่บ้านก็ไม่จัดงานวันเกิด จะตักบาตรทำบุญแทนนะครับ ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ
ขอบคุณครับที่แวะมาทักทาย
ขอให้มีความสุขกับการอ่านครับ
ขอบคุณครับ
สวัสดีปีใหม่ไทยครับอาจารย์
ขอให้มีความสุข มากๆครับ