ผมยกตัวอย่างการแสวงหาความดับทุกข์ของเจ้าชายสิทธัตถะเป็นการจัดการความรู้ คือเจ้าชายเห็นความทุกข์ แต่ไม่ได้วิจัยว่าความทุกข์เกิดจากอะไร? ท่านเริ่มจากจินตนาการว่า มนุษย์พ้นทุกข์ได้ จากนั้นใช้ความรู้ที่มีอยู่คือ 1)ออกบวชเพื่อให้ง่ายต่อการแสวงหา 2)ไปเรียนรู้จากbest practice สำนักอาจารย์อาฬารดาบสและอุทกดาบส ท่านไม่ได้ไปเรียนท่องหนังสือเช่นปัจจุบัน แต่ไปเรียนการปฏิบัติจนรู้เท่าเทียมกับอาจารย์ แต่พบว่า ยังดับทุกข์ไม่ได้ รู้มาว่า ต้องทรมานตน ก็อดอาหารจนผอมแห้ง ทดลองทำจากความรู้/เข้าใจที่มีอยู่ สรุป ทดลองทำใหม่ โดยมีเป้าหมายชัดเจน จนสุดท้ายบรรลุธรรม จากนั้น จึงได้ทบทวนกระบวนการเรียนรู้ที่ผ่านมา และอรรถาจารย์รุ่นหลังมาถอดความรู้สรุปว่า วงจรทุกข์เลื่อนไหลไปตามกระแสปฏิจจสมุปบาท ทางดับทุกข์ประกอบด้วย องค์แปด นี้คือEK ที่แต่ละคนจะใช้เป็นแนวทางในการค้นหาความดับทุกข์ของตนเองที่เป็น เวทิตัพโพ วิญญูหิ คือTK
