บนเส้นทางเดินที่ชีพจรวิ่งโลดและแล่นไป จะมีที่ใด “สัปปายะ” กับกายและใจเท่ากับเชียงใหม่เมืองสบาย...
ในแผนที่ของชีวิตมีถนนหลายสายเรียงร้อย ถักทอ สานต่อก่อร่างสร้างเป็นตัวเรา
ถนนแต่ละสายนั้นมีทั้งดี ดีมาก แต่ถนนสายใดจะดีที่สุด และเหมาะสมยิ่งกว่าต้องวัดด้วยทั้งกายแลทั้งใจ
“สัปปายะ” ความเหมาะสมที่ลงตัวอย่างสมดุลที่ใครก็บอกไม่ดีได้เท่ากับตัวเรา ใจเรา นั้นบอกเอง
วันนี้ได้กลับคืนมาเยือนดินแดน “เชียงใหม่” เมืองสบาย ทำให้สบายใจและสบายใจ
ดิน น้ำ ฟ้า อากาศ บรรยากาศหนุนส่งให้จิตได้ปลดปลงและสังขารได้พักลงตรงที่ธรรม
โอ้หนอชีวิต จุดก้าวเดิน แยกรอยต่อ แรงถักทอแห่งความสำเร็จ เกิดขึ้น เดินอยู่ และอาจปลดปลงที่ตรงนี้
วันหนึ่ง และคืนหนึ่ง ความพากเพียร ความสำเร็จที่หวนคำนึงและระลึกได้ด้วยกายใจ
ชีวิตอันอบอุ่นที่ครูบาอาจารย์และมิตรรัก เฝ้าฟูมฟักทนุแลถนอมกล่อมเกลี้ยงเพียรด้วยใจ
ญาติโยม เพื่อนสนิทมิตรสหาย โยมอุปัฏฐาก เยี่ยมเยียนใกล้ชิดไม่ได้ขาด
เพียรทำงานเช้าจรดค่ำอย่างโกลาหล ประพฤติตน ประพฤติใจ
อีกทั้งโยมพี่สมพร แซ่เฮ ได้พบปะกันอย่างเนื่องนิจในวันอาทิตย์ที่เว้นว่างจากกิจงานประจำ
มาครานี้ถึงแม้จะไม่นาน แต่นับว่าเป็นกาลที่ควรค่ายิ่ง
เหนื่อยนัก จักมีที่ใดให้พักพิง เท่ากับที่แห่งนี้ เป็นที่แอบอิงของกายใจ
ถึงกายห่างใจอยู่แนบติดไซร้ เชียงใหม่เอย...
๑๐ มีนาคม ๒๕๕๑
สวัสดีค่ะ
นมัสการพระอาจารย์
อุ่นใจที่ได้กราบไหว้ครูบาอาจารย์ผู้สละแล้วซึ่งกิเลสทั้งปวง
อุ่นใจที่อยู่ใกล้พระธรรมคำสอนของครูบาอาจารย์
อุ่นใจได้อย่างน้อยได้มีโอกาสเพียรปฏิบัติตามพระธรรมคำสอน
"เพียร " ได้มากน้อยเท่าใดขึ้นกับวาสนาและหนทางแห่งการไม่มีทุกข์
ปฏิบัติได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ก็ยังมีโอกาส มีช่วงเวลา
กราบขอบพระคุณพระอาจารย์ที่ให้โอกาส และมีเมตตาให้โยมสมพรเสมอ
ของจากบาตรของท่าน จากเมตตาของท่านเป็นปัจจัยนำทางให้โยมสมพร เพียรกระทำกรรมดี
วัดสันป่าสักเป็นวัดที่นำให้โยมสมพร เห็นทางแห่งการปฏิบัติธรรม ปฏิบัติกรรมดีที่ชัดเจนขึ้น
กราบนมัสการมาด้วยความเคารพ