ยักษ์ยุคใหม่ : วิธีรับมือกับเด็กๆ จอมแสบ

ยักษ์ยุคใหม่ไม่ใส่เขี้ยว-เกรี้ยว-กราด

....เปิดคอร์สซัมเมอร์มาได้หลายสัปดาห์แล้ว เมื่อวานก็เหมือนกับทุกๆ วันที่เข้าสอนเด็กกลุ่มนี้ แต่ด้วยความแตกต่างหลากหลายของผู้เรียนที่ประกอบไปด้วยนักศึกษานานาคณะ ไม่บ่อยครั้งที่ อ.สุภาภรณ์ จะแปลงร่างเป็นอาจารย์สาวผู้ใจไม้ไส้ระกำ แต่เมื่อวานนี้เจอฤทธิ์บรรดาศิษย์ๆๆๆ ทั้งหลาย จากนางฟ้าเลยกลายร่างเป็นนางยักษ์มันซะอย่างนั้นแหละ ...แต่ยักษ์ พ.ศ. นี้ จะใส่เขี้ยว-เกรี้ยว-กราด ก็กระไรอยู่ แทนที่จะคุมเด็กได้ ถ้าทำเช่นนี้จะกลายเป็นให้เด็กๆ หัวร่อกันมากกว่า .....ยักษ์ในแบบฉบับของ อ.สุภาภรณ์ เป็นยักษ์ผู้ดี มิแสดงอาการเกรี้ยวกราดแต่อย่างใด ...มีเพียงประโยคเด็ด ประโยคเดียวที่ออกมาจากปาก อาจารย์ยักษ์สาว คือ "เรือ..น่ะนะ มันจะไปถึงฝั่งได้ คนในเรือต้องช่วยกันพาย .. หาก อ. พายไปคนเดียวยังไงก็ไปไม่ถึงแน่นอน ต่อให้ อ. พายเก่งแค่ไหน แต่หากพวกเราไม่คิดจะช่วยกันพาย..แทนที่จะถึงฝั่ง กลับกลายเป็นจะต้องล่มแทน..." ....เป็นไปตามความคาดหมาย บรรดาศิษย์ๆ ทั้งหลาย มีพฤติกรรมเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง จากที่เมื่อครู่เป็นแมวใส่เขี้ยวเล็บคุยกันให้แซ่ดดด บัดนี้กลายเป็นเสือเชื่องๆๆๆๆๆ กันถ้วนหน้า ...นี่แหละ วิธีการลงโทษในยุคนี้ พ.ศ.นี้ อย่างได้ผลจับใจ ใครรึผู้ใดยังใช้วิธีการแบบ "ยักษ์โบราณอยู่" มีหวังนอกจากจะไม่ได้ผลแล้ว ดีมิดียังจะได้เสียงหัวร่อของเด็กๆๆๆ ไล่หลังมาเป็นของแถมแน่ๆๆๆๆ

[ดร. ดิศกุล เกษมสวัสดิ์]

อยากบอกว่า ยักษ์ยุคใหม่ไม่ใส่เขี้ยวเกรี้ยวกราด แต่ฟาดฟันด้วยคารมเชือดเฉือนที่คมคาย ใช่ไหมครับอาจารย์ จึงจะจัดการเด็กจอมแสบได้ ..นับถือ..นับถือ...

[นุชจรินทร์ บัวล้อม]

อาจารย์เก่งจังนะคะที่ปราบนักเรียนจอมแสบได้ หนูขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์ สู้ ..ต่อไปนะคะ

[แสงแห่งจันทรา]

เรื่องนี้เขียนไว้เมื่อ 14 ปีที่แล้ว…พอมาอ่านวันนี้ก็คิดว่ายังเป็นสิ่งที่ใช้ได้ในยุคสมัยนี้นะคะ “ไม่มีมนุษย์คนไหนบนโลกใบนี้ชอบการถูกดุถูกว่า” ยิ่งการประชดประชัน ยิ่งพาให้เตลิดไปกันใหญ่ แต่ถ้า พูดคุยกันด้วยเหตุด้วยผล เชื่อว่าคนทุกคนย่อมเข้าใจได้มากขึ้น