ชีวิตจเปรียบเหมือนโรงละคร
ปวงนิกรเราท่าเกิดมา
ต่างรำร่ายทำทีทำท่า
ตามลีลาแห่งบทละคร
บางครั้งเราก็เศร้าบางครั้งเราก็สุข
บางทีก็ทุกข์หัวอกสะท้อน
มีหนีมีร้างมีจากมีจร
พอจบละครชีวิตก็ลา
อันวรรคตอนละครชีวิต
เป็นสิ่งน่าคิดนะท่านเจ้าขา
กว่าฉากจะปิดชีวิตจะลา
เราต้องทรมาอย่างสุดประมาณ
มิใช่เทวาจะมาอุ้มสม
มิใช่พระพรหมจะมาเสกสรร
มิใช่ศุกร์เสาร์อาทิตย์และจันทร์
จะมาดลบันดาลให้เราโชคดี
กรรมเท่านั้นที่ลิขิตชีวิตของคน
เราอยากจะมีดีมีจนก็แล้วแต่วิถี
กฎแห่งการทำดีก็ดี
ทำชั่วแล้วก็มีแต่เลวรำยำ
แต่ทั้งหมดนี้อยู่ที่เรา
เราดีดีกว่าดวงดี
เพราะดีนั้นมีที่เราดีกว่าที่ดวง
ทำดีนั่นแหละเราหน่วง
เอาดีทั้งปวงมาทำให้ดวงมันดี จึงจะดี สวัสดี
ไม่มีความเห็น