เคยได้ยินว่า "บ้านนอกเข้ากรุง" แต่ทำไมเราถึงอยากมาบ้านนอก
เป็นคำถามที่ค้างคาใจ ของคนหลายคนที่ได้รู้จักกับดิฉันว่า ทำไมเป็นคน กทม.
ถึงอยากมาอยู่ที่ มส. เรื่องมีอยู่ว่า ก่อนหน้านี้ตอนอยู่ที่ กทม. ทำงานอยู่ที่ airport ดอนเมือง
( คิงเพาว์เวอร์ ) แล้ว airport ย้ายไปสุวรรณภูมิก็ลาออก คิดว่าทำไปก็ไม่เหลือ แล้วจะทำ ทำไม
ที่บ้านทุกคน ก็เลยบังคับให้มาอยู่ที่ มส. เพื่อจะเป็นครู แต่เส้นทางสู่ดวงดาวนั้น ชั่งยากลำบากเสีย
จริง ๆ
ตอนที่มาอยู่แรกๆ พี่ที่โรงเรียนก็สบประมาทว่า หน้าแบบนี้อยู่ได้ไม่เกินหนึ่งเดือนหรอก
แต่ตอนนี้ อีกประมาณ หก เดือนก็จะคบ สองปีแล้วค่ะ
ความรู้สึกที่ได้มาเป็นครูบนดอยนี้ เหมือนเป็นการค้นพบตัวเอง จากเดิม ที่เป็น
คนทำงานอ๊อฟฟิต ก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลย คือ เรื่องการแต่งตัว , ความเป็นอยู่ และทุกๆ
อย่างในชีวิตเปลี่ยนแปลงไปหมด ไม่เคยเสียใจ หรือเสียดาย ชีวิตที่สุขสบาย ที่บ้าน กทม. เลย
แต่รู้สึก ว่าเรามีความสุข กับการได้ทำอะไรที่แตกต่าง เคยไปตลาดกับแม่ อยากได้อะไรก็หยิบ
ใส่ตะกร้า แต่ตอนนี้เราต้องจ่ายให้กับเด็ก เหมือนเป็นแม่ของพวกเขา โรงเรียนที่มาอยู่นี้เป็น รร.
พักนอนประจำ ครูที่นี่ทำงาน 24 ชม. เป็นเพื่อน เป็นพี่ และเป็นทุกอย่างให้กับเด็กๆ ( นอกเวลา
เรียนนะคะ ) เด็กทีนี่เป็นเด็กด้อยโอกาสทางการศึกษา ที่อยู่ตามหย่อมบ้าน ระหว่าง พม่า และ ไทย
จึงมีพระราชดำรัส ของสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิตต์ ที่ว่าจงให้การศึกษากับเด็กด้อยโอกาสนี้
ได้จนถึงระดับอุดมศึกษา เด็กด้อยโอกาสนี้ กว่า 80 % ไม่มีนามสกุล เพราะไม่มีหลักฐาน
ทางทะเบียนราษฎร์
การทำงานตอนแรกๆ เลยก็มีปัญหา และอุปสรรคบ้าง เป็นธรรมดา ค่ะ ทั้งปัญหา
ส่วนตัว และส่วนรวม คือ ดิฉันเรียนจบ บริหารธุรกิจ ( การตลาด ) ไม่ได้เรียนจบครูมาโดยตรง
ด้านการสอนก็มีปัญหา ถือว่าไม่เป็นอุปสรรค เท่าไหร่ เพราะอุปนิสัยส่วนตัวเป็นคนกล้าแสดง
ออก และมีมนุษย์สัมพันธ์ดี จึงเข้ากับนักเรียนได้ง่าย แต่ ด้วยความที่เราอยากเป็นกันเอง
อยากสนิทกับเด็ก มากเกินไปจน บางทีเด็กไม่เคารพ และเล่นกับเรามากเกินไป
จึงต้องปรับเปลี่ยนพฤติกรรมใหม่ คือ การวางตัวให้ดูน่าเกรงขามขึ้นกว่าเดิม
และได้ผลดีมาก ตอนนี้เด็กอยู่ในโอวาท สามารถ คอนโทล์ได้ สำหรับอุปสรรคในหน้าที่การ
งานแรกๆ ก็มีปัญหาเช่นกัน แต่ตอนนี้ได้ไปเรียน วุฒิครู เพิ่มแล้ว จึงมีความสามารถ
ที่จะทำงานวิจัย , แผนการสอนได้สบาย มาก
จึงมีความคิดว่าถ้าวันนั้น ไม่ตัดสินใจเดินทางมาที่นี่ก็คงไม่มีความสุข
เท่าวันนี้ ทุกวันนี้ค้นพบความสุขอย่างแท้จริง เรื่องสิ่งแวดล้อมเป็นเรื่องแรกเลยนะคะ
อยู่ที่นี่ รถก็ไม่ติด อากาศที่บนดอยนี้อากาศหนาวเย็น ตลอดปี ( สบายมากๆ )
คือติดแอร์ทั้งโรงเรียนก็ว่าได้............................................................
สวัสดีค่ะ คุณครู Kitty (=^_^=)
สวัสดีครับ คุณครูบนดอย (คนข้างบนก็ว่าที่ครูดอยครับ อิอิ)
แม่ฮ่องสอนเป็นสวรรค์บนดินนะครับคุณครู อยู่แม่ฮ่องสอนเหนือหลายปีแล้วก็ลองลงมาเที่ยวแม่ฮ่องสอนใต้ อ.แม่ลาน้อย อ.แม่สะเรียง อ.สบเมย ดูบ้างนะครับ ทางใต้สมรภูมิโหดกว่าทางเหนือเอาการดีเดียวครับ
ดีใจแทนเด็กๆ ด้วยนะครับที่มีคุณครูสาวจากพระนครมาแบ่งปันความรู้และรอยยิ้ม : )
เพิ่มเติมครับ
ข้อมูลเว็บไซต์ในส่วนประวัติ คุณครูกรอกที่อยู่อีเมลไป ระวังสแปมนะครับ ทางที่ดีเอาออกดีกว่า : )
สวัสดีครูนฤมล
ได้อ่านข้อเขียนของครูเกคแล้ว ขอเป็นกำลังใจให้ครับ และมีความสุขกับการใช้ชีวิตที่ครูเกดอยู่กับเด็กๆที่โรงเรียน ครับ
พี่วิช
ขอบคุณกุ๊กไก่ ,คุณต้นกล้า และพี่ทวิชมาก ๆเลยค่ะ
ที่เป็นกำลังใจให้ จะพยายามสู้ต่อไปคะ
เพราะที่นี่ช่างน่าอยู่จริงๆ
ที่นี่น่าอยู่มากนะคะ คนก็ใจดี น่ารักเน้อ ( ฮ่าๆๆๆ)
ที่ร่มเกล้าเป็นไงมั่ง ในเมืองร้อนมากๆเลยหล่ะ
รักษาสุขภาพด้วยนะ
เป็นกำลังใจให้น๊า
สวัสดีครับ คุณครูนฤมล :)
อยากให้กำลังใจนะ ... ถ้างานรออยู่ แจ้งเขาว่า ภายใน Summer นี้แน่นอน ครับ :)