เทียบระหว่างครูกับศิษย์เชิญตามดู......
ครูสมันก่อน....
รักษาศีลให้ศิษย์ดู
กตัญญูให้ศิษย์เห็น
ยากเข็ญครูอดทน
ครูเป็นคนพึ่งตนเอง
หน้าที่ของครูเมื่อก่อน...
แนะให้ศิษย์ทำ
นำให้ศิษย์คิด
สาธิตให้ศิษย์ดู
ดำรงชีวิตให้ศิษย์เห็น
เป็นแบบอย่างที่ดีเสมอ
แล้วเรามาดูครูสมัยนี้กัน...
ครูสมัยนี้....
ลาป่วยเป็นนิจ,ลากิจเป็นประจำ
การงานชอบเลี่ยง,ส่งเสียงชวนคุย
ทำชุ่ยอยู่เสมอ,พอเผลอก็หลับ
กลับไว,ใจลอย
คอยหลบพบยาก
มากปัญหา,นินทาผู้อำนวยการ(ผู้อำนวยการก็คอยแต่ไปงาน)
ลูกศิษย์สมัยก่อน....
ยึดมั่นกตัญญู,ใฝ่รู้ใฝ่เรียน
มีความเพียรสมำเสมอ
ไม่เผลอใจใฝ่ต่ำ
เชื่อฟังคำผู้หลักผู้ใหญ่
รักไทยธำรงไทย
ใส่ใจในโลกกว้าง,ยึดแบบอย่างที่ดี
รู้รักสามัคคี,ทำความดีให้บ้านเมือง
ลูกศิษย์สมัยนี้...
พ่อแม่สอนสั่งไม่เชื่อ
ใส่เสื้อโชว์นม
ไว้ผมเหมือนสัตว์
คาดเข็มขัดใต้สะดือ
บ้าโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่
คลั่งไคล้เกมอินเติร์เน็ต(ชีวิตก็เลย..มันดูแปลก ๆท้ายสุดก็ใจแตก)
บางครั้งเราได้อ่านได้ท่องคำประเภทนี้ก็เป็นปรัชญาข้อคิด,เพิ่มสีสันกับชีวิต,ชนิดบูรณาการ แล้วท่านล่ะเป็นครูและศิษย์แบบไหน?
สวัสดีครับ คุณเฉิน
ผมคิดว่าท่านเป็นครูที่ดี
ท่านอาจารย์ ก็เป็นครูที่ดีเช่นกัน