ห่างหายจากการเขียนบันทึกไปเสียนานกลับมาคราวนี้มีเรื่องราวที่น่าประทับใจของผู้สูงอายุในชุมชนคนบ้านกร่างมาเล่าสู่กันฟัง เมื่อวันที่ 29 มีนาคม 2551 องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านกร่างภายใต้การนำของนายกประมวล บำรุงดี ได้มอบหมายให้รองปรีชา ศรีชัย และฝ่ายการศึกษา เป็นผู้จัดกิจกรรมนำผู้สูงอายุและสมาชิกชมรมสร้างเสริมสุขภาพตำบลบ้านกร่างจำนวน 120 คน เปลี่ยนบรรยากาศมาออกกำลังกายชายทะเลที่หาดจอมเทียน พัทยา จ.ชลบุรี (แล้วฝันก็เป็นจริงเสียที)
การเดินทางจากบ้านกร่างด้วยรถบัสแอร์ 2คันๆละ 60 ที่นั่ง ตั้งแต่เวลา24.00น ถึง จ.ชลบุรีเวลา 8.00 น ถึงแม้จะแออัดและเมื่อยล้าแต่ทุกคนล้วนมีสีหน้าที่ยิ้มแย้มเบิกบานเมื่อได้สัมผัสกับลมทะเลและเสียงคลื่น เราเริ่มด้วยการออกกำลังกายชายหาด เพื่อยืดเส้นยืดสายหลังจากที่นั่งรถมานาน หายปวดเมื่อยแล้วก็ให้ทุกคนรับประทานอาหารเช้าและพักผ่อนตามอัธยาศัย
คุณปรีชา..ผู้นำทีม ดูท่าทางมีความสุขมากกว่าใครเพราะมีครอบครัวมาให้กำลังใจด้วย
หลายคนใช้เวลาอย่างคุ้มค่ากับที่เดินทางมาไกล...โดดลงทะเลเล่นน้ำอย่างสนุกสนานและแล้ว เรือบานาน่าโบ้ท ก็เป็นกิจกรรมที่สมาชิก ส.ว ของเราปลื้มมากเป็นพิเศษเที่ยวแล้วเที่ยวเล่าท่ามกลางเสียงหัวเราะของกองเชียร์ที่ลุ้นและเอาใจช่วยอยู่ในทะเล (สงสัยเจ้าของเรือคงสบาย...งดออกเรือได้อีกหลายวัน)
ช่วงเวลาแห่งความสุขได้ผ่านไปอย่างรวดเร็วเวลา 15.00 น พวกเราอำลาเสียงคลื่นและลมทะเลที่แสนเย็นสบาย...หลายคนไม่ได้เล่นน้ำทะเลแต่มีความสุขที่ได้มานอนหลับที่ชายหาด(ไม่ได้นอนมาทั้งคืน)..พอตื่นขึ้นมาอีกทีได้เวลาเดินทางกลับ....โถๆๆๆๆๆ คราวหน้าแก้ตัวใหม่แล้วกันนะ...สวัสดีค่ะ
ที่เริงร่าอยู่บน BANANA BOAT ก็มียายหยิน..ยายเมี้ยน..ป้าเฮียง..ป้าฮง
อายุรวมกันเกือบ 300ปีเชียวนะนั่น
หมอจอยกับหมอพร..ยอมไม่ได้..ขอซักรอบ....ส่วนนู๋รัตน์กลัวค่ะไม่กล้าขึ้นขอนั่งดูแล้วกัน
ได้ทั้งความสนุก เพลิดเพลิน และก็มีร่างกายแข็งแรงกลับบ้านไปทุกคนเลยนะครับ
เป็นกิจกรรมที่ควรจะทำเป็นประจำนะครับ
เปลี่ยนบรรยากาศการออกกำลังกาย ทำให้มีกำลังใจและจูงใจในการออกกำลังกายมาก
ขึ้นจริงๆเลยครับ
เห็นภาพแล้วมีความสุขจังเลย พีรัตน์ พี่จอย เป็นตัวอย่างของการตั้งใจจริง ที่อ้อต้องดูเป็นตัวอย่าง ดีใจที่ได้ทำงานร่วมกัน
เออ.. บน BANANA BOAT ที่ยายหยิน..ยายเมี้ยน..ป้าเฮียง..ป้าฮง นั่งกรี๊ดกันฟันปลอมหล่นหาเจอไหมเนี๊ย
อยากเห็นหนูรัตน์เล่นบาบาน่าโบ้ทกับผู้สูงวัยตำบลบ้านกร่างจริงๆนะ เมื่อไรได้ไปอีกอย่าลืมถ่ายรูปมาให้ดูมั่ง
นู๋รัตน์กลัวน้ำมากที่สุดเลยค่ะ แต่ถ้ามีอาจารย์นิพัธ ขึ้นด้วยก็..โอ เค นะคะ จะได้มีคนให้เกาะเข้าฝั่ง(ว่ายน้ำไม่เป็น)
หนูรัตน์ขวัญใจคนบ้านกร่าง ขอให้มีความสุขมากๆ ตลอดไปตั้งแต่วันสงกรานต์เลยทีเดียวนะ
ไม่ได้เข้ามาในgotoknow เสียนาน ขอบคุณ อจ.นิพัธ และพี่โต้ง ที่มาอวยพรวันสงกรานต์ให้...รักและคิดถึงเสมอค่ะ