บนถนนการนิเทศ
ดีใจที่มีโรงเรียนในฝันอยู่บนถนนการนิเทศ
ตอนคืนที่หนาวเหน็บ ตอนที่ 1
เล่าตอนนี้เพราะชวนให้หลายคนงงว่าเกี่ยวกับการนิเทศอย่างไร?
วันนั้นเป็นวันที่เหนื่อยมากที่สุดวันหนึ่ง เริ่มที่เหนื่อยใจเพราะโรงเรียนขอประเมินและขอให้ผู้ใหญ่ระดับท่านผช.รมว.เป็นประธานซึ่งเราไม่อาจจะช่วยได้ท่านไม่ว่าง โรงเรียนคงผิดหวัง และคาดว่าจะมีนักการเมืองระดับชาติร่วมในการประเมิน อย่างไรก็ตามการประเมินต้องดำเนินการต่อไปตามหลักการ วันนั้นประเมิน 2 โรงเรียน ประเมินโรงเรียนที่ 1 เป็นโรงเรียนมัธยมขนาดเล็ก เด็กๆน่ารักมากพยายามตอบคำถาม จำได้ว่ามีสส.ติดตามดูการประเมินตลอดเวลา ท่านผอ.โรงเรียนเป็นผู้หญิงเก่ง โรงเรียนมีกิจกรรมสอนภาษาอังกฤษดี มีชาวต่างชาติช่วยสอน เด็กๆโดยเฉพาะมัธยมต้นไม่กลัวคำถามแถมพูดโต้ตอบเป็นภาษาอังกฤษได้ ผลการปะเมิน รับรองให้เป็นต้นแบบโรงเรียนในฝัน มอบป้ายรับรองต้นแบบโรงเรียนในฝัน จากนั้นรับประทานอาหารกลางวันนิดหน่อย ไม่มีโอกาสดูการแสดงของนักเรียน แต่ได้เก็บภาพนักเรียนเล่นดนตรีสากลไว้ น่าดีใจในความสามารถเพราะเป็นโรงเรียนเล็กๆ
เวลาบ่ายโมง รีบเดินทางไปอีกโรงเรียนซึ่งเป็นโรงเรียนมัธยมขนาดกลาง โรงเรียนนี้ มีงานอาชีพและกีฬาชกมวยเด่น ขณะที่ประเมินชาวบ้านดูมวยอย่างสนุกสนาน ชาวบ้านมาเชียร์มวยมากกว่ามาคอยลุ้นผลการประเมิน ท่านผอ.โรงเรียนสามารถเข้ากับชาวบ้านได้เป็นอย่างดี ช่วงเวลานั้น GSP กำลังใหม่ RTพนิจ ได้มานิเทศและแนะนำไว้เยอะเลยดูดีมาก เด็กๆสร้างสะพานข้ามแม่น้ำให้ดูด้วยกฎปิตากอรัส เช่นเคย สามารถผ่านคำถามโหดๆจากกรรมการได้อย่างน่าชื่นชม ขณะที่ประเมิน RT หมู ได้รับนัดการนิเทศจากโรงเรียนคำเพิม่วิทยา ที่สกลนคร โดยอ้างว่าเป็นเส้นทางผ่านที่เรา 3 คน ( ป้าเจน RTพนิจ และ RTหมู)จะผ่านไปนครพนม การประเมินและให้การรับรองเสร็จเวลา 19 นาฬิการับประทานอาหารเย็นแล้วออกเดินทางทันที ผอ.โรงเรียนให้รถโรงเรียนไปส่งต้องขอบคุณมาก ขึ้นรถไปสักพักเพิ่งทราบว่าคนขับรถเป็นมืออาชีพต้องจ้างเป็นพิเศษเพราะต้องขับรถยามค่ำคืนบนเทือกเขาภูพานอันหนาวเหน็บ (ติดตามต่อค่ะ)
หมายเลขบันทึก: 174480เขียนเมื่อ 1 เมษายน 2008 00:18 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 23:23 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (1)
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก