นิทรรศการภาพถ่ายขาวดำอินฟราเรด “รากไทย” (3)
เมื่อดูเทคนิคที่ศิลปินใช้ในการสร้างสรรค์ผลงานเพื่อตอบสนองแนวความคิดของเขา ภาพถ่ายของคุณสมศักดิ์บันทึกด้วยกล้องSLR(ย่อมาจาก Single Lens Reflex Camera ระบบสะท้อนภาพแบบเลนส์เดี่ยว) ใช้ฟิล์มอินฟราเรด แม้ผู้เขียนจะเป็นอีกคนหนึ่งที่ชอบบันทึกสิ่งที่พบเห็นด้วยการถ่ายภาพ เคยถ่ายภาพด้วยฟิล์มขาวดำมาบ้างในยุคที่กล้องดิจิตอลยังไม่ได้รับความนิยม จนกระทั่งเปลี่ยนมาใช้กล้องดิจิตอลในปัจจุบันแล้วก็ตามแต่ก็เป็นแค่เพียงมือสมัครเล่นเท่านั้น
ดังนั้นฟิล์มอินฟราเรดจึงไม่ใช่สิ่งที่คุ้นเคยสำหรับผู้เขียนเช่นกัน ทำให้เมื่อกลับมาแล้วต้องค้นข้อมูลหาความรู้เพื่อสร้างความเข้าใจให้กับตัวเองเพิ่มเติมที่ http://funscience.gistda.or.th/nearir/nearir.html ทำให้รู้ว่าการถ่ายภาพลักษณะนี้สามารถถ่ายจากกล้องดิจิตอลก็ได้เช่นกันโดยการใส่ IR Pass Filter แต่การถ่ายภาพขาวดำด้วยฟิล์มอินฟราเรดตามที่ศิลปินเลือกใช้นั้นต้องผ่านกระบวนการที่ละเอียดอ่อนตั้งแต่การใส่ฟิล์มไปจนถึงการถ่ายภาพแต่ละภาพที่ไม่สามรถตรวจเช็คภาพผลงานได้ทันทีเหมือนการถ่ายภาพด้วยกล้องดิจิตอล ต้องล้างอัดแบบพิเศษซึ่งใช้เวลานานหากไม่มีแลปส่วนตัวก็จะรู้ว่าแลปที่มีความชำนาญการล้างอัดฟิล์มประเภทนี้หาได้ค่อนข้างยากไม่เหมือนร้านที่รับอัดภาพจากกล้องดิจิตอลในปัจจุบัน ทำให้มีค่าใช้จ่ายสูงในการทำงาน แต่ก็จะได้งานที่มีความประณีตทุกขั้นตอน (ถ้าใครเคยถ่ายภาพด้วยกล้องที่ใช้ฟิล์ม และถ่ายภาพด้วยกล้องดิจิตอลจะเข้าใจถึงความแตกต่างได้ดีทีเดียวค่ะ)
สอบถามไปยังศิลปินเกี่ยวกับการเลือกใช้ภาพขาวดำฟิล์มอินฟราเรดในการนำเสนองาน คุณสมศักดิ์ให้คำตอบว่าเสน่ห์ของการถ่ายภาพขาวดำ ก็คือ “ การที่เราตัดทอนสีออก ทำให้ผู้ชมลดความสนใจในสี จึงมาสนใจในรายละเอียดต่างๆมากขึ้น (ซึ่งเป็นเหตุผลที่คนที่ชื่นชอบขาวดำส่วนใหญ่ชอบ รวมทั้งผมด้วย ) แต่มีอีกอย่างที่ผมรู้สึกได้ คือ ผมรู้สึกว่าภาพขาวดำเป็นภาพที่แสดงนัยบางอย่าง เพราะเรามองเห็นสี ภาพสี และทุกอย่างเป็นสี แต่ขณะที่เราภาพขาวดำเรารู้ว่ามันก็จริง แต่ขณะเดียวกันภาพนั้นก็แฝงความไม่จริง ( เพราะตาเราไม่ได้เห็นอย่างนั้นจริงๆ ) สิ่งนี้ผมรู้สึกว่าเข้ากับงานผมที่ผมมักจะชอบแสดงภาพที่มีความหมายแฝงอยู่ และผมชอบที่จะให้ผู้ชมคิดพอสมควร ส่วนอินฟราเรด เป็นคุณสมบัติที่ทำให้ผมสามารถนำเสนอสิ่งที่แตกต่างได้จากวิธีปกติ เช่น ใยไม้ที่มีสีขาว ทำให้ภาพที่ได้อารมณ์ของของการแผ่ขยายของกิ่งก้านได้ชัดเจน ซึ่งเปรียบได้หลายอย่างกับชีวิตเราที่มีหลายทางเลือกเหลือเกิน ทั้งยังหมายถึงวิถีชีวิต และความเจริญงอกงาม และทำให้ผมสามารถแสดงออกถึงความรู้สึกที่ร่มเย็นจากเงาที่ร่มเย็น รวมไปถึง ความทะมึนดำของเงาไม้ ซึ่งทำให้ดูอึดอัด และสับสน ได้ดีกว่าการถ่ายด้วยวิธีอื่น ” ส่วนนี้ทำให้ผู้เขียนมองภาพของกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ที่เข้ามาตอบสนองการสร้างงานศิลปะได้อย่างลงตัว
แถมท้ายด้วยการทำความรู้จักศิลปินกันสักนิดนะคะ ประวัติคร่าวๆ ของ คุณสมศักดิ์ พัฒนพิฑูรย์ คือจบการศึกษาในระดับปริญญาตรีจากคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล และกำลังศึกษาต่อทัศนมาตรศาสตร์ ( Optometry ) มหาวิทยาลัยรามคำแหง(ศัพท์ใหม่ที่ผู้เขียนต้องค้นหาข้อมูลต่อไป) แม้จะไม่ได้เรียนมาทางด้านศิลปะโดยตรงแต่ก็คว้ารางวัลและผ่านการจัดแสดงผลงานภาพถ่ายมาหลายงาน นับเป็นตัวอย่างหนึ่งที่ผู้เขียนอยากจะบอกว่าคำว่าศิลปะและอาชีพศิลปินไม่ได้จำกัดอยู่เฉพาะคนที่ร่ำเรียนมาทางด้านศิลปะเสมอไปเท่านั้น หากคุณเปิดใจยอมรับศิลปะ ศิลปะก็จะยอมรับคุณเช่นกัน ไม่ว่าจะในฐานะผู้สร้างสรรค์ หรือฐานะของคนดู เพราะแท้ที่จริงแล้ว เราทุกคนคือส่วนหนึ่งของศิลปะ และศิลปะก็คือส่วนหนึ่งในชีวิตของเรา
นิทรรศการยังเปิดโอกาสให้เข้าชม ณ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หอศิลป ถนนเจ้าฟ้า ไปจนถึงวันที่ 31 มีนาคม 2551 ทุกวันพุธ – วันอาทิตย์ เวลา 9.00-16.00 น. (หยุดวันจันทร์ และ อังคาร)
ข้อมูลและสิ่งที่เขียนเป็นเพียงบางแง่มุมของนิทรรศการในมุมมองของผู้เขียน ส่วนแง่มุมที่เหลือคงต้องอยู่ที่ทุกคนซึ่งจะเข้าไปค้นหาความน่าสนใจในนิทรรศการ รากไทย ด้วยตาของคุณเองค่ะ
ความเห็น (18)
ตามมาอ่านจนครบแล้วคะ
สำหรับการเขียน ขออย่ากังวลคะ
เขียนในสไตล์ของตัวเอง เล่าไปเรื่อยๆ เล่าตามอารมณ์คะ
ขอให้สนุกกับ GotoKnow.org คะ :)
ขอบคุณมากค่ะ :)
ก้อ พัชราภา
ถ้าก้อว่างและมีโอกาส จะตามไปดูให้ได้ค่ะ ไม่ได้เข้าหอศิลป์มาเป็นปีปีแล้ว
ก้อคะ
ถึงจะไม่ได้ไปมานานแค่ไหน
แต่หอศิลป์ก็ยังยินดีต้อนรับทุกคนค่ะ :)
สวัสดีค่ะ
ถุกใจมากเลยค่ะที่บอกว่า...ศิลปะและอาชีพศิลปินไม่ได้จำกัดอยู่เฉพาะคนที่ร่ำเรียนมาทางด้านศิลปะเสมอไปเท่านั้น
มีคนมากมายค่ะ ที่ไม่ได้รียนมาทางศิลปะ แต่มีความเป็นศิลปินอยู่ในตัวมากมายค่ะ
ภาพที่นำมาให้ชมสวยมากค่ะ
ชอบดูภาพถ่ายต่างๆแต่ตัวเองไม่ค่อยมีฝีมือค่ะลองเข้าไปดูภาพที่นี่ด้วยนะคะ
เป็นฝีมือของ Martin Reeves ช่างภาพชาวอังกฤษ เจ้าของภาพถ่ายขาวดำของนครวัด นครธม ที่เจ้าชายนโรดม สีหมุณีแห่งกัมพูชา เลือกเป็นของที่ระลึกมอบแด่คณะรัฐบาลของสาธารณรัฐเช็ก แต่ในภาพพระพุทธรูปนี้ถ่ายในประทศไทยค่ะ
เขาจะถ่ายภาพขาวดำอย่างเดียวเลยค่ะ แต่สวยมากๆค่ะ
ชมครบแล้วค่ะ ไปอ่านตาม link ยิ่งงงใหญ่เลย ไม่ค่อยเข้าใจ แต่เทคนิคและผลลพธ์ที่ได้น่าสนใจมากๆ ค่ะ และก็วิทยาศาสตร์มากๆ ด้วย เลยงง
ขอบคุณ คุณSasinanda มากค่ะ แวะไปชมภาพที่ลิ้งค์ให้มาแล้วนะคะ
แนท...ลิ้งค์นั้นมีที่อ่านแล้วเข้าใจได้ด้วยค่ะ
เพียงแต่อย่างเพิ่งตาลายกับตัวเลขซะก่อน
คิดถึงหอศิลป์ เคยไปชมละครและชมภาพศิลป์ กับพี่สาว นานมากๆๆ สมัยเรียน และประทับใจ
สวัสดีค่ะคุณดอกแก้ว
ดีใจที่แวะมาอ่านนะคะ
ถ้ามีโอกาสไปหอศิลป์อีก จะเอาภาพมาให้ชมเรื่อยๆ อีกนะคะ
เพิ่งมีเวลาว่างๆ ตอนนี้ได้ปล่อยอารมณ์อ่านบันทึกของพี่แจ๋วหลายบันทึกก็ทำให้รู้สึกว่า...พี่แจ๋วช่างเป็นขาประจำ G2K มากกว่าน้องซะแล้ว 555....
เขียนดี เขียนสวยงาม น่าติดตามทุกชิ้นเลย
แต่เรื่องศิลปะอินฟาเรดนี่ น้องรับได้แค่ว่า งานนี้สวย นอกนั้นไม่เข้าใจเลยจริงนะนี่..
- มีข่าวฝากจากศิลปินมาค่ะ
- หากผู้ใดสนใจที่พบปะพูดคุยเพื่อสอบถามแนวคิด เทคนิค แลกเปลี่ยนประสบการณ์หรือสอบถามใดๆ คุณสมศักดิ์จะอยู่ที่งาน
ในเสาร์ที่ 15 มีนาคม เวลา 13.00-16.00
อาทิตย์ 16 มีนาคม เวลา 14.00-16.00
ในเสาร์ที่ 22 มีนาคม เวลา 14.00-16.00
อาทิตย์ 23 มีนาคม เวลา 14.00-16.00
- สนใจไปพบศิลปินได้ที่ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หอศิลป
น้องอี๋
- เข้ามาอ่านก็ดีใจมากแล้ว
- ศิลปะ จะมองที่ปลายทาง(ข้ามกระบวนการสร้างงานไปที่ผลงาน)ก็ได้ค่ะ ดูแล้วรู้สึกงาม ประทับใจ มีความสุข เศร้า สะเทือนใจ ฯลฯ นั่นก็คือการได้สัมผัสงานศิลปะแล้ว
- ดูบ่อยๆ อีกหน่อยจะเริ่มอยากรู้กระบวนการ ว่าศิลปินเค้าคิดอะไรถึงทำออกมา
- บ่อยกว่านั้น วันหนึ่งอาจจะลุกขึ้นมาเป็นผู้สร้างงานศิลปะเองก็ได้นะคะ
ขออนุญาตประชาสัมพันธ์ข่าวฝากจากศิลปินเจ้าของผลงานค่ะ
งานนิทรรศการ "รากไทย" ณ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หอศิลป ถนนเจ้าฟ้า จะแสดงถึงวันอาทิตย์ 30 มีนาคม 2551 เวลา 16.00 น.
หากผู้ใดสนใจที่พบปะพูดคุยเพื่อสอบถามแนวคิด เทคนิค แลกเปลี่ยนประสบการณ์หรือสอบถามใดๆกับคุณสมศักดิ์
สามารถไปพบกับศิลปินได้
ในเสาร์ที่ 29 มีนาคม เวลา 14.00-16.00
อาทิตย์ 30 มีนาคม เวลา 14.00-16.00
ขอบคุณค่ะ :)
สวัสดีค่ะคุณพี่
- ตามอ่านด้วยความรู้สึกเพลินเลยค่ะ ตอนแรกก็ลุ้นอยู่ว่า พีอาร์สาวจะพลาดอะไรไปอีกหรือเปล่า ประสาคนทำงานด้านนี้ด้วยนะค่ะ
- มาถึงตอนนี้ คิดถึงกล้อง Single Lens Reflex เคยหลงรักมันอยู่พักใหญ่ เรียกเค้าว่ากล้องยืนฉี่ค่ะ (อิอิ)เพราะลงเรียนวิชาถ่ายรูปไงคะ ขนกล้องโบราณของพ่อไปใช้กัน อวดกันซะส่วนใหญ่ แต่ฟิล์มขาวดำก็มีเสน่ห์จนถึงทุกวันนี้นะคะ ยังเอามาถ่ายรูปสาวน้อยตอนเล็กๆ เล่นอยู่เลยค่ะ แล้วเวลาเข้าห้องมืด ล้างออกมาใจละลายไปเลย
- เด็กรุ่นใหม่ อย่าง อ.ขจิต คงไม่รู้จักหรอกนะคะ (แอบนินทาเสียเลย) เดี๋ยวนี้ กล้องไร้ฟิล์มก็ทำขาวดำและซีเปียให้เสร็จสรรพ ไม่เร้าใจเลยนะคะ
- ขอบล็อกศิลปะไม่หยุดนิ่งของคุณแจ๋วเข้าแพลนเน็ตเลยนะคะ
สวัสดีครับ พี่ jaewjingjing
- ผมชอบภาพเอกรงค์ หรือ ขาว-ดำ ครับ
- ถ่ายยาก ต้องจัดแสงให้ดี
- ฟิล์มอินฟราเรดผมเหลืออยู่ม้วนหนึ่ง รุ่นพี่เคยให้ไว้ แต่ยังไม่เคยถ่ายสักกะที กลายเป็นของที่ระลึกไปเลย
- ผมชอบฟิล์มสไลด์มากกว่าฟิล์มสี
- ชอบฟิล์มมากกว่าดิจิตอล
- แต่แค่มือสมัครเล่นยิ่งกว่าพี่อีก หุ หุ
ขอบคุณครับ :)
สวัสดีค่ะคุณดาวลูกไก่
- คุณประชาสัมพันธ์สาว ทราบภายหลังว่าเป็นคุณพี่สาวของศิลปินซึ่งศิลปินขอให้มาช่วยส่วนนี้ค่ะ เธอต้อนรับด้วยความยิ้มแย้มมากค่ะ
- กล้องดิจิตอลก็ได้ความรวดเร็วคงเข้ากับยุคสมัยนี้นะคะ ส่วนกล้องแบบเดิมก็มีเสน่ห์มีความปราณีตนะคะ ทั้งทำให้เราต้องคิดพิจารณาให้มากๆ ก่อนทุกครั้งที่จะลั่นชัตเตอร์ด้วยค่ะ
- ข้อที่พาดพิงถึงอาจารย์ขจิต เดี๋ยวรออาจารย์ขจิตมาตอบค่ะ
- ยินดีและขอฝากเนื้อฝากตัวในแพลนเน็ตของคุณดาวลูกไก่ด้วยค่ะ :)
สวัสดีค่ะอาจารย์Wasawat Deemarn
- ภาพขาวดำมีเสน่ห์และต้องใช้ฝีมือนะคะ เคยลองถ่ายเหมือนกันค่ะ แต่ไม่ประสบความสำเร็จเท่าไหร่ค่ะ
- ดีใจที่อาจารย์แวะมาทักทายและอ่านบันทึกนี้นะคะ
- ขอบคุณค่ะ