เบนโซไดอะซีปินเป็นกล่อมประสาท
ออกฤทธิ์ในการกดประสาทส่วนกลาง ผลการออกฤทธิ์มีหลายอย่าง ได้แก่
ลดอาการวิตกกังวล สงบประสาท คลายกล้ามเนื้อ
และต้านอาการชัก
เบนโซไดอะซีปินจึงถูกนำไปใช้ประโยชน์อย่างแพร่หลาย
ในการบำบัดผู้ติดยาเสพติด
มักมีการสั่งใช้เบนโซไดอะซีปินเพื่อทำให้ผู้ป่วยสงบ
และนอนหลับได้
โดยทั่วไปมักให้เบนโซไดอะซีปินที่ออกฤทธิ์ยาว (เช่น Diazepam
และ Chlordiazepoxide)
เนื่องจากมีข้อดีที่ระดับยาในเลือดค่อนข้างคงที่
จึงไม่ต้องให้ยาวันละหลายครั้ง
ในขณะที่เบนโซไดอะซีปินที่ออกฤทธิ์สั้น (เช่น Lorazepam)
จำเป็นต้องให้ยาวันละหลายๆ ครั้ง
แต่อย่างไรก็ตามควรระมัดระวังการให้เบนโซไดอะซีปิน ที่ออกฤทธิ์ยาว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในผู้ป่วยมีการทำงานของตับไม่ดีซึ่งจะมีเมตาโบลิซึมของยาลดลง
หากให้ยาในขนาดสูงติดต่อกันเป็นระยะเวลานาน
อาจเกิดการสะสมของยาจนเกินขนาดขึ้นได้
ภาวะเบนโซไดอะซีปินเกินขนาด
ผู้ป่วยจะมีอาการง่วงนอนมากผิดปกติและอัตราการหายใจลดลง
แก้ไขได้โดยฉีดยาต้านฤทธิ์เบนโซไดอะซีปินคือ Flumazenil (Anexate®)
0.3 มก. ทางหลอดเลือดดำ ให้ซ้ำได้ทุก 1 นาที
จนกระทั่งผู้ป่วยรู้สึกตัว หรือขนาดทั้งหมดไม่เกิน 2
มก. Flumazenil
จะแย่งจับกับตัวรับของเบนโซไดอะซีปิน ทำให้เกิดการยับยั้งฤทธิ์ของเบนโซไดอะซีปินที่ออกฤทธิ์ต่อระบบประสาทส่วนกลาง
ดังนั้นเพื่อเป็นการบริหารความเสี่ยงของอันตรายที่จะเกิดขึ้นจากการให้ยาเบนโซไดอะซีปิน
จึงควรมีการเฝ้าระวังสังเกตอาการผู้ป่วย เช่น
ภาวะง่วงซึมผิดปกติ
จิตใจสับสนหรือเชื่องช้า
ตลอดจนการติดตามวัดสัญญาณชีพเป็นระยะๆ
