เมื่อวานนี้ ฉันสวมวิญญาณดอกทานตะวัน ประจันหน้ากับดวงอาทิตย์ เพื่อถ่ายภาพใบไม้ย้อนแสง
สิ่งที่ค้นพบคือ มีมุมงาม ๆ น่ารื่มรมย์อยู่มากมายรอบตัวเรา เพียงแต่เราจะมองเห็นหรือไม่
กล้องถ่ายรูปช่วยให้เราค้นพบมุมมองใหม่ที่ต่างจากการมองด้วยตาเปล่า เป็นความรื่นรมย์ชนิดหนึ่ง หากเราสามารถเห็นมุมที่รื่นรมย์ในชีวิตได้ทุกวัน วันละเล็กวันละน้อย น่าจะเป็นการเติมพลังให้ตัวเองได้เป็นอย่างดี
สิ่งที่ฉันค้นพบอีกอย่างหนึ่งก็คือว่า เพราะฉันไม่ใช่ดอกทานตะวันจริง ๆ การสู้แสงอาทิตย์นาน ๆ มันแสบตาและมึนหัวเอาเรื่องทีเดียว ไม่รู้ว่าจะทำให้เป็นต้อกระจกได้ไหม.. แหะ..แหะ.. ถ่ายรูปเสร็จต้องนอนพักสายตา หลับไปอีกหนึ่งงีบ
สรุปว่าหามุมมองที่รื่นรมย์แต่พอสมควร ระวังสังขารของตัวเองด้วย ให้มันร่วงโรยตามธรรมชาติ แต่ไม่ใช่ไม่ใส่ใจดูแลจนมันน้อยอกน้อยใจ ร่วงโรยก่อนเวลาอันควร อิ..อิ..
วันนี้คุณเห็นมุมรื่นรมย์ในชีวิตแล้วหรือยังคะ ^_^
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย ใบไม้ย้อนแสง ใน ท่ามกลางความเป็นไป