ทำไมการพึ่งตนเองจึงสำคัญนัก

กระบวนการพึ่งตนเองนั้นอุดมไปด้วยสัมพันธภาพ

การพึ่งตนเองเป็นเรื่องของกระบวนการ ที่มีการสั่งสม สืบทอด เกิดจากปฏิสัมพันธ์ของชีวิตมนุษย์กับมนุษย์กับธรรมชาติระบบนิเวศน์

แม้คำ “ พึ่งตนเอง “ จะเหมือนว่าตนเองเป็นศูนย์กลางของการดำเนินวิถีชีวิต มิได้หมายถึงผู้อื่น แต่ในกระบวนการการพึ่งตนเอง นั้นอุดมไปด้วยไปด้วยสัมพันธภาพของตนเองกับผู้อื่นรอบข้างทั้งใกล้ทั้งไกลและระบบนิเวศน์ทั้งในทางรับและทางให้

เพราะการพึ่งตนเองได้ ทำให้คน”ตื่น”จากการหลับใหลที่จะต้องทำตามคนอื่นตลอดเวลา
เพราะการพึ่งตนเองได้ ทำให้คน”สร้าง”สิ่งใหม่จากการเรียนรู้ของตนเองได้
เพราะการพึ่งตนเองได้ ทำให้คน”เห็น”(ศักยภาพ)ตนเอง “รู้จัก”(ศักยภาพ)ตนเอง
เพราะการพึ่งตนเองได้ ทำให้คนเป็นผู้”เลือก”ได้
เพราะการพึ่งตนเองได้ ทำให้คนพัฒนาตนเองได้

การพึ่งตนเองได้อย่างเดียวไม่เพียงพอ ต้องสร้างขยายความพึ่งตนเองได้นั้นไปสู่ผู้อื่น เป็นกลุ่มเป็นพวกเป็นชุมชนเป็นเครือข่ายเพื่อให้เกิดการ

สะสมของกำลังแห่งการ”ตื่น”
สะสมปริมาณของการ”สร้าง”สิ่งใหม่ ๆ
สะสมความหลากหลายแห่งการ”เห็น”และ”รู้จัก”ศักยภาพ แห่งตน
สะสมคุณภาพแห่งการ “ เลือก”
สะสมความเป็นไปได้ที่จะพัฒนาตนและสังคมและโลกตามลำดับ

ในกระแสอันเชี่ยวกรากของโลกาภิวัตน์และผลลัพธ์ที่ทะยอยปรากฏรูปธรรมที่สร้างความทุกข์ยากแก่คนเล็กคนน้อยและผู้คนทั่วโลกทั้งที่รู้สึกตัวและไม่รู้สึกตัว ท่ามกลางสภาวะปัญหาทั้งปวงที่เกิดขึ้นนั้นก็ได้ทำให้มนุษย์ดิ้นรนแสวงหาทางออกจากการถูกลากถูไปกับระบบอันบิดเบี้ยว