กว่าจะเป็น:::::สาทร ว่องดี :::::::::
แกเป็นครูแล้วอย่าลืมให้โอกาสกับนักเรียนด้วยนะเพราะนักเรียนที่ขัดสนแบบแกยังมีอีกเยอะ....ครับ !
วันนี้ขอแสดงความยินดีกับโรงเรียนสตรีนนทบุรีที่มีข้าราชการครูได้รับการคัดเลือกเป็นข้าราชการพลเรือนดีเด่นประจำปี ๒๕๕๐ รับรางวัลไปเรียบร้อยแล้ว......หลายคนคงแปลกใจว่าครูพรรณา...ช่าง....จริงๆ ....ขอบอกว่าวันนี่ดีใจมาก...กลับมาจากเชียงรายว่าจะเขียนบันทึกเที่ยวเชียงราย...คุณเครื่องคอมฯ เขาก็งอแง...เราก็เลยแงงอบ้าง...ไม่เขียนแล้ว...ลงจากตึก ๕ มุ่งหน้ากลับบ้าน...ขับรถไปถึงหน้าอาคาร ๑ ใครหวา...เสื้อแดงๆ ...ส่งยิ้มมาคุ้น.....เบนหัวรถเข้าไปจอด.....สวัสดีครับอาจารย์....เจ้าสาทร....มาไงยะ....มาหาอาจารย์ครับ...แล้วเข้าบ้านหรือยัง...ไปแล้วครับบ้านปิดไม่มีใครอยู่....เลยนั่งรออาจารย์ที่นี่......มันเก่งว่ะนั่งรอจนได้เจอครูมัน......เสียงรองธวัชพูดแซว...หลังจากที่นั่งเป็นเพื่อนคุยกันนาน.....ปิดเทอมแล้วไม่สอนหนังสือหรือ...มาบอกข่าวดีครูหรือเปล่า....มาครับตั้งใจมาจริงๆ ....เมื่อไรล่ะลงกำหนดหรือยัง....แม่เขาเรียกสินสอดเท่าไร......ไม่ใช่ครับๆๆ......มาบอกว่าปีนี้ผมได้รับคัดเลือกเป็นข้าราชการพลเรือนดีเด่นครับ.....โรงเรียนเขาเสนอชื่อผม....รับรางวัลไปเรียบร้อยแล้วครับ.......ครูพรรณาดีใจซะ........มารู้จักเขากันดีกว่า.......ตั้งหัวข้อว่า....กว่าจะเป็นสาทร ว่องดี.......
ภาพนี้ถ่ายเมื่อ ๔ เมษายน ๒๕๕๑
สาทร ว่องดี นักเรียนจากโรงเรียนบ้านหนองวัลย์เปรียง เข้ามาเรียนชั้นม. ๑ โรงเรียนบางลี่วิทยา ในช่วงปี ๓๓.....เขาเรียนอยู่ในห้องม. ๑ / ๔ .....เรียนค่อนข้างช้า( ทำอะไรชักช้า ).........แล้ววันหนึ่งเด็กหญิงชมพู.....อาจารย์คะสาทรมันไม่มีรองเท้านักเรียน......หนูมีของเก่าอยู่คู่หนึ่งจะให้มันได้ไหมคะ....ได้สิ...ว่าแต่เขาจะใส่ได้หรือเปล่า...พรุ่งนี้หนูลองเอามาให้เพื่อนนะ.....สาทรใส่ได้พอดี.......ต่อมาพอขึ้นชั้นม. ๒ .....ครูหลายคนเริ่มรู้ปัญหาสาทร....บ้านทำไร่แต่ไม่ได้ผลเนื่องจากน้ำไม่สะดวก......จนถึงไม่มี.....สาทรต้องไปรับจ้างถากหญ้าในไร่อ้อยทุกวันหยุดรายได้วันละ ๒๐ - ๕๐ บาท...ต่อมาพ่อซึ่งใช้แรงงานก็มีอาการป่วยไม่สามารถทำงานหนักได้ยาวนานเพราะเป็นตะคริว......ครูจึงให้สาทรช่วยแม่ค้าโรงอาหารล้างจานช่วงพักกลางวัน...เพื่อแลกอาหารกลางวัน...บรรดาแม่ค้าเห็นในความขยันขันแข็งก็เมตตาให้เงิน....อาหาร..และขนม...เพื่อกลับไปฝากญาติหลังเลิกเรียน......ส่วนวันหยุดก็ให้มารับจ้างทำงานตามบ้านครู - อาจารย์ แล้วแต่ใครจะจ้าง....งานนี้ครูพรรณาขอตั้งค่าแรงงานเป็นวันละ ๑๐๐ บาท เป็นอย่างต่ำ.....เพื่อให้นักเรียนได้มีเวลาอ่านหนังสือบ้าง.......งานที่ทำในวันหยุดก็จะทำประมาณ ๑ - ๔ ชั่วโมงก็หยุด...ช่วงบ่ายก็ให้พักอ่านหนังสือไป....จนกว่าจะเย็นจึงจะให้กลับบ้าน.... เมื่อจบชั้นม. ๓....ครูพรรณาก็ได้ข่าวว่าสาทรจะไม่เรียนต่อ...เพราะต้องไปช่วยทางบ้าน......ครูพรรณาไปขอร้องผู้ปกครองว่า...ถ้าสาทรไม่ช่วยทำกินที่บ้าน....ทุกคนจะอยู่ได้หรือไม่...ผู้ปกครองรับว่าอยู่ได้...ครูพรรณาจึงขอผู้บริหารให้สาทรได้อยู่ที่บ้านพักนักการภารโรงที่ว่างอยู่......และหางานให้สาทรทำ......เช้าตี ๕ ต้องไปทำงานที่โรงอาหารเพื่อแลกอาหารเช้า...พักกลางวันทำงานที่โรงอาหารแลกอาหารกลางวัน...ตกเย็นช่วยงานบ้านอาจารย์อัมพรเพื่อแลกอาหารเย็น.....กลางคืนไปล้างจานที่ตลาดเพื่อแลกเงิน...อยูได้สักพัก...ต้องเลิกงานกลางคืนเพราะไม่มีเวลาอ่านนหนังสือ........วันหยุดก็แล้วแต่ครูคนใดจะจ้าง...พักกลางวันก็กินข้าวบ้านครูพรรณา......อีกประการหนึ่งโรงเรียนเปิดโครงการพิเศษ สพพ. ให้แก่นักเรียนชั้นม. ปลาย...โดยเรียนเร็วเพียง ๒ ปี ก็จบ.....สาทรต้องเข้าโครงการนี้เพราะความจน.......
ความเพียรพยายามของสาทรเป็นที่เลื่องลือและได้รับความชื่นชมยินดีจากครู - นักการภารโรง -แม่ค้าแม่ขายในโรงเรียน....ทุกคนมีส่วนช่วยอุปถัมภ์ค้ำจุนให้สาทร ก้าวเดินในเส้นทางการศึกษา....ลุงเสนอ อุดมพร คนขับรถของโรงเรียน....กล่าวว่า...ผมยอมในความอึดของสาทร.....นายสุวรรณ เรืองขจร...นักการภารโรงเมื่อก่อนรับหน้าที่ยาม....กล่าวว่า.....ผมยอมรับในความอุตสาหพยายามของเขาไปไหนก็เหน็บหนังสือไว้ที่เอวด้านหลัง...มีเวลาว่างหยิบหนังสือมาอ่าน...ใครเรียกทำงานก็เก็บหนังสือไว้ที่เอว......ว่างก็หยิบมาอ่านต่อ...ผมอยากเห็นนักเรียนใรโรงเรียนของเราทุกคนเป็นอย่างสาทร.....ไม่มีวันไหนที่เขาจะไม่มีหนังสือเหน็บไว้ที่เอว.......สาทรเรียนจนจบชั้นม.ปลาย แล้วสอบเข้าเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งที่กรุงเทพฯ แถวๆ บางเขน.....ในสาขาวิชาฟิสิกส์
ขณะที่เรียน...ปีที่ ๑ ต้องรับจ้างทำงานและเรียนไปด้วย....วันหนึ่งสาทรมาที่บ้าน...อาจารย์ครับผมไปสมัครขายของที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง...เขาให้ใส่เสื้อแขนยาวสีฟ้าอ่อน....กับรองเท้าหนัง....ผมไม่มี.....เออ! ครูดูก่อนของพ่อน้องเอ้น้องอ้ำมีอยู่ตัวหนึ่งก็เก่ามากแล้วเธอจะใส่ได้หรือเปล่า...เอามาลองดู...ใส่ได้แต่คอยก่อนให้ครูพลิกกลับเอาคอเสื้อที่อยู่ด้านหลังมาไว้ด้านหน้าก่อน....เพราะของเก่ามันเปื่อยแล้ว.....แล้วรองเท้าทำไงดี....อาจารย์ประสาน แสวงทอง...บ้านที่อยู่ข้างหน้าบ้านครูพรรณา...ก็อนุเคราะห์รองเท้าเก่าให้อีก ๑ คู่.......ก่อนสาทรกลับไปทำงาน....แล้วข้าวปลาอาหารแกกินกันยังไง....ข้าวเช้าไม่ได้กินครับ....ไปกินตอนเที่ยง.....นาวินกับเพื่อนๆ ที่อยู่วัดเขาจะนำอาหารจากวัดมาให้พวกเรากินครับ...พวกเราเลยหรือ...ครับ ! แบบผมนี่มีหลายคน.....เออ!แล้วทำไมแกไม่ขออยู่ที่วัดเล่า....อยู่ไม่ได้ครับ...พระมีลูกศิษย์หลายคนไม่ได้....
ชั้นปีที่ ๓ .....สาทรมาหาที่บ้านตอนเที่ยง......อาจารย์ครับช่วยเซ็นต์ชื่อรับรองว่าผมยากจนจริงให้หน่อยครับผมจะไปยื่นกู้ยืมเพื่อการศึกษา.........แล้วแกไม่ให้กำนันผู้ใหญ่บ้านเซ็นต์เล่า...เดี๋ยวมหาวิทยาลัยจะว่าครูเข้าข้างเด็ก.....ผมไปขอแล้วครับเขาเรียก.........มาครูเซ็นต์เอง...เออ! ไอ้ที่จน....จนจะตายยังขูดเลือดกับมันอีก......แล้วก็อย่าใช้จ่ายฟุ่มเฟือยล่ะ....ยืมเขาแล้วก็ต้องหาใช้เขานะพยายามเข้า...
ปลายปี ๔๔ ....สาทรแวะมาหา....แจ้งข่าวว่าเรียนจบแล้วและรับปริญญาแล้ว...ขณะนี้รับจ้างสอนหนังสือกับโรงเรียนสอนพิเศษแห่งหนึ่ง.....ก็ดีใจกันตามระเบียบ....รุ่งขึ้นยังไม่เที่ยงสาทรกลับมาอีก....มาทำไมอีกไหนว่ากลับกรุงเทพแล้ว.....กลับไปแล้วครับ...เมื่อคืนนอนไม่หลับคิดถึงอาจารย์...คิดถึงทำไม....โฮ้ย! จะเล่ายังไงดี.....เออ! ยากนักก็กินข้าวก่อนค่อยเล่า....เล่าก่อนดีกว่า....เมื่อวานกลับไปพอเดินเข้าปากซอยหอพัก...เพื่อนๆ ทุกคนต่างก็แซวว่าสาทรเก่งจัง ๆ ๆ ๆ....ผมก็งง...ต่อมาถึงรู้ว่าผมสอบบรรจุได้อันดับที่ ๑ ของจังหวัดสระแก้ว....ผมดีใจ....ตื่นขึ้นก็รีบมาจากกรุงเทพฯมาบอกอาจารย์นี่แหละ....เออ! เองจะให้ครูดีใจด้วยว่างั้นเถอะ.....ครับ!...แล้วเขาให้เลือกโรงเรียนเมื่อไร......สัปดาห์หน้าครับ....มีโรงเรียนอะไรบ้าง....ผมก็ยังไม่รู้ครับ.....งั้นแกก็เลือกโรงเรียนที่มันไปมารถไฟได้สะดวกหน่อยก็แล้วกัน.....แกเป็นครูแล้วอย่าลืมให้โอกาสกับนักเรียนด้วยนะเพราะนักเรียนที่ขัดสนแบบแกยังมีอีกเยอะ....ครับ ! .......เออ ! ครูมีเพื่อนเป็นหัวหน้าสามัญศึกษาอยู่ที่สระแก้วจะติดต่อให้เขาดูแลให้นะ...เสียงพ่อน้องเอ้น้องอ้ำบอกกับสาทร........แล้วสาทรก็ได้สอนที่โรงเรียนวัฒนานคร......ในช่วงวันหยุดก็เข้ามาสอนพิเศษในกรุงเทพฯ.........สอนที่วัฒนานครได้สัก ๑ - ๒ ปี ..... ก็ได้ย้ายเข้ามาสอนที่โรงเรียนสตรีนนทบุรี..............
คำสำคัญ (Tags): #ข้าราชการพลเรือนดีเด่น
หมายเลขบันทึก: 175978เขียนเมื่อ 9 เมษายน 2008 09:44 น. ()ความเห็น (13)
สวัสดีครับ
ขอเป็นกำลังใจให้ต่อไปนะครับ
ขอยกย่องในความวิริยะอุตสาหะ ของคุณครูสาทรครับ
และก็ต้องยกย่องบรรดาบุคลกรในโรงเรียนบางลี่ ด้วยนะครับ...ที่มีความโอบเอื้ออารีต่อนักเรียน...จนบังเกิดผล แห่งความภาคภูมิใจเช่นนี้ อ่านแล้วน้ำตาซึมเลย...
สวัสดีค่ะ
คุณ HeadOfArt ขอบคุณที่เป็นกำลังใจค่ะ...เมื่อไรเขียนให้อ่านบ้างคะ
คุณกวินทรากร ขอบคุณค่ะ....ตกลงใจรูปนี้นะคะ
- ขอชื่นชมคุณครูกระดาษทราย
- กับลูกศิษย์ที่ขยันมากๆๆ
- อยากบอกว่า ชีวิตเหมือนขจิต เลย
- แต่ขจิต โชคดีที่พระเอาไปอยู่วัด
- บ้านก็ไม่ต้อง เช่า ข้าวก็ไม่ต้องซื้อ
- ตอนเป็นคุณครูแล้ว ลาเรียนต่อที่มศว ประสานมิตร กรุงเทพฯ ยังไปบิณฑบาตกับหลวงพี่อยู่เลย
- แต่ไม่มีใครรู้ นึกว่าเด็กวัด
- อิอิๆๆสงสัยหน้าตาให้
- อิจฉาคนไปเที่ยวเชียงราย เอามเล่าเสียดีๆๆ
- ขอไปทำงานก่อนนะครับ
- ยินดี และชื่นชมกับความพยายาม ความสำเร็จคุณครูสาธร ด้วยนะคะ
- โรงเรียนบางลี่ มีส่วนอย่างมาก ในการส่งเสริมเด็กคนนึง ให้มาเป็นบุคคลที่สามารถทำประโยขน์ให้สังคม
- หลานสาวก็เรียนอยู่ที่สตรีนนท์ค่ะ
สวัสดีค่ะ
* อาจารย์ขจิต...ม่ายบอกม่ายรู้นะว่าเป็นเด็กวัด.....เด็กวัดส่วนใหญ่ได้ดีเพราะมีคุณธรรมประจำใจ.....
* คุณณัฐยา.....คน...เวลา...และโอกาส...ควรเกื้อกูลกันค่ะ...ขอบคุฯสำหรับกำลังใจค่ะ
ผมเคยสอน..นักเรียนรุ่นพิเศษรุ่นนี้..ทุกคนสุดยอดจริงๆ..ขออนุโมทนา..ในส่วนกุศลที่ครูบางลี่วิทยาโดยเฉพาะครูพรรณาที่ได้ร่วมกันสร้างสรรค์ลูกศิษย์..จนประสบความสำเร็จ..และเป็นแบบอย่างที่ดีต่อสังคม..และขอยกย่องครูสาทร..ศิษย์กตัญญู
....ว่าแต่..เธออ้วนขึ้นเยอะ..เลยนะ
- ชื่นชมครูสาทรมากๆ
- แต่ไม่รู้จะใช้คำพูดใดกับครูพรรณา "ครูทั้งชีวิตและจิตใจ"
สวัสดีค่ะ
* ครูพิสูจน์....เราครูบางลี่..รู้สึกภาคภูมิใจมาก
* ท่านหัวหน้าลำดวน...ขอบพระคุณมากค่ะที่ให้กำลังใจ
สวัสดีค่ะครูอาจารีย์
* ขอบคุณมากค่ะ
* ร่วมชื่นชมกับลูกศิษย์ของครูด้วยค่ะ
จันทร์ตรี เศรษฐาวิวัฒน์
ขอแสดงความชื่นชมกับครูสาทรด้วยนะคะ
ความมุ่งมั่นมานะเป็นแบบอย่างที่ดีของครูละนักเรียนควรเอาแบบอย่าง ความจน ไม่ใช่อุปสรรคที่แท้จริงความต้้งใจจริงต่างหาก
ชื่นชมครูของน้องสาทรด้วย หากขาดครูที่ดีคอยผลักดันช่วยเหลือ คงไม่มีครูสาทร คนเก่งคนนี้ เป็นแน่แท้ค่ะ ......ครูแม้ว โยธินบูรณะ
นางพรรณา ผิวเผือก
สวัสดีค่ะอาจารย์จันทร์ตรี
ขอบคุณที่เป็นกำลังใจค่ะ ขณะนี้สาทรย้ายมาอยู่ที่โยธินฯ ขอฝากอาจารย์ช่วยแนะนำเขาด้วย