24 มีนาคม 2551 : ส.ค.ส.แนะนำสุนทรียสนทนา

ฉันเห็นด้วยกับที่น้องโต๋จากร.พ.หล่มสัก แลกเปลี่ยนไว้ว่า การที่ได้มาพบกันนั้น เป็นเพราะชะตาต้องกัน และมีอะไรบางอย่างชักนำ ไม่งั้นคงไม่ได้มาเจอกัน

24 มีค. 2551 (ต่อ)

หลังอาหารเย็น เราเข้าห้องอบรมกันอีกรอบ ครั้งนี้น้องอ้อม หนึ่งใน blogger สาวจาก blog play&play บอกให้ทั้ง class ได้รู้จักกับคำว่า “สุนทรียสนทนา” ค่ำคืนนี้มีวิดิโอกลุ่มเกษตรธรรมชาติ จ.พิจิตร มาให้ดูกัน หลังดูจบก็นั่งล้อมวงเข่าชนกันทำกิจกรรม AAR ให้แต่ละคนเล่าสิ่งที่ประทับใจจากวิดิโอด้วยคำพูดคนละประโยค หลังจากนั้นก็เป็นกิจกรรมสรุปของวิทยากรเพื่อทำความเข้าใจเพิ่มเติมในสิ่งที่เห็นว่าคนใน class ยังจับประเด็นที่เป็นพื้นฐานสำคัญก่อนก้าวไปใช้ KM ไม่ได้ แล้วจบลงด้วยการให้ฝึกลิขิตว่า ผ่านกิจกรรมที่ทำมาทั้งวันแล้วนั้นได้เรียนรู้อะไรบ้าง โดยให้บันทึกใส่ใบงานแล้วส่งให้กับทีมผู้จัด ก่อนส่งก็มีการฝึกการเล่าจับประเด็นแบบให้เล่าสรุปความเป็นประโยค คนละประโยค ก่อนให้ลาจากกัน ไปเข้านอน

กติกาในการสนทนา แบบสุนทรียสนทนา

รูปกิจกรรม

คืนนี้ ฉันต้องย้ายมานอนร่วมห้องกับน้องตา ตามข้อตกลงกับผู้จัด ผู้จัดมาบอกให้ย้ายห้องในช่วงพักเช้า ตอนนั้นงงๆว่า ทำไมต้องให้ย้าย ก็ค่าโรงแรมฉันรับผิดชอบเองนี่นา เพิ่งมานึกได้ตอนหลังว่า ค่าลงทะเบียนเข้าอบรมที่จ่ายไว้ รวมค่าที่พักที่ตกลงกับผู้จัดไว้ด้วย ตอนแรกว่าจะดื้อพักคนเดียวต่อขอจ่ายส่วนเกินเอง แต่พอทบทวนว่า ไม่เห็นจะต้องดื้อเลย พักคู่ก็ดี จะได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับเพื่อนใหม่ จึงได้แวบไปย้ายกระเป๋าหลังกินเที่ยง น้องตาก็แสนดี ไปช่วยฉันย้ายกระเป๋าด้วย ในวันนี้เองที่ได้พบกับอากาศเดี๋ยวร้อน (นอกห้อง) เดี๋ยวเย็น (ในห้อง) บ่อยครั้ง แล้วทำให้ฉันรู้สึกแย่ในวันต่อมา

น้องตา สาวพัทลุงจาก SMEs ที่ชะตาต้องกัน จนได้มาเป็น room-mate กัน

ห้องที่ย้ายมาพักกับน้องตา อยู่อีกฟากตึกหนึ่งทางด้านหลัง เป็นห้องพักในชั้น 8 ขึ้นไปได้ด้วยลิฟท์ทางด้านหลัง หน้าลิฟท์มีรปภ.ผู้หญิงนั่งเฝ้าอยู่ ลิฟท์ตัวด้านหลังนี้พูดได้ ลิพท์ตัวด้านหน้าพูดไม่ได้ ห้องใหม่นี้จัดไว้แกรนด์มาก ห้องทันสมัยดี ห้องน้ำดูดีกั้นห้องกระจกและมีฝักบัวเป็นสัดส่วนแยกจากส่วนอื่นๆ น้ำไหลแรงดี ต่างจากห้องเดิมที่เป็นอ่างอาบน้ำกับฝักบัว แต่ใช้ได้แต่ฝักบัวเพราะน้ำไหลไม่แรงพอ ห้องใหม่นี้มีระเบียงนอกห้องเช่นกัน แต่ไม่มีต้นไม้เหมือนข้างล่าง สงสัยยังตกแต่งไม่เสร็จ ทีวีในห้องเป็นแบบจอแบน 20 นิ้วดูหรู ต่างจากห้องเก่าที่เป็นแบบจอธรรมดาดู Planeๆ

ตอนกลับมาห้อง รู้สึกเลยว่าในห้องร้อนมาก น้องตาบอกว่า เมื่อคืนพยายามปรับแอร์ให้เย็นแต่ปรับยังไงก็ไม่สำเร็จ ร้อนแบบนี้เอง ฉันทดลองปรับแอร์ดูใหม่ แต่เมื่อปรับไปแล้ว มันจะตีกลับระหว่าง 18 องศา กลับไปที่ 31 องศาทุกที ( ตอนเข้าห้อง 31 องศา ร้อนตับแลบเลย) เป็นอันว่าปรับไม่ได้เหมือนกัน จึงตัดสินใจแจ้งไปที่ล็อบบี๊ ขอให้มาช่วยปรับแอร์ให้ ตอนที่โทรฯไปที่เคาน์เตอร์ เสียงชายหนุ่มบอกมาว่า เขาตั้งอุณหภูมิไว้ ครับ เดี๋ยวเครื่องมันปรับให้เย็นเอง ฉันจึงบอกไปว่า ที่ตั้งไว้เป็น 31 องศา เขาจึงตอบกลับมาว่า งั้นดี๋ยวจะให้ช่างมาดู เดี๋ยวของเขาคนนี้ช่างนานจนไม่มีเวลาสิ้นสุด เพราะจนถึงเช้าก็ไม่มีวี่แววจะมีใครโผล่มาดูแอร์ให้ โชคดีที่อีกครึ่งชั่วโมงต่อมาแอร์มันปรับลงมาที่อุณหภูมิ 28 องศาให้จริงอย่างที่เขาบอก ไม่งั้นคืนนี้ทั้งคืน เรา 2 คนคงเหมือนถูกย่างไฟ

ฉันว่าน้องตาคงจะเกรงใจเรื่องการใช้ห้องน้ำ ในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่กว่าฉันจึงบอกให้เธออาบน้ำก่อน ระหว่างรออาบน้ำ ฉันค้นหนังสือที่ผู้อบรมให้ไว้ในกระเป๋ามาเปิดอ่านคร่าวๆ ทุกเล่มเป็นหนังสือเล่าถึงกิจกรรมของ ส.ค.ส. ความสำเร็จของการทำ KM จากที่ต่างๆ มี pocket book ให้ด้วยเล่มหนึ่ง เปิดไปเร็วๆได้ครบทุกเล่มก็พอดี น้องตาอาบน้ำเสร็จ ความรู้สึกก่อนเข้าห้องน้ำ เอ! แอร์เริ่มเย็นแล้วนี่ เหลือบดูอุณหภูมิยังเป็น 28 องศา ก็ OK! นะ

ด้วยวันนี้มีแต่นั่ง นอน กิน และกิน พอเห็นในห้องน้ำมีกระเบื้องปูแผ่นใหญ่ดี เลยปิ๊ง แวบถึงกระดาน 9 ช่อง จึงได้โอกาสใช้กระเบื้อง 4 แผ่นเป็นเครื่องมือออกกำลังกายแทนซะเลย คืนนี้จึงใช้เวลาอาบน้ำสระผมไปนานถึง 40 นาที เป็นการอาบน้ำที่ได้แถมการออกกำลังปานกลางแถมมาด้วย ออกจากห้องน้ำมา น้องตาอ่านหนังสืออยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้ว คุยแลกเปลี่ยนกันต่อ ได้ความว่า น้องตั้งใจมาทำความรู้จัก KM เพราะไม่รู้จักมาก่อนเลย และเจ้านายก็คาดหวังอะไรบางอย่างจึงส่งเข้ามา ผ่านกิจกรรมวันนี้เธอก็ยังงงๆว่า สิ่งที่รู้มาวันนี้ เธอจะไปเริ่มงานที่เจ้านายให้ไว้อย่างไร ฉันจึงแนะนำให้เธอลองลปรร.กับน้องวิน เผื่อจะได้ idea อะไรเพิ่ม คุยกันถูกคอด้วยภาษาใต้ ได้สักครู่ ก็ชวนกันเข้านอน เราเข้านอนกันเวลาตี 11.30 น. (23.30 น.)

ค่ำคืนนี้ ฉันลุกขึ้นดื่มน้ำหลายรอบด้วยรู้สึกไม่สบายในลำคอ เวลามีอาการแบบนี้มันเป็นสัญญาณเตือนของฉันเองว่าวันถัดๆมามีโอกาสที่จะไม่สบายได้ ตอนค่อนรุ่งอากาศในห้องเย็นมากขึ้น ด้วยลืมเอาเสื้อวอร์มติดมาจากบ้าน และขี้เกียจลุกมาใส่เสื้อยูกะตะที่โรงแรมมีไว้ให้ในตู้ถึง 2 ตัว เลยต้องคุดคู้นอนใต้ผ้าห่มแทน แม้เริ่มจะมีอาการคัดจมูกเกิดขึ้นบ้าง แต่ก็นอนหลับสนิทดี โชคดีที่ไม่มีอาการจามให้น้องตารำคาญ

พูดถึงโรงแรมนี้ มีอะไรที่แปลกอีกในห้องใหม่นี้ นั่นคือ มีหมอนให้เยอะ วางบนเตียง ไว้ให้เตียงละ 2 ใบ อีก 3 ใบใส่ตู้ไว้ให้ 2 ใบบนเตียง ใบหนึ่งใหญ่เท่าความกว้างของเตียง ความกว้างเตียงอยู่ในราว 1.5 เมตร หมอนใบใหญ่นี้ใส่ปลอกแพรอย่างดี สีโอโรสหวานแหววทีเดียว ส่วนใบอื่นๆเท่าๆหมอนธรรมดา ใส่ปลอกลินินขาวธรรมดาๆ หมอนค่อนข้างสูง ดีที่นิ่ม เวลานอนจึงไม่รู้สึกว่าหมอนสูง ที่บันทึกไว้นี้เพราะเป็นอะไรที่แปลกที่ไม่ใคร่เจอที่โรงแรมอื่น

อีกเรื่องหนึ่งที่แปลก คือ คนที่ตั้งใจมาเรียนรู้ใน class นี้เกือบครึ่ง เป็นเด็กปักษ์ใต้ค่ะ มาจากกระบี่เยอะที่สุด นอกจากทีมฉันแล้ว ยังมาจาก มวล. 2 คน ไทยประกันชีวิต 1 คน และอยู่ในทีมผู้จัดอีก 1 คน ที่มาจากจังหวัดอื่นอีกก็มี พัทลุง นครศรีธรรมราช สงขลา ฉันเห็นด้วยกับที่น้องโต๋จากร.พ.หล่มสัก แลกเปลี่ยนไว้ว่า การที่ได้มาพบกันนั้น เป็นเพราะชะตาต้องกัน และมีอะไรบางอย่างชักนำ ไม่งั้นคงไม่ได้มาเจอกัน

น้องโต๋ สาวมั่น กัลยาณมิตรอีกคนที่มีวลีโดนใจคนใน class ทุกครั้งที่เอ่ยปาก

รูปโต๋