ห่าง หาย ไปนาน เมื่อกลับมาจึงรู้สึกเคอะเขิน กับ พื้นที่แห่งนี้ ได้แต่แอบมองติดตามอยู่ห่างๆ
คิดถึงเสมอเลยนะ แต่ก็ต้องจัดสรรตัวเองให้สะดวก และพร้อมที่จะกลับมา เพื่อนำสิ่งที่เกิดประโยชน์ต่อตัวเอง มาแบ่งปันสู่พื้นที่สาธารณะแห่งนี้ได้อย่างมีสาระและคุณค่าเหมาะสมกับจำนวนเมกกะไบต์ที่ผู้ดูแลระบบต้องรองรับไว้
หลายเดือนมานี้ทำงานแข่งกับ "เวลา" ทุกวินาทีทีไม่เคยหยุดรอเราเลย
สมัยก่อนเมื่อได้ยินคนพูดคำว่า "ไม่มีเวลา" จะรู้สึกหมั่นใส้นะว่า แหมๆ สำคัญนักนะยะ เวลาเนี่ย ก็ 24 ชั่วโมงเท่ากัน จะมาทำเป็นเวลาของตัวสำคัญกว่าคนอื่นงั้นซิ เชอะเชอะ ....ฉันไม่เห็นว่าเธอจะสำคัญอะไรเลย ฉันอยากทำอะไร อยากกิน อยากนอน เมื่อไหร่ เวลาไหนก็ทำ ไม่สนว่าเธอจะเดินไปถึงกี่โมงกี่ยาม ไม่เกี่ยวกัน .....เหอ เหอ เหอ.....
แต่ ..เวลา.. ที่ผ่านมานั่นแหล่ะ เป็นตัวสั่งสอนเราว่าให้รู้แน่แท้ว่า
เออหนอ หล่อนนี่สำคัญจริงๆซะด้วย จ้าว.....เวลา.......555555555
เพราะถึงวันนี้ จะทำอะไรให้เสร็จตามเวลาที่ต้องการมันช่างเหนื่อย ยากเย็นเข็ญใจ จริงๆนะ
ยิ่งถ้ารู้สึกขี้เกียจเมื่อไหร่ จ้าว...เวลา...ก็จะวิ่งหนีเราออกไปมากขึ้น พอกลับมาทำก็เหนื่อยหนักกว่าเดิมอีก เฮ้อ ๆๆๆๆๆๆ ขอถอนหายใจหลายๆ เฮือกซะหน่อยนะ
จุ๊..จุ๊..ส์ แต่ก็ไม่กล้าพูดคำว่า "ไม่มีเวลา" นะ ใช้เลี่ยงวลีว่า "ไม่สะดวก" แทนคริคริ
กลัวกรรมตามสนอง โดนคนอื่นหมั่นใส้เข้าบ้าง
พยายามตรึกตรอง ใคร่ครวญ ทบทวน ตัวเองเสมอ ว่าเราทำไมต้องทำงานแข่งกับเวลา.... ทำไมเราต้องปล่อยตัว ปล่อยใจ ให้เวลามาเป็นผู้กำกับชีวิตของเราไปซะทุกเรื่องนะเนี่ย !!! เฮ้อ
อยากเปลี่ยนชื่อเป็น "น.ส.เวลา" ซะเหลือเกิน ให้เราเป็น เวลา ของ เวลา เป็นของกันและกัน
จะได้อยู่ด้วยกัน ไปด้วยกัน ไม่ต้องให้เวลาใคร ไม่ต้องแข่งกับเวลา ไม่ต้องรอเวลา ไม่ต้องซื้อเวลา และไม่ต้อง...ดู...เวลา
แต่วันนี้ ยังเอาชนะเวลาไม่ได้ ก็คงต้องยกให้เจ้า "เวลา" เป็นนายเราไปก่อน
หวังว่าซักวัน คงหาทางชนะ "เวลา" ได้อ่ะนะ..หุหุ.. @-@
แวะมาเพราะคิดถึงพื้นที่ที่ทำให้เราได้ ** รับรู้ ลักรู้ เลียนรู้ เรียนรู้ ลอบรู้ และ รอบรู้ **
คิดถึงเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคนที่เคยรู้จัก เคยทักทาย ......อยากบอกว่า "คิดถึงนะ" แค่นั้น.....
~*~ ชอบจังค่ะ....เวลา....ไม่เคยรอใคร
จริงๆและก้อไม่มีใครขนะเค้าได้....
เฮ้อ.....ม่ะมีเวลาเม้าเล้ย!!!
55555+++