ช่วงนี้ โรงเรียนประถม บางโรงปิดแล้ว เด็กๆกลุ่มนี้ก็ว่าง ชอบมาเยี่ยม
ป้าหน่อย ทุกวัน
ชอบมาขอนั่งดูรูปวาด แล้วก็วิจารณ์ชิ้นนั้น ชิ้นนี้ แล้วก็ขอวาดรูป ตัวเล็กสุด ขอวาดอุลตราแมน
บางคนอยากวาดช้าง วาดบ่อยๆก็ลงสีเนียนขึ้น
เด็กๆส่วนมากอยู่กับตายายมาตลอด บางคนก็รอพ่อแม่ มารับไป กรุงเทพฯ
วันหยุดปิดเทอม ก็ไม่มีกิจกรรม อยู่บ้านก็ไม่สนุก ต้องรวมกลุ่ม พกอาวุธ อย่าง หนังสติ๊ก
ไปตามชายป่า ตามบ้านเพื่อน
วาดกันได้คนละแผ่น ก็หาหนังสืออ่าน พอสักพักก็หายไป
" ผม เอามาฝากป้าหน่อย ครับ ลูกสเปรือล ต้นนี้ ปะแอมมากเลย "
ลูกสเปรือล ( ภาษาเขมร ) คือ ลูกหาด ( อิสาน ) แล้ว ปะแอม คือ หวาน
" ทำไม มันเละ ล่ะ "
" ผมสามคนอยู่บนต้น ครับ แล้วผมก็โยนให้น้องที่อยู่ใต้ต้น เก็บ เขาเก็บไม่ได้
ก็ตกพื้น ครับ "
กินแล้วก็ ปะแอม ดีเหมือนกัน
ลูกอะไรเรียกยากจริงๆ เด็กๆคงชอบกินนะ ครับ
เอามาทำอย่างอื่นได้ไหม เช่นตากแห้งเอาไว้กินนานๆ เอามาดอง เอามาทำ ฯลฯ เอสมัยพี่อยู่ที่นี่ไม่เคยได้ชิมหน่วยอันนี้เลยครับ
สวัสดีคะ ครูแววตา
ดีจัง มาเยี่ยมตอนเช้า พี่หน่อยก็ตื่นแต่เช้าเหมือนกัน โรงเรียนปิด นี่ คุณครู ร้อง เย้ ...หรือ นักเรียน ร้อง คะ
ลูกหาด ที่ว่า นี่ น่าจะหอมเปรี้ยวๆ นะ หรือ มัวแต่กิน ก็เลยลืม กลิ่น แหะๆ
ลูกสเปรือล หรือ ลูกหาด มีเฉพาะทางอีสานอย่างเดียวหรือคะ แปลกมาเลยค่ะ เพิ่งเคยเห็น ปะแอมขนาดนั้น อยากกินบ้างจังเลยค่ะ ผลไม้ท้องถิ่น...ปลอดสารพิษ....ดีมากเลยค่ะ