สวัสดีครับ วันนี้เป็นวันที่พึงได้ลงจากโรงเรียนมาหาลูก และมองเห็นเด็กๆ ข้างบ้านทะเลาะกับแม่ ผมมามองดูว่าเด็กๆในสมัยนี้ชักจะเหินห่างจากพ่อแม่ ความสำนึกในบุญคุณของพ่อแม่ชักจะลดน้อยลงไป เพราะว่าสังคมมันเปลี่ยนแปลงไป ความสัมพันธ์ ระหว่างมารดากับบุตรมันลดน้อยลง น้อยไปตั้งแต่ยังเล็กๆ คือไม่ได้อยู่ในอ้อมอกของแม่ตลอดเวลาจนกว่าจะหมดนม ความสัมพันธ์ที่ซาบซึ้งปรากฏอยู่ในใจตั้งแต่เป็นเด็กน้อยๆ จนกระทั่งเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ ความสำนึกในบุญคุณก็มีมาก
แต่เดี๋ยวนี้เมื่อเกิดแล้วก็ไม่ค่อยจะได้อุ้มประทับกับอกเพื่อดื่มนมมารดา แต่ว่าใช้นมผงแทน อันเป็นเรื่องไม่เกี่ยวกับมารดาเสียเลย
พ่อแม่ไม่ค่อยมีเวลากอดลูก สัมผัสลูก กอดแต่งาน กอดแต่เงิน กอดแต่ธุรกิจ
แล้วความสัมพันธ์ที่ดีจะเกิดได้อย่างไร
สวัสดีครับคุณพิสูจน์
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นดีๆ
พ่อช่อมะกอก...พ่อดอกมะไฟ
พ่อแม่ห่วงลูก...เหมือนดั่งดวงใจ
แม้ไร้เวลา...ห่วงหาห่วงใย
ความรักพ่อแม่...เราต้องเข้าใจ
น้องจิส่งใจ...ให้ครูดอยเอย
* สวัสดีเจ้าค่ะ น้องจิ ลูกสาวครูพิสูจน์มารายงานตัวเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้นะเจ้าค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะ ----> น้องจิ ^_^
สวัสดีครับ ครูขจร
เด็กสมัยนี้มักคิดว่าตัวเองเป็นเลิศทางเทคโนโลยีครับ สัมผัสแต่วัตถุ บริโภคนิยมมากเกินไป มีความสัมพันธ์แบบฉาบฉวย ครับ
สวัสดีค่ะ ขจร
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเป็นกำลังใจให้
รักษาสุขภาพด้วนนะครับ