ปั้นมากับมือ
ปั้นมากับมือ ประติมากรรมชิ้นเอกโดยปฏิมากรผู้ยิ่งใหญ่
กวีนิพนธ์ ปั้นมากับมือ ประพันธ์โดย เตือนใจ บัวคลี่ พิมพ์ครั้งแรกเมื่อ มีนาคม 2531 ล่าสุดพิมพ์ครั้งที่ 13 เมื่อกุมภาพันธ์ 2545 เคยได้รับรางวัลดีเด่น ประเภทหนังสือกวีนิพนธ์ ในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ ประจำปี 2532 คุณอาจิณ จันทรัมพร บรรณาธิการสำนักพิมพ์ในการพิมพ์ครั้งหลังสุดให้คำนำไว้ว่า ส่วนที่เด่นของหนังสือเล่มนี้ที่น่าจะได้รับการวิเคราะห์คือชื่อหนังสือ “ปั้นมากับมือ” ความรู้สึกที่กินใจและมีเสน่ห์อะไรปานนั้น
แม้ผู้เขียนจะเรียนไว้ว่า ทุกคำใน “ปั้นมากับมือ” เป็นเพียงบันทึกของผู้หญิงคนหนึ่งที่จารหัวใจออกมา ถ่ายทอดความรู้สึกที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันทั้งที่บ้านและที่ทำงาน แจกแจงประสบการณ์ที่สะสมไว้อันเป็นเสมือนเงาภาพของตัวเอง ไม่ได้คิดเขียนเพื่อจะประกวด บางวรรคบางบทอาจตรงกับความรู้สึกของใครก็ได้ นั่นเพราะสายใยของดวงใจแม่ทุกดวงย่อมโยงประสานไปที่จุดเดียวกัน การพอใจบางบทอาจเป็นเพราะมีประสบการณ์และพื้นฐานทางใจที่คล้ายกัน
ปั้นมากับมือเป็นกวีบทแรก แต่งเป็นโคลงกระทู้ อาจจะถือเป็นบทนำ แล้วต่อด้วยการเรียงร้อยกวีในบท ด้วยความรักของ”เธอ”และ”ฉัน” รจนาไว้ว่า ขวัญแม่เกิดมาด้วยความรัก พร้อมพรักประเพณีถูกต้อง พ่อแม่แต่งงานตามครรลอง ขนบธรรมเนียมของ...สังคมไทย ความรักก่อให้เกิดการร่วมรัก โดยประจักษ์แก่ตาโลกมาแต่ไหน ทว่าลูกอาจพิเศษยิ่งกว่าใคร เอ้านั่ง, ตั้งใจ...ฟังและจำ เมื่อรสราคซ่านเสียวเกลียวกลม เชยชมชิดชิมไม่อิ่มหนำ ก่อนกามจะกลายเป็นสีดำ ลืมตามองศีลธรรม...และยับยั้ง พ่อกับแม่จึงบริสุทธิ์ผุดผ่อง เมื่อลิ้มลองประเวณีที่สมหวัง เกิดหน่อเนื้อหยาดชีวิตไม่ปิดบัง เหมือนดังแกะปั้นมากับมือ
เจ้าของงานประพันธ์ซึ่งมีอาชีพเป็นครูสอนวรรณคดีไทยได้อธิบายกับนักเรียนว่า เด็กจะเกิดมาอย่างบริสุทธิ์ได้นั้น ก็เพราะพ่อแม่บริสุทธิ์ กล่าวคือ มิใช่ด้วยความคะนอง ด้วยการลักลอบ ด้วยการล่อลวงข่มเหง และชายหญิงที่จะมาร่วมชีวิตกลายเป็นคนคนเดียวไปจบจวบอายุขัยนั้น ความตื้นลึกหนาบางดีชั่วของกันและกันย่อมเป็นที่แจ่มชัดแน่นอน ฉะนั้น สามีภรรยาที่จะนับถือใจซึ่งกันและกัน ปัจจัยอันหนึ่งก็คือ การได้เห็นความหนักแน่นของใจหรือนิสัยที่แท้จริงทางเพศ ความเป็นผู้ใหญ่ข้อหนึ่งวัดกันที่จุดนี้ คือต้องรอได้ ทนได้ อดออม ไม่เมามัว
....น้ำนมสาวเริ่มไหลแม่ใจหาย จะมิเปิดอ้างว่าอายก็ใช่ที่ เลือดจากอกกลั่นกรองเป็นของดี จึงวันนี้ควรลูกชายได้ดื่มกิน ประจงนับร่างจิ๊ดริดเข้าชิดอก หยิบยกความอุทธัจขจัดสิ้น น้ำสีขาวจากหทัยไหลรินริน กระทบลิ้นลูกแม่วาบซาบซึ้งทรวง (ค่าน้ำนม หน้า23)
มีคำกล่าวที่ว่า ไม่มีการเดินทางครั้งใดจะยิ่งใหญ่เท่าการเดินทางของน้ำนมหยดแรกจากอกแม่ถึงปากของลูกน้อยเพื่อให้ได้สัมผัสโอชะรส
หากแต่บทกวีที่เรียงร้อยเรื่องราว ทุกบทของการรจนา ล้วนกระชับ กินใจ และแทบหาที่ติไม่ได้ นี่คงเป็นคุณค่าแห่งงานกวีนิพนธ์อีกชิ้นหนึ่งที่นับเนื่องว่าปัจจุบันนี้ จะด้วยสาเหตุใดก็ตาม อาจด้วยผู้อ่านน้อย กวีที่ถึงจริง ๆ และทำงานอย่างต่อเนื่อง น้อยยิ่งกว่าน้อย และงานกวีแทบหายไปจากวงการหนังสือเลยก็ว่าได้
ใน ไร่พรรัมภา
ความเห็น (2)
สวัสดีครับ
"ปั้นมากับมือ" นี้เป็นบทกวีที่ทรงคุณค่ามากเลยนะครับ
ยากที่จะหาได้ในปัจจุบัน
อยากได้เรื่องย่อครับ บอกได้รึเปล่าครับ