โรงเรียนที่ไม่มีวันปิดเทอม
ในการเรียนรู้นั้น เป็นสิ่งที่สามารถเกิดขึ้นได้ เพราะทุกคนสามารถเรียนรู้ได้ และนำไปใช้ให้เกิดความรู้ความจริงได้
เพราะการเรียนรุ้นั้น เราสามารถเรียนรู้ได้ตลอดเวลาไม่จำกัดอายุ เลย อยู่ที่แต่ละคนนั้น ว่าจะเรียนรู้อย่างไรให้เกิดความเหมาะสมที่ตนเองชอบและถนัด
เพราะการเรนียนรู้นั้น เราสามารถแยกได้เป็น 2 ประเภท คือ
1. การเรียนรู้จากตำรา เราต้องอ่านต้องท่องจึงจำได้
2. การเรียนรู้จากประสบการณ์ เราไม่ต้องอ่านต้องท่องก็จำได้
ประการหลังนี้ มันสำคัญมาก เพราะเป็นมหาวิทยาลัยแห่งชีวิต เราได้เรียนรู้อย่างแท้จริง ทำจริงได้ไม่ได้ เห็นเป็นเรื่องจริง ตอนเรียนบางคนเรียนเก่ง พอทำงานทำไม่ได้ บางคนตอนเรียนเรียนไม่เท่าไหร่ พอทำงานมีความรับผอดชอบ โอ..ยอดเยี่ยม
แม้แต่ผมเองก็ยอมรับว่าการเรียนรู้ในห้องเรรียนกับการปฏิบัติจริงนั้น ต่างกัน ตอนผมเรียนนึกว่าตัวเองแน่ จบมาคว้าเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง คิดว่า เป็นที่สุดของที่สุด พอเวลามาทำงานจริง ผมถึงเข้าใจว่าสถานการณ์นั้น ต่างกัน การเรียนรู้ช่วยได้ในความคิด การปฏิบัตินั้นช่วยได้ในการกระทำ ประสบการณ์การทำงาน นั้น เป็นตัวชี้วัดการตัดสินใจ เราคิดว่าเรารู้ยังมีผู้ที่รู้กว่า บางอย่างเราต้องมาสตาร์ท เรียนรู้ใหม่ เป็นประสบการณ์ใหม่
ดังนั้น การเรียนรู้ไม่ว่าท่านเรา ย่อมเรียนรู้ได้เป็นการเรียนรู้ตลอดชีวิต ทั้งมหาวิทยาลัยแห่งรู้ และมหาวิทยาลัยแห่งชีวิต แต่จะต้องเรียนรู้ในทางที่ดี
บางคนเรียน ๆไปรับใช้พ่อแม่ยิ่งเรียนยิ่งแน่วแน่...พ่อแม่ก็ชื่นใจ
บางคนเรียน ๆไปรับใช้พ่อแม่ยิ่งเรียนยิ่งแย่...พ่อแม่ก็เศร้าใจ
ดังนั้น..นักศึกษาทั้งหลายพึงจำไว้ว่าเวลาที่เราทำอะไรที่ไม่ค่อยดี...ควรนึกถึงท่านพ่อท่านแม่ที่อยู่ข้างหลังและคอยหาเถิด........ท่านคอยเราอยู่นะ
ความเห็น (6)
สวัสดีค่ะ คุณเฉิน
- สบายดีนะคะ...คิดถีงค่ะ วันก่อนที่ไปเยี่ยม อ.ทวิชที่โรงพยาบาลศรีสังวาลย์ก็ไม่เจอกัน..เสียดายจังค่ะ...
- การเรียนรู้จากประสบการณ์จริง...มีคุณค่ากว่าตำราเล่มใดในโลก.....เป็นมหาวิทยาลัยแห่งชีวิตอย่างแท้จริง
- เราย่อมรู้จักดอกไม้ที่เราลงมือปลูกเองมากกว่าผู้ที่เรียนรู้อยู่แต่ในตำรา
- รักษาสุขภาพนะคะ...ขอให้หายจากอาการไอไวๆค่ะ
- ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ....
สวัสดีครับ คุณครูธีรภัทร :)
- ตั้งชื่อหัวข้อซะ ... ตรงกับสถานการณ์ตอนนี้เลย :)
ขอบคุณครับ :)
พ่อช่อมะกอก..พ่อดอกลำไย
เห็นหัวบันทึก...เกิดการสงสัย
โรงเรียนไม่ปิด...มันมีที่ไหน
พออ่านบันทึก...ร้องอ๋อทันใด
น้องจิก็เรียน...ตอนนี้ผ่อนคลาย
โรงเรียนปิดเทอม...พร้อมเลื่อนชั้นใหม่
ก้าวไปปีหนึ่ง...คงสู้ขาดใจ
คุณพ่อคุณแม่...อยู่ในหทัย
นึกถึงตลอด...จะอยู่ที่ไหน
น้องจิแวะมา...เขียนบทกลอนให้
หนูขอส่งใจ...ให้คุณครูเอย
* สวัสดีเจ้าค่ะ คุณครูเฉิน น้องจิแวะมาเยี่ยมเยียน คิคิ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ----> น้องจิ ^_^
อาจารย์แก้วตาครับ คิดว่ารอบนี้ผมจะหายไอนะ
ครับอาจารย์กิตตินันท์ ผมว่าเป็นอย่างนั้นนะครับ
น้องจินี่ช่างขยัน...และแต่งกลอนได้ถูกใจจริงๆ
อันการเรียนรู้จงสู้เถิด
จะก่อเกิดประเสริฐผล
รู้ให้แท้รู้ให้จริงรู้ให้แน่
นั่นแหละ...คือการศึกษา