อย่าก่นพูดเพื่อจับผิด

ที่สำคัญที่สุด คือ อย่าก่นพูดเพื่อจับผิด แม้แต่จับถูก ก็ให้แขวนไว้

วันที่ได้สัมผัสป่าภูพานครั้งแรก สิ่งที่ฉันสนใจคือ เรื่องของธรรมชาติที่อยู่รอบกาย

ในวันนั้นจึงมีภาพหลายภาพที่เก็บมาฝากด้วยมุมมองที่ไม่ใช่เพียงการแวะเที่ยว

หากแต่เก็บเกี่ยวความเป็นไปของเมืองไทยไว้ในความทรงจำด้วย

มีคนบอกว่า ใครก็ตามที่ชอบจดชอบจำ เป็นคนไม่น่าคบ

ยิ่งถ้าแก่แล้ว เด็กๆยิ่งหลีกห่าง

ด้วยเบื่อกับความจำที่ถูกนำมาก่นพูดให้รำคาญซ้ำซาก

จึงขอเอามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้สำหรับคนที่รู้ตัวว่าช่างจดช่างจำที่อยากได้ลูกศิษย์ดีๆว่า

อย่าฝึกการทำให้เด็กๆรำคาญ

แต่ให้ฝึกการทำให้เด็กๆสนุก อยากรู้อยากเห็นซึ่งจะทำให้กระหายที่จะเรียนรู้

ที่สำคัญที่สุด คือ อย่าก่นพูดเพื่อจับผิด

แม้แต่จับถูก ก็ให้แขวนไว้

แล้วรอให้ธรรมชาติในตัวคนช่วยจัดสรรทุกเรื่องให้คนได้ดีเอง

มีเรื่องกวนๆมาล่อหลอกให้ทายว่าในภาพนี้มีตัวอะไรอยู่ หมอเจ๊เก็บมาบอกว่า มันก็อยู่บนที่สูงได้ด้วยนา

คำสำคัญ (Tags): #บทเรียนชีวิต#บันทึกประจำวัน#พิษณุโลก#ภูหินร่องกล้า#เติมเต็มส่วนที่ขาดหาย#เพื่อนร่วมทางเรียนรู้#เรื่องราวในวันหนึ่ง

หมายเลขบันทึก: 177175เขียนเมื่อ 16 เมษายน 2008 22:21 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:57 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่าน

สวัสดีค่ะอาจารย์

- แวะมาทักทายรอบที่ 2 นั่งเพ็งตั้งนานก็ตอบไม่ได้ค่ะ

ถ้าจะให้มโนภาพ คิดว่า เป็นรูปผิวน้ำ ที่กำลังกระพรื้มอยู่รึเปล่าคะ เห็นมีคลื่นเล็ก ๆ

- แบบว่า ผิด หรือเปล่าคะ

สวัสดีค่ะ

ครูเอเห็นเป็นเงาผิวน้ำสะท้อนภาพนก ในภาพแรก

ส่วนภาพที่ 2 นกหายไป มองภาพไม่ค่อยออกค่ะ แต่ดูจางหาย เศร้าจัง